>กูเคยทำค่ะ สองเดือน กูนอนกับผู้ชายไม่ต่ำกว่า 10 คน เพระาแบบ
>แม่งเศร้าเหี้ยๆ อยากแบบว่าเจอสักคนเพื่อจะได้ลืม แล้ววันนึง
>กูไปกะผู้คนใหม่ แล้วกูเสือกไปเจอผัวเก่า แต่มันมากับเพื่อน
>เห็นกูกำลังจูบกะผู้คนใหม่ กูนี่แบบ มันเดินมา แล้วทัก
>พอมันเห็นผู้ชายใหม่ มันก็ยิ้มแล้วเดินไปรวมกับเพื่อนแทน
>
>กูเห็นมันเหลือบมามอง แต่แบบ กูแม่งไม่รู้จะทำไงดี
>ผู้ชายคนใหม่ก็แบบ นั่นแฟนเก่าเหรอ แล้วก็แบบ
>ยิ่งเหมือนแกล้งกูอ่ะ เต้นแบบทั้งนัวทั้งกอด
>แล้วก็พากุเดืนไปอีกด้าน ตอนนั้น กูอยากกลับบ้าน
>แต่ไม่รู้จะพูดไง ผู้ก็เอาหล้าให้แดก กูแดกจนเมา สุดท้าย
>เขาก็ลากกูกลับไปเย็ดกันต่อ แต่กูตื่นมาแบบรู้สึกผิดชิบหาย
>
>เอาจริงๆ ผ่านมาหลายปีแล้ว ถ้ากูย้อนเวลาไปได้
>กูจะไม่ทำอะไรแบบนั้น ไม่ใช่เพราะกูคิดว่า คินนั้น
>ผู้ชายอาจจะง้อกูคืนมาหรอกนะ แต่กูคิดว่า พอเลิกแล้ว เราไปมั่ว
>มันไม่ได้ทำให้เราลืมอะไรได้เลย แล้วถ้าเกิดวันนึง
>เราไปบังเอิญเจอเขา เขาคงแค่คิดว่า เออ ดีแล้ว ที่เลิกกับมึง
>มึงก็แค่อีร่านคนนึงแหละวะ คือ เขาคิดแบบนั้นหรือปล่าวไม่รู้
>แต่ตัวเองอ่ะ จะสร้างเรื่อคิดวนแบบนั้นตลอดเวลาเอง เช่น
>ถ้าคืนนั้นเราไม่ไปกับผู้คนใหม่ เขาจะมาง้อเราไหมนะ บลาๆๆๆ
>แม่ง ทำใจยากเข้าไปอีกนะ มึง

ชีวิตมนุษย์ก็แบบนี้แหละค่ะ

บทเรียนและประสบการณ์ที่ผ่านมาจะช่วยสอนและเตือนสติเราได้ว่าอะไรควรทำและไม่ควรทำต่อไปอีก แต่ผ่านมาแล้วก็เป็นบทเรียนสอนใจตัวเองและเป็นอุทาหรณ์สอนใจให้คนอื่นได้

แต่คนที่ไม่รับฟังและไม่เชื่อก็ย่อมมีอยู่แล้ว เขาก็ต้องเรียนรู้ด้วยตนเองค่ะ ก็ปล่อยให้เขาได้ลองเรียนรู้ของเขาไปค่ะ