จากใจคนแต่งนะค่ะ ก็ขอขอบคุณสำหรับความเห็นของคุณพีรนีเปียมากค่ะ และขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องนี้กันอยู่ แม้ผู้แต่งจะหายหน้าไปนานก็ตาม
ก็ขอยอมรับผิดแต่โดยดี เพราะช่วงนี้งานทะลักเข้ามาจริงๆ แล้วการแต่งนิยายก็จำเป็นต้องคิดและใช้อารมณ์ร่วมด้วยโดยเฉพาะบทเข้าพระเข้านาย
ช่วงนี้ พอเลิกงานที่ก็สี่ทุ่มบ้าง ห้าทุ่มบ้าง พอเสร็จงานบั๊บ หัวก็มึนตึบ คิดแต่เรื่องนอนท่าเดียว แถมบางที ก็ต้องออกเดินทางไปต่างประเทศหลายวัน เลยไม่มีเวลาที่จะคิดเรื่อง
ตอนนี้ ก็พยายามแต่งวันละนิดละหน่อย พอกล้อมแกล้มไป ต้องขออภัยผู้ที่ติดตามทุกท่านนะค่ะ ไม่ได้จงใจที่จะทำให้เรื่องค้างคาจริงๆ
หวังว่าผู้อ่านจะติดตามเรื่องนี้ไปจนจบนะค่ะ
ปล. ดีใจมากค่ะที่มีกระทู้ให้ความคิดเห็นติชม ด่า ดัน ได้ทั้งนั้นค่ะ ผู้แต่งเต็มใจและยินดีอ่านทุก comment นะค่ะ
ขอบคุณจริงค่ะ