โรคจิตไหมนี่10กว่าปี ยังไม่ลืมเขาเลย
ยังฝันเสมอ ว่า ต่อให้สักวันเขาไม่หล่อแล้ว อ้วน ผอม พิการ ติดเตียง ป่วย เสียโฉม เป็นบ้า เราก็พร้อมจะรักเขา ดูแลเขา ทั้งที่เขาไม่เคยรักเรา อาจเหมือนในละครแต่ รู้สึกรักเขาอยากได้ยินเสียงเขา พูดว่า พี่ครับ บบ แบบเมื่อก่อน
พูดจริง แบบชอบและรัก ผู้คนนี้มากๆ

ความรักเป็นสิ่งที่ดีเสมอค่ะ
แต่พอเวลาผ่านไป
เราจะเข้าใจถึงความเป็นจริงมากขึ้น
มันก็เป็นช่วงหนึ่งของชีวิตนะคะ
ลองเอาหีไปถูกับต้นไม้ ใบไม้
ให้สัมผัสถึงธรรมชาติ
แล้วจะเข้าใจมากขึ้นค่ะ

>ความรักเป็นสิ่งที่ดีเสมอค่ะ
>แต่พอเวลาผ่านไป
>เราจะเข้าใจถึงความเป็นจริงมากขึ้น
>มันก็เป็นช่วงหนึ่งของชีวิตนะคะ
>ลองเอาหีไปถูกับต้นไม้ ใบไม้
>ให้สัมผัสถึงธรรมชาติ
>แล้วจะเข้าใจมากขึ้นค่ะ

อ๋อ 4 บรรทัดแรกคือดีมากค่ะ

แต่หลังจากนั้นคือเหี้ยมากค่ะ 555

ไปทำอะไรให้เค้าเกลียดชังล่ะ หรือแค่เผลอไปสารภาพรัก?
นี่ก็เคยเป็นกับเพื่อนมหาลัย แต่ไมไ่ด้บอกไป แต่ฮีคงสัมผัสได้ ก็แค่เฟดๆออกไป แต่ก็รู้กัน
ฝังใจอยู่ร่วมสิบปีเหมือนกัน พอเข้าปีที่ 11 เห็นฮีมีครอบครัวแฮปปี้ เราก็ตัดใจเลย
ไม่ใช่เพราะทำใจได้นะ แต่เพราะมันอ้วนหัวล้านแล้ว ส่วนตัวไม่ชอบคนพุงพลุ้ยไม่มีผมค่ะ

first love: 2541 - 2558

ไม่ขนาดแก่อ้วนก็เอาได้เหมือนเดิม ขอให้รักอยู่แค่ตรงนั้นพอแล้ว
นี่เคยแอบส่องเฟสอดีตเคยรักแรงมาก เลิกเสียใจมาก เห็นเค้าปัจจุบันก็ปลงอนิจจังค่ะ
ให้กลับไปเอาไม่ไหวค่ะ มีความสุขกับการหากินเด็กต่อ

ลุง แอบหลงรักในสมัยสังคมไม่เปิดกว้าง
แต่พอเปิดกว้างแล้ว แค่เผยให้ ภรรยาชองชายมนอดีตที่เรารัก ได้รู้ อีเมียเอาไปเล่าให้ผัวฟัง สิ่งที่เรากลัวว่าเขาอาจไม่พอใจ กลับตาลปัตร เขากลับมาดีต่อเรามากกว่าเดิม แม้เวลานี้จะไม่สามารถล่วงละเมิดได้ แต่รักแบบนี้ก็แฮปปี้
ดังนั้น ลองใหม่ สารภาพตรงเลย ผู้ชายที่ลุงหลงรักมาในอดีต ลุงบอกรักหมดทุกคน มีแค่บางคนที่อาจมีอาการ ไม่พอใจเล็กๆ ในครั้งแรกที่รู้ แต่ต่อๆ มา ก็ดีกับลุงทุกคน แถมบางคนยังมีการปกป้อง ด้วยท่าทีและคำพูด
ดีๆ ลุงชอบ บอกชายแท้ให้รู้ว่า ลุงแอบรักเขา มานาน ชอบจริงๆ แม้ไม่ได้กิน แบบนี้ดีแล้ว

จะบอกว่ามันไม่มีจริงหรอก ไอ้ที่พูดก่อนไม่นึก ประมาณพร่ำ ตาบอด หูหนวกเป็นบ้าก็รัก

พอเขาเป็นสภาพแบบนั้นจริงเธอก็ไม่เหมือนที่พูดทำไม่ได้หรอกคนแบบนั้น มันมีน้อยมาก มันเรียกว่า หลงมากกว่า พอเขาไม่ได้ดูดีอ้วน หัวล้าน เป็นเอดส์ ก็ไม่เคลมสิ่งที่เคยพูดซินะ
ว่า ถึงจะเป็นยังไงก็เอาได้หมด มันคือความลุ่มหลง

ตอนเปนทหารอากาศ แรกๆไม่ได้คิดอะไร และไม่ได้ชอบคนผิวขาว เขาผิวขาวหุ่นดี มากสูงยาว หลังจากฝึกเสรจ ก้อลงกองร้อย ซึ่งเรายุร้อยบริการเหมือนกัน แต่คนละตึก เขาอยุ่กองบริการ ผมอยุ่ การเงิน แต่ก้อเดินส่งหนังสือ เจอกัน นอนกันคนละตึก แต่ใกล้ๆกัน
มารู้ตัวอีกที ใกล้จะปลดละ เวลาเราติดงานของจ่า ไม่ได้ไปกินข้าว เขาจะเอาข้าวมาให้ มีนั่นมีนี่มาฝาก ตลอด และพูดคุยด้วยแล้วสบายใจ คือตอนนั้น ฮอตมากไม่ได้สนใจเพื่อนคนนี้เลย 555 มารุ้อีกที เขากะมีใจ แต่ไม่ทันละ

>ตอนเปนทหารอากาศ แรกๆไม่ได้คิดอะไร และไม่ได้ชอบคนผิวขาว
>เขาผิวขาวหุ่นดี มากสูงยาว หลังจากฝึกเสรจ ก้อลงกองร้อย
>ซึ่งเรายุร้อยบริการเหมือนกัน แต่คนละตึก เขาอยุ่กองบริการ
>ผมอยุ่ การเงิน แต่ก้อเดินส่งหนังสือ เจอกัน นอนกันคนละตึก
>แต่ใกล้ๆกัน
>มารู้ตัวอีกที ใกล้จะปลดละ เวลาเราติดงานของจ่า
>ไม่ได้ไปกินข้าว เขาจะเอาข้าวมาให้ มีนั่นมีนี่มาฝาก ตลอด
>และพูดคุยด้วยแล้วสบายใจ คือตอนนั้น
>ฮอตมากไม่ได้สนใจเพื่อนคนนี้เลย 555 มารุ้อีกที เขากะมีใจ
>แต่ไม่ทันละ

คุณป้าสนใจส่งนิยายมาพิจารณาไหมคะ

แต่งเรื่องตอแหลเก่งจังนะอีแก่

แต่งเรื่องตอแหลไปก็ไม่ทำให้มึงหายจากการเป็นกะเทยเฒ่าหีร้างรูตันไปได้หรอกค่ะ คริคริ

