แต่บางทีมันอาจจะถูกของเขาก็ได้นะ จริงๆ ฉันอาจจะเป็นแค่เกย์โง่ๆคนหนึ่งที่กำลังดราม่า แถมยังดราม่า ต่อหน้าใครก็ไม่รู้ให้เขามองดูด้วยความสมเพชใจ
“เธอคงเป็น ผู้ชายโง่ๆ คนหนึ่งที่คิดจะทิ้งชีวิตตัวเองง่ายๆ เพราะแค่ถูก ผู้ชายด้วยกันบอกเลิกสินะ”
“คุณ รู้ได้ยังไง” ฉันจ้องคนตรงหน้า
ทั้งที่ความตกใจจากการเจอคนแปลกหน้าในยามวิกาล ทำให้น้ำตาหยุดไหลไปได้แล้วแท้ๆ แต่ตอนนี้ฉันกลับร้องไห้อีกครั้งเพียงเพราะคำพูดดูหมิ่น อย่างร้ายกาจจากคนตรงหน้าที่ฉันไม่รู้จักและไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าเขาเป็นใคร แต่ที่แน่ๆ เขาทำให้คติที่ว่าไม่ใส่ใจคนไม่รู้จักของฉันพังทลายลงอย่างไม่เป็นท่า เพราะฉันแทบจะเต้นผางๆ ที่ถูกด่าขนาดนี้
“นายนี่มัน”
ถึงเขาจะทำเป็นรู้ว่าฉันกำลังคิดบ้าอะไร แต่นั่นก็ยังไม่ใช่คำตอบทั้งหมดอยู่ดี
“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น และไม่ได้ตั้งใจจะทำเรื่องแบบนั้น ไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตาย”
“งั้นเหรอ แล้วที่ปีนเขื่อน ขึ้นไปบนราวสะพานขนาดนั้น เธอกำลังจะทดสอบความซนของตัวเองอยู่อย่างนั้นสิ”
“แล้วทำไมไม่หัดคิดบ้างว่ามันอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ ที่เกิดขึ้นได้กับทุกคนที่เสียใจ”
แล้วฉันก็กำลังจะอ้าปากถามอะไรบางอย่าง หากแต่คำพูดที่ราวกับล่วงรู้เข้ามาถึงภายในใจก็ดังขึ้นตัดหน้า
“สงสัยสินะ ว่าเราเป็นใคร”
ใช่นั่นแหละ ที่กำลังอยากรู้ การที่อยู่ๆ เขาก็โผล่ เข้ามาแถมยังต่อว่าฉันปาวๆ ได้หน้าตาเฉย ทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดจนอยากจะพุ่งเข้าไปกัดคอเขาเป็น นางปิศาจแวมไพร์ ซะเดี๋ยวนี้เลย
“เคยได้ยินเรื่องของพญานาคหรือเปล่า”
“พญานาค”
“พญานาคที่ตามตำนานเล่ากันว่าเป็น ครึ่งงู ครึ่งเทพ แปลงร่างเป็นอะไรก็ได้ เป็นชายหนุ่มรูปงาม เป็นหญิงสาวสุดสวย เป็นตัวแทนแห่งความหลงใหลทั้งปวง เป็นเจ้าแห่งแม่น้ำทะเลและมหาสมุทรน่ะเหรอ ที่คอยช่วยเหลือคนดีเวลาประสบปัญหา หรือ ทำร้ายผู้คนเวลาที่ หงุดหงิดไม่พอใจดลบันดาลให้น้ำท่วมอะไรทำนองนี้น่ะเหรอ”
“นี่นายกำลังจะบอกฉันว่า ตัวเองเป็นพญานาค หรือไง”