Taste มันอยู่ที่ ปสก, การสะสม, การรู้เยอะเสพเยอะ ซึ่งในอดีต ถ้าไม่รวย ก็จะไม่มีโอกาสได้มี ปสก ยิ่งยุคที่การเดินทางคือการเรียนรู้ ถ้าไม่รวย ก็ไม่มีโอกาสหรอก.

ปัจจุบัน Internet ถึงมอบโอกาสให้คนี่ทุนทรัพย์น้อยได้เปิดโลกไง.

Farewell my concubine คือหนึ่งในภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจากความสามารถของตะวันออกไกลเรา.

Me//กระจายแสงBorn Woke, Born Pink

Farewell my concubine ใช้การเล่าเรื่องเบื่องต้นโดยเป็นละครซ้อนละคร. พื้นคืออุปรากรบรรพกาลจากอดีต เนื้อเรื่องคือเจ้าแคว้นลาสนมรักเข้าสู่สนามรบ ยั่วล้อกับปัจจุบันกาลในตัวเรื่อง ที่เป็นยุคแจแปนเหยียบหีGreat Chinaถึงถิ่น. (แจแปนนางตอนนั้นกำลังอยู่ในเส้นทางแห่งการสร้างวงไพบูลย์แห่งเอเชีย.)
งานภาพงานศิลปใด ล้วนจงใจสร้างความงามที่เปราะบางของยุคสมัยเก่าที่ล่มสลาย, กำลังจะตาย จึงเปล่งแสงแห่งความงามสุดท้าย ประหนึ่งแสงเทียนสุดท้ายก่อนสิ้นเชื้อ.

*ความเจ็บปวดนั้นอาจลืมได้ แต่ให้ลืมเธอนั้นไม่ง่าย...*

อาจได้กล่าวว่า ความเบี่ยงเบนทางเพศ (sexual deviation.) มักจะถูกมองว่าเป็นการเบี่ยงเบนจากความจริงที่จะสามารถเข้าถึงได้ผ่านสภาวะของความปกติ (normality.).
Farewell my concubine เล่าความเจ็บปวดนี้ถึงแก่น-ทรมานใจ...purely beautiful.

ภาพยนตร์ฉายชัดถึงวัฒนธรรมที่สัมพันธ์กับการเมือง (ซึ่ง...คนไทยโง่พยายามตอแหลแยกแบบโง่ๆ) ตั้งแต่ยุคสงครามจีน-แจแปน, แจแปนเดินหน้ารุกรานเอเชียนชาติอื่น, การพ่ายแพ้ล่มสลายของจักรวรรดิแจแปน, การโค่นล้มพรรคก๊กมินตั๋งโดยพรรคคอมมี จนยุคปฏิวัติวัฒนธรรมโดยคอมมี ที่สั่งให้อุปรากรงิ้วกลายเป็นของตกโลก-สิ่งต้องห้าม-ของน่าอับอายต่อสังคมโลก.

Me//เปล่งแสงBorn Woke, Born Pink

ผู้กำกับเฉิน สร้างFarewell my concubine เพื่อบันทึก ปวศ การทุบทำลายสิ่งล้ำค่าทางประวัติศาสตร์ ของ red guardในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม 1966-76 AD. บันทึก ปวศ ที่คอมมีสั่งให้อุปรากรงิ้วกลายเป็นของตกโลก-สิ่งต้องห้าม-ของน่าอับอายต่อสังคมโลก.
มันคือการตบหน้าคอมมี.

แมนสรวงเทียบFarewell my concubineไม่ได้หรอก เพราะตรรกะสลิ่มมันไม่เคยสะท้อนความจริงอะไรเลย นอกจากหลอนให้โง่ในมโนคติสลิ่มชนชั้นกลาง.