เคยชอบเพื่อน ผญ จริงจัง ตั้งแต่ ม.2 - ม.6
สารภาพรักตั้งแต่วันวาเลนไทน์ ม.3 มั้ง แต่โดนปฏิเสธ
ก็ยังชอบมาเรื่อยๆ จนถึงเรียนจบ
แต่อยู่ในฐานะเพื่อนสนิท ส่วนอีกฝ่ายก็คงรู้แหล่ะว่าเรายังชอบอยู่
แต่ก็ขีดเส้นไว้ไม่ให้เกินไปกว่านั้น
แต่พอสนิทกันมันก็เลยมีหลายๆเรื่องทีเหมือนคอยหล่อเลี้ยงความหวังของเรา
ว่าเค้าจะชอบเราได้ หรือบางทีมีโมเม้นต์อะไรงี้เราก็มาเก็บดีใจคนเดียว
ชีวิต ม.ปลาย เลยมัวแต่หลงรักหัวปลักหัวปำ
จนพอขึ้นมหาลัยอยู๋คนละที่ เลยเริ่มห่างๆกัน แล้วอยู่ในความเป็นจริงได้

ปล. นี่ถ้าเกิดว่าเค้ายอมเป็นแฟนขึ้นมาจริงๆ
กูว่าชีวิตกูเปลี่ยนมากแน่ๆ
ตอนนั้นก็เริ่มรู้ตัวแล้วล่ะว่ากูน่าจะชอบ ผช
แต่เพื่อนคนนี้คือกูชอบจริงๆ แบบตอนโดนบอกปฏิเสธก็เจ็บแบบอกหัก
ตอนมีโมเมนต์ดีๆกูก็รู้สึกผีเสื้อบินในท้อง
ชอบแบบไม่ได้คิดว่าจะคบเพราะปิดเรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์ด้วย
ตอนจบมหาลัยกูยังให้ของขวัญเป็นโมเสกรวมรูปคู่ ซึ่งกูว่าย้อนมาดูตอนนี้คงเสี่ยวชิบหาย
งงเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกอย่างงี้ได้

19 ปีค่ะ

แอบรักอยู่ 3 ปี มันก็ไปแต่งงานมีลูก
บ่างก็ช่วยดูแลตลอด
ตอนนี้รอลูกชายมันโต
บ่างจะเอาคืนให้สาสม

13ปี แอบรักมันมาก จะเอาน้ำกรดไปสาดมันให้เสียโฉม จะได้หมดหล่อไม่มีใครได้มัน เราไม่ได้ใครก็ต้องไม่ได้ สาดน้ำกรด ยอมติดคุกเพราะรักชอบมันจริงๆ
หรือดักตีหัวมันให้มันสมองไม่ปกติ เป็นบ้า ทำเลวก็จริงแต่จะได้ไม่มีใครได้มันไปครอง

15 ปีครับ
แต่จริงๆก็ไม่ได้รักหัวปักหัวปำขนาดนั้น
เขาเป็นเพื่อนชายแท้รักแรกในช่วงเวลาสั้นๆแล้วมีเหตุให้เลิกคบกันไปจนต่อไม่ติด และรู้สึกเสียดายมิตรภาพเพื่อนมากกว่า
ที่น่าแปลกคือทั้งที่ผมเป็นคนตัณหาราคะสูงมาก
แต่ไม่เคยคิดเรื่องทางเพศกับเพื่อนคนนี้เลย ไม่เคยนึกหน้าแล้วชักว่าว
ขนาดฝันถึงก็ยังมีความเกรงใจเขินอายไม่กล้าทำอะไรเขาทั้งที่ตัวเองสามารถทำลูซิดดรีมได้
ระหว่างที่ยังรู้สึกรักมันก็จะหายไปช่วงที่เรามีแฟนไปตามประสา
จนมาเริ่มรักเข้มข้นอีกครั้งคือตอนที่ศึกษาโหราศาสตร์
ก็มโนหนักเลยว่าตามพื้นดวงเขาคือคู่ครอง
เพราะรู้เวลาตกฟากเพื่อนเหมือนกัน เป็นเรื่องบังเอิญที่เคยถามเพื่อนไปทั่ว ส่วนใหญ่ไม่รู้
เพื่อนคนนี้เป็นคนเดียวที่ไปถามแม่แบ้วมาบอกในวันต่อมาก็เบยจำขึ้นใจ พื้นดวงเพื่อนเรื่องคู่ก็เข้าข่ายเป็นผมอยู่เหมือนกัน
ผมก็เลยตัดสินใจครองโสดไม่มีมลทินมัวหมองเลยมาเกือบสิบปี
เพื่อนก็มีแฟนที่คบตั้งแต่มหาลัยจนมาทำงานด้วยกัน ใครก็ว่าคู่นี้แต่งแน่นอน ไม่มีสัญญาณเลิกรา
เราก็อยากให้แต่งเพราะดวงว่าจะได้คู่ที่มีตำหนิ
สุดท้ายอาถรรพ์เจ็ดปีก็มีจริง เลิกกันแบบทุกคนงง
ซึ่งก่อนเลิกก็มีเรื่องบังเอิญที่เพื่อนมีกิจกรรมบางอย่างตรงกับผม แต่คลาดเวลาที่จะทำให้ได้เจอกัน ยิ่งมโนหนักไปอีก
ผ่านมาเกือบปีเพื่อนจากปกติที่ไม่ค่อยอัพเฟซ ก็ลงสเตตัสบ่อย
แนวคิดถึงอดีตที่ไม่ใช่แฟนที่เลิกไปอ่ะ เหมือนสื่อถึงคนอื่นในอดีต
ซึ่งตอนมัธยมมันก็ไม่ได้มีแฟนมีปัปปึ้เลิฟใดๆทั้งสิ้นเลยนะ
เอาง่ายๆถ้าเรื่องความสัมพันธ์วัยเรียนขาสั้น มันก็มีแค่เรานี่ล่ะที่เป็นประเด็นจนต้องเลิกคบกัน
แต่สุดท้ายก็ฝันสลายเพราะประมาณหนึ่งปีต่อมา เพื่อนก็เปิดตัวแฟนใหม่
แต่มันก็น่าแปลกตรงที่สเตตัสที่เพ้อถึงอดีตที่ว่า เพื่อนลบทิ้งหมดเลย ลบเลยนะไม่ใช่จำกัดให้คนเห็น
จริงๆ ไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟซกัน คือต่างคนต่างแอดเพื่อนมัธยมกันหมด แค่ผมกับเพื่อนไม่ได้แอดกัน
แต่ถึงจุดนี้ ผมก็ตัดสินใจว่าคงตัดใจรอเขาเพียงเท่านี้
เรื่องทั้งหมดก็แค่คนมโนที่คิดเพ้อเจ้อเป็นตุเป็นตะไปเองฝ่ายเดียว
หลังจากตัดสะบั้นความหลังทิ้งไปก็เริ่มหาแฟนคนสองคนแล้วไม่เวิร์ค
สรุปก็ไม่คิดถึงความรักละ ตัณหาราคะกลับมาทำงานเต็มสูบ 555

