เห็นภาพนี้แล้วคิดถึงกิ๊กเก่าผม ที่เคยแอบกินกันมาสองสามเดือน ลักษณะเค้าเหมือนกันมาก เพียงแต่กิ๊กผมจะขาวและอวบกว่านี้หน่อยนึง โดยเรื่องมีอยู่ว่า ผมมีโอกาสได้ไปงานบวชของเพื่อนคนนึงที่อยุธยา ผมขับรถไปเองคนเดียวในตอนเช้า ก็ไม่รู้จักทางหรอกเพราะไม่เคยไป อาศัยแผนที่ที่เพื่อนมันเขียนเอาไว้ให้ ค่อยๆขับมาเรื่อย ๆ คิดว่าคงหาวัดเจอได้ไม่ยาก แต่พอเอาเข้าจริง หลังจากที่เลี้ยวออกจากถนนใหญ่ไปได้สักพัก ทางก็เริ่มเปลี่ยวและมีทางแยกอีกเยอะแยะ ชักเริ่มง โทรถามเพื่อนก็ติดต่อไม่ได้ มันคงกำลังยุ่งเตรียมตัวบวช เลยเสี่ยงขับต่อไปอีก เหมือนสวรรค์แกล้ง จะถามชาวบ้านแถวนั้นก็ไม่มีใครผ่านมาให้ถามสักคน ขับต่อไปอีกสักพัก โชคดีมีคนเดินออกมาจากซอยเล็กๆซอยนึงพอดี ผมรีบจอดรถลงไปถามทันที
"พี่ครับๆ ผมจะไปงานบวชเพื่อนที่วัด..... ไม่ทราบไปทางไหนครับ"
ชะตาชีวิตผมเริ่มดีขึ้นมเมื่อได้รับคำตอบ
"อ๋อ งานบวชไอ้แม๊ค ลูกลุงเดชน่ะเหรอ"
พี่เค้าบอกชื่อเพื่อน และชื่อพ่อมันที่ผมเคยล้อชื่อพ่อกันมาตอนเรียนมัธยมได้ถูก
"ใช่ๆๆ ครับ พี่รู้จักเหรอ"
"รู้สิ พี่ก็กำลังจะไปพอดี ว่าจะเอามอไซต์ไป แต่ดันยางรั่ว เลยเดินออกมาเผื่อได้อาศัยรถคนรู้จักไปส่ง"
"งันพอดีเลยครับ พี่ไปกับผมก็ได้ จะได้บอกทางผมด้วย ขึ้นรถเลยพี่"
พอพี่เค้าขึ้นรถมา จมูกผมก็ได้กลิ่นสบู่อ่อนๆจากตัวเค้า ทำให้อดไม่ได้ที่จะแอบลอบมองเค้าอยู่เรื่อยๆ โดยเฉพาะตรงเป้ากางเกงยีนต์ที่มันนูนเป็นก้อน และท่อนขาแน่นเปี๊ยะ ไหนจะหนวดเหนือริมฝีปากอีกหล่ะ โอ้ย มือไม้ผมเริ่มสั่นพอๆกับเสียงพูดเลยทีเดียว ระหว่างนั้นเราก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้นจากการพูดคุย พี่เค้าชื่อมิ่ง อายุ สามสิบหก บ้านอยู่ในซอยที่เราเจอกันนั่นแหล่ะ เมื่อก่อนเค้าอยู่กับแม่ แล้วก็เมีย แต่มีช่วงนึงเค้าได้ไปทำงานแถวตะวันออกกลางสามปี เมียเลยมีชู้หนีตามกันไปอยู่ภาคใต้ เค้าเลยต้องกลับมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ จนเดี๋ยวนี้แม่เค้าก็เสียไปแล้ว เลยอยู่บ้านทำนาทำสวนอยู่คนเดียว เราคุยกันได้อีกไม่นาน ก็ถึงวัด ผมไม่รู้จักใครนอกจากพ่อแม่เพื่อน ซึ่งก็ยุ่งอยู่กับงาน พี่มิ่งก็คอยหาน้ำหาของกินมาให้ และนั่งคุยเป็นเพื่อนผม ถึงตอนนี้เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น ผมจึงแอบสังเกตพี่มิ่งอยู่เรื่อยๆ จริงๆแล้วเค้าเหมือนคนโหด นักเลง แต่ได้คุยแล้วผมว่าพี่มิ่งเป็นคนอ่อนโยนเลยทีเดียว ดูจากที่คอยมานั่งคุยเป็นเพื่อนผมบ่อยๆ และอีกหลายๆการกระทำที่ผมจับสัมผัสนั้นได้ จนกระทั่งจบงาน พี่มิ่งถามผมรีบกลับมั้ย จะชวนไปเที่ยวบ้านสักหน่อย มีหรือที่ผมจะปฏิเสธ ผมไปลาพ่อแม่เพื่อนก่อนกลับ แล้วขับรถออกไปพร้อมกับพี่มิ่ง บ้านพี่มิ่งเข้าซอยไปอีกหลายกิโล สองข้างทางมีแต่ท้องนาที่ใกล้เก็บเกี่ยวแล้ว บ้านพี่มิ่งปลูกอยู่หลังเดียวโดดๆ ใต้ถุนยกสูง เห็นสูงๆแบบนี้น้ำเคยท่วมจนจะถึงพื้นบ้านเลยก็มี พี่มิ่งบอก
"พี่ไม่เหงาเหรอครับ อยู่คนเดียวแบบนี้"
"ไม่หรอก ชินแล้ว งานในสวนในนามีให้ทำแก้เหงาเยอะแยะ ว่าแต่เราเถอะ มีแฟนหรือยัง"
อยู่ๆถามถึงแฟนกันแบบนี้ผมก็เขิน หน้าแดงขึ้นมาเหมือนกันน่ะ
"ยังไม่มีครับ"
"โกหกเปล่านี่ หน้าตาน่ารักๆแบบนี้ ไม่มีแฟน พี่ไม่เชื่อหรอก"
"จริงพี่ ผมไม่โกหกหรอก"
พี่มิ่งมองผมแล้วยิ้มแปลกๆ
"ร้อนมั้ย ขึ้นไปกินน้ำเย็นๆข้างบนดีกว่า พี่ร้อนอยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักหน่อย"
ไม่ต้องรอคำตอบ พี่มิ่งเดินนำหน้าผมขึ้นบ้านทันที เอาว่ะเผื่อได้กินมากกว่าน้ำเย็นๆ ผมเลยเดินตามขึ้นไป พี่มิ่งเปิดหน้าต่างทุกบานรอบบ้าน ลมเย็นๆ พัดสดชื่น พี่มิ่งเปิดตู้เย็นเทน้ำส่งให้ผมแก้วนึง นั่งเล่นนามสบายน่ะ พี่ขอตัวอาบน้ำก่อน อาบด้วยกันมั้ย พี่เอาผ้าขาวม้ามาให้"
เอาอีกหล่ะซิ ผมคิดน่ะพี่ แต่ก็ยังอดทนเก็บอาการไว้อยู่
"ไม่ดีกว่าครับ"
พี่มิ่งยิ้มอีกละ แล้วเดินไปที่มุมห้อง มีตู้เสื้อผ้า แล้วก็ที่นอนหมอนมุ้งที่ยังกลางอยู่ ไม่ถึงนาทีพี่มิ่งเดินออกมาจากซอกระหว่างตู้กับมุ้ง เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงที่ผมนั่ง ผมตะบะแตกทันที จ้องมองหุ่นพี่เค้าโดยไม่รู้ตัว มันเป็นอะไรที่แมนมาก ช่วงอกดูล่ำแบบบ้านๆ หัวนมคล้ำได้ใจ ขนจากสะดือลามต่ำหายลงไปในขอบผ้าข้าวม้าสีสด โลกหยุดหมุนไปชั่วคราว ผมสะดุ้งขึ้นมาเพราะเสียงเรียกชื่อจากพี่มิ่ง พอดึงสติกลับเข้าร่างได้ ผมก็อายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
"มองอะไรอยู่เหรอ พี่เรียกสองสามครั้งไม่ได้ยิน"
"ปะ เปล่าครับ เออไม่มีอะไรครับ"
"แน่ใจน่ะว่าไม่ได้มองพี่ เพราะพี่เห็นเราจ้องพี่ตาค้างเลย งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนน่ะ ถ้มเปลี่ยนใจอยากอาบด้วยก็เดินมาทีชานหลังบ้านเลยน่ะ ผ้าขาวม้าพาดอยู่นั่น ผืนไหนก็ได้"
พี่มิ่งทิ้งทวนด้วยคำเชิญชวนปนยั่วยังไงไม่รู้ แล้วเดินไปพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆ ผมได้แต่นั่งก้มหน้าไม่กล้าสบตา

เดี๋ยวมาต่อน่ะครับ