ประเทศขี้หีของเเท้

พ่อค้าคนกลางคะ
เคยดูข่าวไหมคะ ที่หน้าสวน หน้าไร่ สัปปะรดโลละ 1บาท
แต่ก็เห็นที่ขายอยู่แถวบ้านลูกละ 60บาท จ้า

พี่กะเทยไม่ตั้งใจเรียนแน่เลย ไม่ได้เป็นแค่น้ำตาล สินค้าเกษตรอื่นๆก็เป็น ก็เพราะว่าหลายครั้งที่ชาวนาชาวสวนไม่ได้เป็นเจ้สของที่ดิน บวกกับระบบพ่อค้าคนกลางในบางกรณี บวกกับพวกนายทุน เช่น อ้อย เผาไม่เผา เจ้นายทุนก็ให้ราคาใกล้กัน บวกกับร้าบาลไม่แก้ที่โครงสร้าง ทำให้ปัจจัยการผลิตแพง ต้นทุนชีวิตชาวนาชาวสวนก็สูง แล้วโดนนายทุนกดอีก แต่รัฐกับบรอหารจัดการภาษีนายทุนไม่มีประสิทธิภาพ กะเทยต้องเรียนหนังสือนะคับ

>พี่กะเทยไม่ตั้งใจเรียนแน่เลย ไม่ได้เป็นแค่น้ำตาล
>สินค้าเกษตรอื่นๆก็เป็น
>ก็เพราะว่าหลายครั้งที่ชาวนาชาวสวนไม่ได้เป็นเจ้สของที่ดิน
>บวกกับระบบพ่อค้าคนกลางในบางกรณี บวกกับพวกนายทุน เช่น อ้อย
>เผาไม่เผา เจ้นายทุนก็ให้ราคาใกล้กัน
>บวกกับร้าบาลไม่แก้ที่โครงสร้าง ทำให้ปัจจัยการผลิตแพง
>ต้นทุนชีวิตชาวนาชาวสวนก็สูง แล้วโดนนายทุนกดอีก
>แต่รัฐกับบรอหารจัดการภาษีนายทุนไม่มีประสิทธิภาพ
>กะเทยต้องเรียนหนังสือนะคับ
หนู จะอวดฉลาดอวดให้มันไม่ดูโง่หน่อยคะ
อ้อย มัน ข้าว ส่วนใหญ่มันเป็นของเจ้าของที่คือชาวไร่ชาวนาอยู่เเล้ว เเต่อ้อยมันนะ มันขายเเล้วก็ส่งเข้าโรงงานไม่ผ่านพ่อค้าคนกลางเหมือนข้าว ผักผลไม้ คะ เเต่ปัญหาคือราคารับซื้อหน้าลานมันถูก เเต่เเปลงเป็นผลผลิดเเล้วมันเอามาขายเเพง เเละกรณีน้ำตาลดูเหมือนว่าจะอ้างว่าเอาราคาน้ำตาลไปอิงราคาตลาดโลก ซึ่งประเทศมึงเองผลิตเเละส่งออกรายใหญ่ มึงไม่ควรจะได้ใช้ของที่ผลิตในบ้านตัวเองในราเเพง เเบบราคาที่ส่งไปขายนอกประเทศ

>>พี่กะเทยไม่ตั้งใจเรียนแน่เลย ไม่ได้เป็นแค่น้ำตาล
>>สินค้าเกษตรอื่นๆก็เป็น
>>ก็เพราะว่าหลายครั้งที่ชาวนาชาวสวนไม่ได้เป็นเจ้สของที่ดิน
>>บวกกับระบบพ่อค้าคนกลางในบางกรณี บวกกับพวกนายทุน เช่น อ้อย
>>เผาไม่เผา เจ้นายทุนก็ให้ราคาใกล้กัน
>>บวกกับร้าบาลไม่แก้ที่โครงสร้าง ทำให้ปัจจัยการผลิตแพง
>>ต้นทุนชีวิตชาวนาชาวสวนก็สูง แล้วโดนนายทุนกดอีก
>>แต่รัฐกับบรอหารจัดการภาษีนายทุนไม่มีประสิทธิภาพ
>>กะเทยต้องเรียนหนังสือนะคับ
>หนู จะอวดฉลาดอวดให้มันไม่ดูโง่หน่อยคะ
>อ้อย มัน ข้าว
>ส่วนใหญ่มันเป็นของเจ้าของที่คือชาวไร่ชาวนาอยู่เเล้ว
>เเต่อ้อยมันนะ
>มันขายเเล้วก็ส่งเข้าโรงงานไม่ผ่านพ่อค้าคนกลางเหมือนข้าว
>ผักผลไม้ คะ เเต่ปัญหาคือราคารับซื้อหน้าลานมันถูก
>เเต่เเปลงเป็นผลผลิดเเล้วมันเอามาขายเเพง
>เเละกรณีน้ำตาลดูเหมือนว่าจะอ้างว่าเอาราคาน้ำตาลไปอิงราคาตลาดโลก
>ซึ่งประเทศมึงเองผลิตเเละส่งออกรายใหญ่
>มึงไม่ควรจะได้ใช้ของที่ผลิตในบ้านตัวเองในราเเพง
>เเบบราคาที่ส่งไปขายนอกประเทศ

ชาวนาส่วนใหญ่เป็นเจ้าของที่เองอ่ะนะ ดูข้อมูลสถิติในเว็บรัฐสภาได้ ส่วนอ้อยเนี่ยนะเกษตกรขายตรงให้โรงงาน อ่านงานวิจัยบ้างค่ะ อ่ะยกตัวอย่างให้ชิ้นนึง “การปลูกอ้อยในนา: วิธีการผลิต แรงจูงใจ และผลกระทบ” ตลกหน้าคุณพี่จังเลย มันมีโครงสร้างหลายอย่างที่ยกตัวอย่างไปแล้ว ทั้งนโยบายรัฐที่ไม่เอื้อเกษตรกร นายทุน ต้นทุนการผลิต และอื่นๆ ก็เลยทำให้ราคาของผลิตเองขายในบ้านตัวเองก็แพง เฮ้อคุณพี่นี่ไม่ค่อยฉลาดจริงด้วยค่ะ

ก็กูส่งออกไปขายต่างประเทศได้ราคาดีกว่า แล้วทำไมกูต้องขายราคาถูกๆในประเทศหล่ะ

กูก็อยากทำกำไรมากที่สุด

จะขายโลละร้อยก็ขายไปเถอะ กูเลิกกินน้ำตาลแล้ว

>จะขายโลละร้อยก็ขายไปเถอะ กูเลิกกินน้ำตาลแล้ว
มึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ค่ะ เพราะของกินในท้องตลาดจะปรับเพิ่มราคาขึ้น เพราะเขายังใช้น้ำตาลอยู่ มึงจะบอกว่าไม่ใส่นำตาลขอราคาไม่เเพงไม่ได้คะ

มาช่วยกันรณรงค์ลดน้ำตาลกัน สุขภาพดีขึ้นด้วย

สมัยก่อน ราคาน้ำตาลโลกถูก ไทลานห้ามนำเข้า/เก็บภาษีนำเข้าแพง ให้คนไทแดกน้ำตาลแพง

ก็ช่วยเกษตรกรหน่อยซิเธอ (แต่คนได้จริง ๆ คือนายทุน)

ตอนนี้ พอราคาตลาดโลกแพง ไทลานส่งออก คนไทก็แดกน้ำตาลแพงอีก มันเป็นไปตามกลไกร

ตลาด เข้าใจไหม๊ สรุป ปะเทดนี้ประชาชลถูก รัฐร่วมมือกับนายทุนสูบเลือดสูบเนื้อตลอด

มึงยังไม่ชินอีกเหรอ ขนาดน้ำมันดิบ เจาะได้เยอะขนาดส่งออกได้ แต่ในประเทศน้ำมันก็ราคาแพง

>มึงยังไม่ชินอีกเหรอ ขนาดน้ำมันดิบ เจาะได้เยอะขนาดส่งออกได้
>แต่ในประเทศน้ำมันก็ราคาแพง

ยังมีคนเชื่อเรื่องนี้แบบมึงอยู่อีกหรือ กู่ไม่กลับจริงๆ

ออกจากลัทธิเสื่อเหลือง และ สลิ่มได้แล้ว มันไม่ Cool แล้ว

อาหารที่มีส่วนของน้ำตาล ยังจะลอยหน้าลอยตาแดกกันอีกเหรอคะ ก่อนแดรก พลิกดูฉลากกันไหม

ราคาน้ำตาลในประเทศทุกวันนี้ถูกแล้ว ต่างประเทศแพงกว่านี้อีก
ลองบอกว่า อยากส่งออกเท่าไรก็ส่งไปเลย สายหวาน ตายแน่คะ อยู่ไม่ได้

น้ำตาลเป็นสินค้าควบคุม เราไม่ชินกับราคาที่แท้จิงของมัน