>เคยชอบเพื่อน ผญ จริงจัง ตั้งแต่ ม.2 - ม.6
>สารภาพรักตั้งแต่วันวาเลนไทน์ ม.3 มั้ง แต่โดนปฏิเสธ
>ก็ยังชอบมาเรื่อยๆ จนถึงเรียนจบ
>แต่อยู่ในฐานะเพื่อนสนิท
>ส่วนอีกฝ่ายก็คงรู้แหล่ะว่าเรายังชอบอยู่
>แต่ก็ขีดเส้นไว้ไม่ให้เกินไปกว่านั้น
>แต่พอสนิทกันมันก็เลยมีหลายๆเรื่องทีเหมือนคอยหล่อเลี้ยงความหวังของเรา
>ว่าเค้าจะชอบเราได้
>หรือบางทีมีโมเม้นต์อะไรงี้เราก็มาเก็บดีใจคนเดียว
>ชีวิต ม.ปลาย เลยมัวแต่หลงรักหัวปลักหัวปำ
>จนพอขึ้นมหาลัยอยู๋คนละที่ เลยเริ่มห่างๆกัน
>แล้วอยู่ในความเป็นจริงได้
>
>ปล. นี่ถ้าเกิดว่าเค้ายอมเป็นแฟนขึ้นมาจริงๆ
>กูว่าชีวิตกูเปลี่ยนมากแน่ๆ
>ตอนนั้นก็เริ่มรู้ตัวแล้วล่ะว่ากูน่าจะชอบ ผช
>แต่เพื่อนคนนี้คือกูชอบจริงๆ แบบตอนโดนบอกปฏิเสธก็เจ็บแบบอกหัก
>ตอนมีโมเมนต์ดีๆกูก็รู้สึกผีเสื้อบินในท้อง
>ชอบแบบไม่ได้คิดว่าจะคบเพราะปิดเรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์ด้วย
>ตอนจบมหาลัยกูยังให้ของขวัญเป็นโมเสกรวมรูปคู่
>ซึ่งกูว่าย้อนมาดูตอนนี้คงเสี่ยวชิบหาย
>งงเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกอย่างงี้ได้

เฮ้ย....คุณ เรื่องราวคล้ายเพื่อนคนหนึ่งสมัยมัธยมมาก เว้นเรื่องของขวัญที่ไม่รู้ว่าเคยให้อะไรยังไงกัน
แต่เพื่อนคนนั้นเป็นชายแท้นะ ทุกวันนี้ก็ไม่รู้สึกว่าเพื่อนชอบผู้ชายถึงจะไม่ได้ติดต่อกันแล้วก็ตาม
ตอนนี้อายุเท่าไรครับเนี่ย ใบ้วัยภูมิลำเนาได้ไหมครับ 555

>>เคยชอบเพื่อน ผญ จริงจัง ตั้งแต่ ม.2 - ม.6
>>สารภาพรักตั้งแต่วันวาเลนไทน์ ม.3 มั้ง แต่โดนปฏิเสธ
>>ก็ยังชอบมาเรื่อยๆ จนถึงเรียนจบ
>>แต่อยู่ในฐานะเพื่อนสนิท
>>ส่วนอีกฝ่ายก็คงรู้แหล่ะว่าเรายังชอบอยู่
>>แต่ก็ขีดเส้นไว้ไม่ให้เกินไปกว่านั้น
>>แต่พอสนิทกันมันก็เลยมีหลายๆเรื่องทีเหมือนคอยหล่อเลี้ยงความหวังของเรา
>>ว่าเค้าจะชอบเราได้
>>หรือบางทีมีโมเม้นต์อะไรงี้เราก็มาเก็บดีใจคนเดียว
>>ชีวิต ม.ปลาย เลยมัวแต่หลงรักหัวปลักหัวปำ
>>จนพอขึ้นมหาลัยอยู๋คนละที่ เลยเริ่มห่างๆกัน
>>แล้วอยู่ในความเป็นจริงได้
>>
>>ปล. นี่ถ้าเกิดว่าเค้ายอมเป็นแฟนขึ้นมาจริงๆ
>>กูว่าชีวิตกูเปลี่ยนมากแน่ๆ
>>ตอนนั้นก็เริ่มรู้ตัวแล้วล่ะว่ากูน่าจะชอบ ผช
>>แต่เพื่อนคนนี้คือกูชอบจริงๆ แบบตอนโดนบอกปฏิเสธก็เจ็บแบบอกหัก
>>ตอนมีโมเมนต์ดีๆกูก็รู้สึกผีเสื้อบินในท้อง
>>ชอบแบบไม่ได้คิดว่าจะคบเพราะปิดเรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์ด้วย
>>ตอนจบมหาลัยกูยังให้ของขวัญเป็นโมเสกรวมรูปคู่
>>ซึ่งกูว่าย้อนมาดูตอนนี้คงเสี่ยวชิบหาย
>>งงเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกอย่างงี้ได้
>
>เฮ้ย....คุณ เรื่องราวคล้ายเพื่อนคนหนึ่งสมัยมัธยมมาก
>เว้นเรื่องของขวัญที่ไม่รู้ว่าเคยให้อะไรยังไงกัน
>แต่เพื่อนคนนั้นเป็นชายแท้นะ
>ทุกวันนี้ก็ไม่รู้สึกว่าเพื่อนชอบผู้ชายถึงจะไม่ได้ติดต่อกันแล้วก็ตาม
>ตอนนี้อายุเท่าไรครับเนี่ย ใบ้วัยภูมิลำเนาได้ไหมครับ 555

ตอนนี้ 30 อยู่ กทม. ครับ

>เคยชอบเพื่อน ผญ จริงจัง ตั้งแต่ ม.2 - ม.6
>สารภาพรักตั้งแต่วันวาเลนไทน์ ม.3 มั้ง แต่โดนปฏิเสธ
>ก็ยังชอบมาเรื่อยๆ จนถึงเรียนจบ
>แต่อยู่ในฐานะเพื่อนสนิท
>ส่วนอีกฝ่ายก็คงรู้แหล่ะว่าเรายังชอบอยู่
>แต่ก็ขีดเส้นไว้ไม่ให้เกินไปกว่านั้น
>แต่พอสนิทกันมันก็เลยมีหลายๆเรื่องทีเหมือนคอยหล่อเลี้ยงความหวังของเรา
>ว่าเค้าจะชอบเราได้
>หรือบางทีมีโมเม้นต์อะไรงี้เราก็มาเก็บดีใจคนเดียว
>ชีวิต ม.ปลาย เลยมัวแต่หลงรักหัวปลักหัวปำ
>จนพอขึ้นมหาลัยอยู๋คนละที่ เลยเริ่มห่างๆกัน
>แล้วอยู่ในความเป็นจริงได้
>
>ปล. นี่ถ้าเกิดว่าเค้ายอมเป็นแฟนขึ้นมาจริงๆ
>กูว่าชีวิตกูเปลี่ยนมากแน่ๆ
>ตอนนั้นก็เริ่มรู้ตัวแล้วล่ะว่ากูน่าจะชอบ ผช
>แต่เพื่อนคนนี้คือกูชอบจริงๆ แบบตอนโดนบอกปฏิเสธก็เจ็บแบบอกหัก
>ตอนมีโมเมนต์ดีๆกูก็รู้สึกผีเสื้อบินในท้อง
>ชอบแบบไม่ได้คิดว่าจะคบเพราะปิดเรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์ด้วย
>ตอนจบมหาลัยกูยังให้ของขวัญเป็นโมเสกรวมรูปคู่
>ซึ่งกูว่าย้อนมาดูตอนนี้คงเสี่ยวชิบหาย
>งงเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกอย่างงี้ได้

ผู้หญิงเขาดูออกจ๊ะ ว่าเธอเป็นเพื่อนสาวและคงเป็นได้แค่ เพื่อนสาว ถ้าเขาตอบตกลงคบหล่อนเป็นแฟน ป่านนี้นางคงชีช้ำเจ็บปวดเสียใจ แถมเป็นบาปต่อหล่อนเองและนางด้วยนะ เพราะเหมือนไปหลอกคบผู้หญิง เธอจะแย่กว่านี้อีกนะ เพราะทำร้ายความรู้สึกผู้หญิง เธอก็แค่ผูกพันกับเพื่อนผู้หญิงย่ะ ไม่ได้รักอะไรหรอก ก็เลยคิดว่าชอบนาง แต่นางก็ดูออกไงยะ ว่าเพื่อนส้าววววววววสาว จ้า

เคยค่ะ เจอกันที่ทำงานแรก ครั้งแรกที่เห็นหน้าใจมันเรารู้สึกขึ้นมาเองว่ารู้จักคนนี้มานาน และเดี๋ยวจะมีความสัมพันธ์ต่อไปในอนาคตกันอีกนาน ซึ่งต่อมาก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ที่เขาว่าความรู้สึกแวบแรกไม่ผิดนี่ให้เชื่อเลยค่ะ เป็นอย่างนั้นจริงๆ

ตอนนั้นมีคนอื่นที่หล่อและสูงกว่ามัน แต่ก็ไม่ได้มองนะ ไม่รู้ทำไม ทั้งออฟฟิศก็จะไปแห่ชอบ ผช อีกคน เราก็ไม่ได้ชอบ มองแล้วไม่รู้สึกอะไร คุยแล้วเข้ากันไม่ได้ ไม่รู้เรื่องกัน

แต่กับคนนี้พอเริ่มอยู่ๆกันไปมันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น คุยกันรู้เรื่อง แบบมองตาแล้วรู้อะว่ามันคิดอะไร มันต้องการอะไร มันก็เป็นกับเรา แต่เราเป็นคนเก็บตัว มันเป็นคนชอบเข้าสังคม มันก็จะเริ่มดึงเราออกไปสังสรรค์เฮฮาปาร์ตี้ตอนเย็นหลังเลิกงานบ่อยขึ้นๆ

แต่เราก็ไม่ได้สนุกอะ เพื่อนๆก็เริ่มรู้ว่าเราไม่สนุก ก็คนที่ชอบอ่านหนังสือ ชอบสวดมนต์อยู่ห้องคนเดียว มันจะสนุกในปาร์ตี้คนเยอะๆได้ไง มันก็ใช้วิธีเปลี่ยนกลุ่ม พาเราไปเจอเพื่อนกลุ่มนั้นทีกลุ่มนี้ทีไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเหลือมันกับเราที่เป็น 2 คนที่ซ้ำกันในทุกกลุ่ม

จำได้มีออกไป company outing ครั้งนึงไปต่างประเทศกัน ทุกคนในบริษัทก็ปล่อยจอย เดินกันตามใจ ใครจะเดินไปไหนกับใคร แต่มันเดินกับเราทุกวัน แค่เปลี่ยนกลุ่มเพื่อนๆพี่ๆที่ไปเดินด้วยในแต่ละวันนะ แต่หันไปทีไรมันก็จะข้างๆเรา

แต่สุดท้ายก็มีคนแซวมันมากขึ้นๆ จนมันเริ่มห่างๆเราออกไปและเป็นเวลาพอดีกับช่วงที่เราทั้งคู่ต่างลาออกจากงานที่นั่นด้วยแหละ มันคงอาย มันเคยพูดว่ามันชอบ ผญ แต่เราคิดว่ายังไงมันก็เป็นไบ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปคนละที่ มันก็ยังพยายามหาทางมาเจอเรานะ

แบบ พอมีวันหยุดยาวที ปีใหม่ สงกรานต์ เราก็อยากมาเจอกันที รับรู้ได้ว่ามันก็อยากมาเจอ มันมีความพยายามจะไปล็อบบี้เพื่อนกลุ่มนู้นกลุ่มนี้ให้มา เพื่อที่เราจะได้มาเจอกัน เออ แต่มันจะไม่มาเจอเราแค่ 2 คนนะ ไม่รู้ทำไม แต่พอได้เจอกันก็ความรู้สึกเดิมแหละ เห็นหน้าปุ๊บก็ต่อกันติดเหมือนไม่เคยจากกันไปไหนทั้งที่จากกันไปต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง มีสังคมของตัวเอง

ผ่านมานี่ก็ 8 ปีแล้ว วันนี้มันก็เพิ่งทักมาเรื่องงาน น่าจะเห็นรูปที่เราลงใน FB เมื่อวาน จะมานัดเจอที่ออฟฟิศเรา บอกว่าจะมาคุยเรื่องงาน อาทิตย์หน้าก็นัดกินข้าวกัน แต่เราก็ไม่ได้คิดไปถึงขั้นเป็นแฟนหรืออะไรแล้วเพราะเราเองก็มีแฟนแล้ว มีแฟนมานานตั้งแต่ตอนก่อนเจอมันเมื่อ 8 ปีก่อนอีก หรือเพราะมันรู้ว่าเรามีแฟนแล้วก็ไม่รู้นะ มันเลยวางตัวไว้แค่นี้

เราก็อยู่กับแฟนเราปกติดี เราคบแฟนนานมากคนนี้ก็ 17 ปีและ คนแรกและคนเดียว แต่กับเพื่อนคนนี้ก็ห่วงมันในฐานะเพื่อนมากกว่าแล้วตอนนี้ อายุก็เลข 3 กลางๆกันแล้ว อยากให้มันแต่งงานมีคนดูแลดีๆสักคนสักที ถ้าอยากจะชอบเพศไหนก็ชอบไปเลย เปิดตัวเลย ไม่ต้องไปสนใจสังคมอะไรมากแล้วหละ แก่แล้ว55

แต่ก็อย่างว่า มันลูกคนรวย หล่อและก็ฉลาดเป็นกรด ไหวพริบดีมาก แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีเลิศ การศึกษาสูง การงานมั่นคง การเงินรำ่รวยด้วยความสามารถตัวเอง คือเพียบพร้อมอะ ก็คงมีคนอยากได้มันเยอะอยู่ คงต้องวางตัวหน่อย น่าจะอยากได้ ผญ ที่เก่ง ฉลาด และเพียบพร้อมพอๆกัน

ที่ผ่านมาก็เห็นมันไปแต่งานแต่งงานเพื่อน แต่ไม่เห็นมันเปิดตัวแฟน แต่ก็รับรู้ได้แหละว่ามันมี แค่ไม่รู้ว่าเป็นแฟนจริงจังหรือแค่คู่นอนครั้งคราว แต่เราก็ยังคงรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่บอกไม่ถูกทุกครั้งที่เจอมัน ก็อยากให้มันมีคนที่รักมันอย่างจริงใจจริงๆดูแลกันไปจนแก่เฒ่า

บางทีเราอาจเคยเกิดมาคู่กันในชาติก่อนๆ ลึกๆมันถึงรู้สึกผูกพันขนาดนี้ แต่ชาตินี้คงไม่ได้อยู่ด้วยกันในฐานะนั้นแล้ว ก็ไม่เป็นไรนี่ แค่เราหวังดีต่อกัน เห็นกันอยู่ห่างๆ ยินดีกับความสำเร็จทุกก้าวของกันด้วยความจริงใจก็เป็นมิตรภาพที่ดีมากแล้ว เราไม่เคยอิจฉามันเลยนะ ไม่ว่ามันจะประสบความสำเร็จรำ่รวย มีคนมาห้อมล้อมทั้งคนที่เป็นลูกน้องบริวาร และคนที่อยากจับมันทำผัว55

และยังคงยิ้ม

ยิ้มทั้งน้ำตา

ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย

แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี

บางครั้งก็ยังชื่นใจ

แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ

>เคยค่ะ เจอกันที่ทำงานแรก
>ครั้งแรกที่เห็นหน้าใจมันเรารู้สึกขึ้นมาเองว่ารู้จักคนนี้มานาน
>และเดี๋ยวจะมีความสัมพันธ์ต่อไปในอนาคตกันอีกนาน
>ซึ่งต่อมาก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
>ที่เขาว่าความรู้สึกแวบแรกไม่ผิดนี่ให้เชื่อเลยค่ะ
>เป็นอย่างนั้นจริงๆ
>
>ตอนนั้นมีคนอื่นที่หล่อและสูงกว่ามัน แต่ก็ไม่ได้มองนะ
>ไม่รู้ทำไม ทั้งออฟฟิศก็จะไปแห่ชอบ ผช อีกคน เราก็ไม่ได้ชอบ
>มองแล้วไม่รู้สึกอะไร คุยแล้วเข้ากันไม่ได้ ไม่รู้เรื่องกัน
>
>แต่กับคนนี้พอเริ่มอยู่ๆกันไปมันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น
>คุยกันรู้เรื่อง แบบมองตาแล้วรู้อะว่ามันคิดอะไร
>มันต้องการอะไร มันก็เป็นกับเรา แต่เราเป็นคนเก็บตัว
>มันเป็นคนชอบเข้าสังคม
>มันก็จะเริ่มดึงเราออกไปสังสรรค์เฮฮาปาร์ตี้ตอนเย็นหลังเลิกงานบ่อยขึ้นๆ
>
>แต่เราก็ไม่ได้สนุกอะ เพื่อนๆก็เริ่มรู้ว่าเราไม่สนุก
>ก็คนที่ชอบอ่านหนังสือ ชอบสวดมนต์อยู่ห้องคนเดียว
>มันจะสนุกในปาร์ตี้คนเยอะๆได้ไง มันก็ใช้วิธีเปลี่ยนกลุ่ม
>พาเราไปเจอเพื่อนกลุ่มนั้นทีกลุ่มนี้ทีไปเรื่อยๆ
>จนในที่สุดเหลือมันกับเราที่เป็น 2 คนที่ซ้ำกันในทุกกลุ่ม
>
>จำได้มีออกไป company outing ครั้งนึงไปต่างประเทศกัน
>ทุกคนในบริษัทก็ปล่อยจอย เดินกันตามใจ ใครจะเดินไปไหนกับใคร
>แต่มันเดินกับเราทุกวัน
>แค่เปลี่ยนกลุ่มเพื่อนๆพี่ๆที่ไปเดินด้วยในแต่ละวันนะ
>แต่หันไปทีไรมันก็จะข้างๆเรา
>
>แต่สุดท้ายก็มีคนแซวมันมากขึ้นๆ
>จนมันเริ่มห่างๆเราออกไปและเป็นเวลาพอดีกับช่วงที่เราทั้งคู่ต่างลาออกจากงานที่นั่นด้วยแหละ
>มันคงอาย มันเคยพูดว่ามันชอบ ผญ แต่เราคิดว่ายังไงมันก็เป็นไบ
>หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปคนละที่
>มันก็ยังพยายามหาทางมาเจอเรานะ
>
>แบบ พอมีวันหยุดยาวที ปีใหม่ สงกรานต์ เราก็อยากมาเจอกันที
>รับรู้ได้ว่ามันก็อยากมาเจอ
>มันมีความพยายามจะไปล็อบบี้เพื่อนกลุ่มนู้นกลุ่มนี้ให้มา
>เพื่อที่เราจะได้มาเจอกัน เออ แต่มันจะไม่มาเจอเราแค่ 2 คนนะ
>ไม่รู้ทำไม แต่พอได้เจอกันก็ความรู้สึกเดิมแหละ
>เห็นหน้าปุ๊บก็ต่อกันติดเหมือนไม่เคยจากกันไปไหนทั้งที่จากกันไปต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง
>มีสังคมของตัวเอง
>
>ผ่านมานี่ก็ 8 ปีแล้ว วันนี้มันก็เพิ่งทักมาเรื่องงาน
>น่าจะเห็นรูปที่เราลงใน FB เมื่อวาน จะมานัดเจอที่ออฟฟิศเรา
>บอกว่าจะมาคุยเรื่องงาน อาทิตย์หน้าก็นัดกินข้าวกัน
>แต่เราก็ไม่ได้คิดไปถึงขั้นเป็นแฟนหรืออะไรแล้วเพราะเราเองก็มีแฟนแล้ว
>มีแฟนมานานตั้งแต่ตอนก่อนเจอมันเมื่อ 8 ปีก่อนอีก
>หรือเพราะมันรู้ว่าเรามีแฟนแล้วก็ไม่รู้นะ
>มันเลยวางตัวไว้แค่นี้
>
>เราก็อยู่กับแฟนเราปกติดี เราคบแฟนนานมากคนนี้ก็ 17 ปีและ
>คนแรกและคนเดียว
>แต่กับเพื่อนคนนี้ก็ห่วงมันในฐานะเพื่อนมากกว่าแล้วตอนนี้
>อายุก็เลข 3 กลางๆกันแล้ว
>อยากให้มันแต่งงานมีคนดูแลดีๆสักคนสักที
>ถ้าอยากจะชอบเพศไหนก็ชอบไปเลย เปิดตัวเลย
>ไม่ต้องไปสนใจสังคมอะไรมากแล้วหละ แก่แล้ว55
>
>แต่ก็อย่างว่า มันลูกคนรวย หล่อและก็ฉลาดเป็นกรด ไหวพริบดีมาก
>แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีเลิศ การศึกษาสูง การงานมั่นคง
>การเงินรำ่รวยด้วยความสามารถตัวเอง คือเพียบพร้อมอะ
>ก็คงมีคนอยากได้มันเยอะอยู่ คงต้องวางตัวหน่อย น่าจะอยากได้ ผญ
>ที่เก่ง ฉลาด และเพียบพร้อมพอๆกัน
>
>ที่ผ่านมาก็เห็นมันไปแต่งานแต่งงานเพื่อน
>แต่ไม่เห็นมันเปิดตัวแฟน แต่ก็รับรู้ได้แหละว่ามันมี
>แค่ไม่รู้ว่าเป็นแฟนจริงจังหรือแค่คู่นอนครั้งคราว
>แต่เราก็ยังคงรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่บอกไม่ถูกทุกครั้งที่เจอมัน
>ก็อยากให้มันมีคนที่รักมันอย่างจริงใจจริงๆดูแลกันไปจนแก่เฒ่า
>
>บางทีเราอาจเคยเกิดมาคู่กันในชาติก่อนๆ
>ลึกๆมันถึงรู้สึกผูกพันขนาดนี้
>แต่ชาตินี้คงไม่ได้อยู่ด้วยกันในฐานะนั้นแล้ว ก็ไม่เป็นไรนี่
>แค่เราหวังดีต่อกัน เห็นกันอยู่ห่างๆ
>ยินดีกับความสำเร็จทุกก้าวของกันด้วยความจริงใจก็เป็นมิตรภาพที่ดีมากแล้ว
>เราไม่เคยอิจฉามันเลยนะ ไม่ว่ามันจะประสบความสำเร็จรำ่รวย
>มีคนมาห้อมล้อมทั้งคนที่เป็นลูกน้องบริวาร
>และคนที่อยากจับมันทำผัว55
>
>และยังคงยิ้ม
>
>ยิ้มทั้งน้ำตา
>
>ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
>
>แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี
>
>บางครั้งก็ยังชื่นใจ
>
>แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ

เธอเป็นคนที่ "เห็นแก่ตัว" มากคนหนึ่ง ดีแล้วที่อีกฝ่าย เขาไม่เล่นด้วยกับเธอนะ

เพราะเธอ "มีแฟน" แล้ว แต่กลับเอาใจออกจากแฟนตัวเอง มาพร่ำพูดถึงผู้ชายอีกคน

ทั้ง ๆ ที่คบกับแฟนมา "17 ปี" แต่พรรณาถึงผู้ชายอื่นมากกว่าแฟนตัวเองแบบออกนอกหน้า

อาจจะเพราะเธอมองว่าแฟนเป็น "ของตาย" หรืออาจจะเพราะคิดว่ายังไง เขากับเธอ ก็ต้องอยู่กันไปแบบนี้แหละ

แต่ใจเธออยู่กับอีกคน ถ้าฉันเป็นแฟนเธอนะ ฉันคงเสียใจมากนะ ที่เธอพร่ำเพ้อถึงอีกคน ที่เธอพยายามอยากให้เขามีใจให้เธอบ้าง

ที่จริง เขาก็คงจะรู้แหละว่าเธอมีแฟน แล้วเขาเป็น "คนดี" ที่ "ดีพอ" จะไม่ไปยุ่งกับคนมีแฟน แล้วเขาก็คงไม่ลดตัวไปทำอะไรแบบนั้น ให้เจ็บปวดตัวเองนะ

เธอลองตรองดูการกระทำของตัวเอง ก่อนไปบอกให้เขาต้องเปิดตัว หรือทำอะไรก็ตาม เพื่อให้แสดงออกว่าชอบเพศไหน เพราะเขาทำไมจะต้องแสดงออกกับเธอที่มีแฟนแล้วล่ะ ?

ต้องมาบอกว่าชอบเธอ ที่มีแฟนแล้ว นี่คือคนปกติดี ๆ เขาจะทำกันเหรอ ลองเอาไปคิดดี ๆ นะ ว่าที่เธอกำลังทำอยู่ ต้องการอะไรกันแน่

บางที กรรม ก็ไม่ได้มาในรูปแบบเป็นผลทางกาย แต่มาทางใจ (มโนกรรม) นะ เรื่องแบบนี้ ไม่เชื่อก็แล้วแต่แล้วกัน แต่มันมีจริงนะ กรรมทางใจ นี่ทุกข์กว่ากรรมทางกาย (กายกรรม) เสียด้วยซ้ำ

ถ้าไม่อยากติดกับดักความทุกข์ทางใจ ก็เอาใจไปดูแลแฟนตัวเองให้ดีๆ แล้วเลิกคิดกับผู้ชายคนนั้นเถอะ ให้เขาได้ไปเจอ "คนดี ๆ ที่เป็นโสด" ดีกว่านะ

ลองทำดูนะ เผื่อชีวิตและจิตใจเราจะไม่ขุ่นมัวอีก

อีรีบนนี่เป็นอะไรมากปะ แฟนกุรับรู้ว่ากุกับเพื่อนคนนี้มีความรู้สึกดีๆต่อกัน กุไม่ได้ทำลับหลัง กุคุยกับแฟนทุกวันเล่าชีวิตให้ฟังทุกเรื่อง แต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยก็เล่าว่าไม่มีอะไรเกินเลย และเพื่อนกุก็รู้ว่ากุบอกทุกเรื่องกับแฟนกุเช่นกัน เพราะกุกับแฟนกุเป็นเพื่อนกันมาก่อน มันคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่งั้นพวกกุไม่คบกันมาได้ถึง "17 ปี" หรอก ไม่มีเหมือนกุก็อย่าอิจฉาเนาะ

หัดฝึกใจตัวเองให้ยินดีกับคนอื่นบ้าง "มโนกรรม" ที่ดีๆจะได้เกิดในใจมึงบ้าง

กุแค่เล่าประสบการณ์ให้ฟังว่ามันเคยเกิดความรู้สึกดีต่อกันขึ้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าเพื่อนคนนี้จะมาคบกุแล้วกุจะเลิกกับแฟน กุไม่เคยบอกว่าจะทำยังงั้น เพื่อนกุมันก็สัมผัสได้ว่ายังไงกุไม่เลิกและไม่คบซ้อน มันก็เลยไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น จขกท เขาถามว่าเคยแอบรักแอบชอบใครไหม กุก็เล่าว่ามี ความรู้สึกดีต่อกันมันมี ก็เล่าตามจริงว่ามันมี

และแต่ละอย่างที่เพื่อนกุมันทำกับกุ คงเรียกว่าลดตัวลงมาทำไม่ได้หรอก มันมาสนิทกันกับกุดูแลกุดีมากเกินไป ปกป้องกุทุกอย่างทั้งที่กุไม่เคยเรียกร้องอะไร ทั้งๆที่กุก็อยู่ของกุ และใจกุอยู่ที่ไหนมึงก็ตัดสินไม่ได้หรอก เพราะมึงไม่มีวันรู้ว่าความจริงกุกับแฟนรักและผูกพันกัน ผ่านอะไรด้วยกันมาเท่าไรบ้าง ดวงกุมันคล้ายๆคนรวยที่เขารวยแล้วก็มีช่องทางทำให้รวยขึ้นอีก เงินเข้ามาหาเองไม่หยุด

แค่ของกุมันเป็นด้านความรัก มักจะมีคนเข้ามาพัวพัน ไม่ขาดเรื่องคู่ครองความรักที่ดี มันก็เท่านั้น แต่กุจะมารู้ตัวทีหลัง เพราะตอนหน้างานมันไม่มีเวลาไปฝันหวานหรอก งานมีทำร้อยแปด แต่พอเวลาผ่านไป มันพอมีเวลามองย้อนหลังและคนรอบข้างพูด เอ๊ะ หรือจริงๆแล้วมันคิดแบบนั้นวะ คือมึงอยากได้อยากมีบ้างมึงก็ทำบุญให้มาก จะได้มีบ้างในอนาคตนะคะ ตอนท้ายกุก็พูดแล้วว่ากุอยากเห็นมันมีความสุขในฐานะเพื่อนคนนึง ไม่ได้ต้องการให้มันมาเป็นแฟนกุอะไร อ่านหนังสือออกไหมคะ ตีความตามกิเลสในใจตัวเองเก่งจังเลยเนอะ

>อีรีบนนี่เป็นอะไรมากปะ
>แฟนกุรับรู้ว่ากุกับเพื่อนคนนี้มีความรู้สึกดีๆต่อกัน
>กุไม่ได้ทำลับหลัง กุคุยกับแฟนทุกวันเล่าชีวิตให้ฟังทุกเรื่อง
>แต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยก็เล่าว่าไม่มีอะไรเกินเลย
>และเพื่อนกุก็รู้ว่ากุบอกทุกเรื่องกับแฟนกุเช่นกัน
>เพราะกุกับแฟนกุเป็นเพื่อนกันมาก่อน มันคุยกันได้ทุกเรื่อง
>ไม่งั้นพวกกุไม่คบกันมาได้ถึง "17 ปี" หรอก
>ไม่มีเหมือนกุก็อย่าอิจฉาเนาะ
>
>หัดฝึกใจตัวเองให้ยินดีกับคนอื่นบ้าง "มโนกรรม"
>ที่ดีๆจะได้เกิดในใจมึงบ้าง
>
>กุแค่เล่าประสบการณ์ให้ฟังว่ามันเคยเกิดความรู้สึกดีต่อกันขึ้น
>แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าเพื่อนคนนี้จะมาคบกุแล้วกุจะเลิกกับแฟน
>กุไม่เคยบอกว่าจะทำยังงั้น
>เพื่อนกุมันก็สัมผัสได้ว่ายังไงกุไม่เลิกและไม่คบซ้อน
>มันก็เลยไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น จขกท
>เขาถามว่าเคยแอบรักแอบชอบใครไหม กุก็เล่าว่ามี
>ความรู้สึกดีต่อกันมันมี ก็เล่าตามจริงว่ามันมี
>
>และแต่ละอย่างที่เพื่อนกุมันทำกับกุ
>คงเรียกว่าลดตัวลงมาทำไม่ได้หรอก
>มันมาสนิทกันกับกุดูแลกุดีมากเกินไป
>ปกป้องกุทุกอย่างทั้งที่กุไม่เคยเรียกร้องอะไร
>ทั้งๆที่กุก็อยู่ของกุ และใจกุอยู่ที่ไหนมึงก็ตัดสินไม่ได้หรอก
>เพราะมึงไม่มีวันรู้ว่าความจริงกุกับแฟนรักและผูกพันกัน
>ผ่านอะไรด้วยกันมาเท่าไรบ้าง
>ดวงกุมันคล้ายๆคนรวยที่เขารวยแล้วก็มีช่องทางทำให้รวยขึ้นอีก
>เงินเข้ามาหาเองไม่หยุด
>
>แค่ของกุมันเป็นด้านความรัก มักจะมีคนเข้ามาพัวพัน
>ไม่ขาดเรื่องคู่ครองความรักที่ดี มันก็เท่านั้น
>แต่กุจะมารู้ตัวทีหลัง
>เพราะตอนหน้างานมันไม่มีเวลาไปฝันหวานหรอก งานมีทำร้อยแปด
>แต่พอเวลาผ่านไป มันพอมีเวลามองย้อนหลังและคนรอบข้างพูด เอ๊ะ
>หรือจริงๆแล้วมันคิดแบบนั้นวะ
>คือมึงอยากได้อยากมีบ้างมึงก็ทำบุญให้มาก
>จะได้มีบ้างในอนาคตนะคะ
>ตอนท้ายกุก็พูดแล้วว่ากุอยากเห็นมันมีความสุขในฐานะเพื่อนคนนึง
>ไม่ได้ต้องการให้มันมาเป็นแฟนกุอะไร อ่านหนังสือออกไหมคะ
>ตีความตามกิเลสในใจตัวเองเก่งจังเลยเนอะ

ป้ารีบนเขาพูดถูกแล้ว ส่วนป้าก็เขียนเรียงความซะยาว แต่ก็พูดเข้าข้างตัวเอง สงสารแฟนป้าจริงๆ ที่ได้กะเทยเฒ่าโรคจิตแบบป้า ผู้ชายที่เขาเคยทำงานกับป้า เขาคงดูออก ถ้าภาษาวัยรุ่นสมัยนี้เขาเรียกว่า ต้องหนีไปจากอีกะเทยเฒ่า 555555555555555

>ป้ารีบนเขาพูดถูกแล้ว ส่วนป้าก็เขียนเรียงความซะยาว
>แต่ก็พูดเข้าข้างตัวเอง สงสารแฟนป้าจริงๆ
>ที่ได้กะเทยเฒ่าโรคจิตแบบป้า ผู้ชายที่เขาเคยทำงานกับป้า
>เขาคงดูออก ถ้าภาษาวัยรุ่นสมัยนี้เขาเรียกว่า
>ต้องหนีไปจากอีกะเทยเฒ่า 555555555555555

อ้าว มึงคืออีตุ๊ดเด็กที่ไม่เคยรู้จักรักแท้และจะไม่มีวันรู้จักหรอ อีเด็กสมองหมาที่ไร้ผัวดีๆในชีวิต 5555555555555 กุว่าเจ้าของเรื่องเขาก็อธิบายถูกแล้ว มันเรื่องของเค้ามึงไปเสือกอะไร ชีวิตเค้า เอาชีวิตตัวมึงเองให้รอดก่อนเนอะ หาเงินกินใช้ให้ชนเดือนก่อนค่อยไปเสือกเรื่องชาวบ้าน อีควาย และคนที่มีวัยวุฒิและมีผัวที่ดีน่ะวันๆนึงเขานั่งนับเงินไปนั่งคุยกับผัวไป ชวนกันไปเที่ยวต่างประเทศก็หมดวันแล้ว ไม่ได้ต้องมานั่งหาผัวนั่งทำงานงกๆแบบพวกมึง ถุย

>อีรีบนนี่เป็นอะไรมากปะ
>แฟนกุรับรู้ว่ากุกับเพื่อนคนนี้มีความรู้สึกดีๆต่อกัน
>กุไม่ได้ทำลับหลัง กุคุยกับแฟนทุกวันเล่าชีวิตให้ฟังทุกเรื่อง
>แต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยก็เล่าว่าไม่มีอะไรเกินเลย
>และเพื่อนกุก็รู้ว่ากุบอกทุกเรื่องกับแฟนกุเช่นกัน
>เพราะกุกับแฟนกุเป็นเพื่อนกันมาก่อน มันคุยกันได้ทุกเรื่อง
>ไม่งั้นพวกกุไม่คบกันมาได้ถึง "17 ปี" หรอก
>ไม่มีเหมือนกุก็อย่าอิจฉาเนาะ
>
>หัดฝึกใจตัวเองให้ยินดีกับคนอื่นบ้าง "มโนกรรม"
>ที่ดีๆจะได้เกิดในใจมึงบ้าง
>
>กุแค่เล่าประสบการณ์ให้ฟังว่ามันเคยเกิดความรู้สึกดีต่อกันขึ้น
>แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าเพื่อนคนนี้จะมาคบกุแล้วกุจะเลิกกับแฟน
>กุไม่เคยบอกว่าจะทำยังงั้น
>เพื่อนกุมันก็สัมผัสได้ว่ายังไงกุไม่เลิกและไม่คบซ้อน
>มันก็เลยไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น จขกท
>เขาถามว่าเคยแอบรักแอบชอบใครไหม กุก็เล่าว่ามี
>ความรู้สึกดีต่อกันมันมี ก็เล่าตามจริงว่ามันมี
>
>และแต่ละอย่างที่เพื่อนกุมันทำกับกุ
>คงเรียกว่าลดตัวลงมาทำไม่ได้หรอก
>มันมาสนิทกันกับกุดูแลกุดีมากเกินไป
>ปกป้องกุทุกอย่างทั้งที่กุไม่เคยเรียกร้องอะไร
>ทั้งๆที่กุก็อยู่ของกุ และใจกุอยู่ที่ไหนมึงก็ตัดสินไม่ได้หรอก
>เพราะมึงไม่มีวันรู้ว่าความจริงกุกับแฟนรักและผูกพันกัน
>ผ่านอะไรด้วยกันมาเท่าไรบ้าง
>ดวงกุมันคล้ายๆคนรวยที่เขารวยแล้วก็มีช่องทางทำให้รวยขึ้นอีก
>เงินเข้ามาหาเองไม่หยุด
>
>แค่ของกุมันเป็นด้านความรัก มักจะมีคนเข้ามาพัวพัน
>ไม่ขาดเรื่องคู่ครองความรักที่ดี มันก็เท่านั้น
>แต่กุจะมารู้ตัวทีหลัง
>เพราะตอนหน้างานมันไม่มีเวลาไปฝันหวานหรอก งานมีทำร้อยแปด
>แต่พอเวลาผ่านไป มันพอมีเวลามองย้อนหลังและคนรอบข้างพูด เอ๊ะ
>หรือจริงๆแล้วมันคิดแบบนั้นวะ
>คือมึงอยากได้อยากมีบ้างมึงก็ทำบุญให้มาก
>จะได้มีบ้างในอนาคตนะคะ
>ตอนท้ายกุก็พูดแล้วว่ากุอยากเห็นมันมีความสุขในฐานะเพื่อนคนนึง
>ไม่ได้ต้องการให้มันมาเป็นแฟนกุอะไร อ่านหนังสือออกไหมคะ
>ตีความตามกิเลสในใจตัวเองเก่งจังเลยเนอะ

ใช่ค่ะเห็นด้วยกับป้าคนนี้ นิยายมันจะสร้างกรรมได้ไงคะ

>ใช่ค่ะเห็นด้วยกับป้าคนนี้ นิยายมันจะสร้างกรรมได้ไงคะ

อิจฉาชีวิตเขามากหรอมึง ไม่เป็นไร ลองไปรำถวายศาลเพียงตาดูสักที่ ขอผัวดีๆสักคน

อยู่ใกล้กัน 1 ปีกว่าๆจ๊ะ แล้วตอนนี้เขาย้ายไปก็เกือบจะปี ก็เป็น 2 ปีแล้ว
ยังคิดถึง ยังแอบส่อง ยังจำวันแรกที่เจอกันได้

ด้วยความที่เราดูไม่ออกว่าเขาชอบผู้ชายไหม เลยได้แต่วางตัวแบบเพื่อน
สนิทกันแบบไปไหนกัน 2 คน

วันสุดท้ายที่เขาจะย้ายไป เลยให้ของที่ระลึก และแอบเขียนข้อความในใจแต่ไม่ได้สารภาพตรงๆ
ถ้าเขาอ่านเขาต้อง เอ๊ะ บ้างล่ะ ....

พอเขาย้ายไปเขาก็เงียบ ไม่ได้ติดต่ออะไรกลับมา พอจะรู้แล้วล่ะว่าเขาไม่ได้คิดอะไร
ถ้าเขาคิดถึงฉันบ้าง เขาต้องแวะมาหาบ้างซิ แต่ห่างหายไปเลย ก็ได้แต่คอยแอบส่อง
ส่องไปส่องมา จนตอนนี้เขาก็มีแฟนเป็นผู้หญิงแล้ว

ส่องทุกครั้งก็เจ็บทุกครั้ง แล้วบางทีใจมันแอบแช่งให้เขาเลิกกันด้วยนะ 555
รู้ว่าไม่ดี แต่ใจมันคิดไปของมันเอง

ส่องเขามาปีกว่า และตอนนี้ตัดสินใจว่าจะเลิกส่องแล้วล่ะ เสียเวลาชีวิตมาปีกว่าแล้ว
ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เป็นทุกข์

อยากฆ่าข่มขืน ครูหล่อเคยเล่นในนี้ สอนบนภู ที่กาญ คนนึง ที่ไม่ได้ชื่อลุงพัดเหล็กมาก็ครับ

>อยู่ใกล้กัน 1 ปีกว่าๆจ๊ะ แล้วตอนนี้เขาย้ายไปก็เกือบจะปี
>ก็เป็น 2 ปีแล้ว
>ยังคิดถึง ยังแอบส่อง ยังจำวันแรกที่เจอกันได้
>
>ด้วยความที่เราดูไม่ออกว่าเขาชอบผู้ชายไหม
>เลยได้แต่วางตัวแบบเพื่อน
>สนิทกันแบบไปไหนกัน 2 คน
>
>วันสุดท้ายที่เขาจะย้ายไป เลยให้ของที่ระลึก
>และแอบเขียนข้อความในใจแต่ไม่ได้สารภาพตรงๆ
>ถ้าเขาอ่านเขาต้อง เอ๊ะ บ้างล่ะ ....
>
>พอเขาย้ายไปเขาก็เงียบ ไม่ได้ติดต่ออะไรกลับมา
>พอจะรู้แล้วล่ะว่าเขาไม่ได้คิดอะไร
>ถ้าเขาคิดถึงฉันบ้าง เขาต้องแวะมาหาบ้างซิ แต่ห่างหายไปเลย
>ก็ได้แต่คอยแอบส่อง
>ส่องไปส่องมา จนตอนนี้เขาก็มีแฟนเป็นผู้หญิงแล้ว
>
>ส่องทุกครั้งก็เจ็บทุกครั้ง
>แล้วบางทีใจมันแอบแช่งให้เขาเลิกกันด้วยนะ 555
>รู้ว่าไม่ดี แต่ใจมันคิดไปของมันเอง
>
>ส่องเขามาปีกว่า และตอนนี้ตัดสินใจว่าจะเลิกส่องแล้วล่ะ
>เสียเวลาชีวิตมาปีกว่าแล้ว
>ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เป็นทุกข์

เป็นกำลังใจให้เธอนะ ฉันเข้าใจเธอทุกอย่างนะ การไม่รู้เลย จะดีกว่า

เขาถึงบอกว่า ถ้าอยากเลิกคิดถึงคนที่เราแอบชอบ แอบรักได้ดีที่สุด คือ ให้หยุดไปส่องดูความเคลื่อนไหวเขา

หรือต้องพยายามไปทำกิจกรรมอื่นที่ต้องไม่เจอกับเขาอีก จนกว่าจะทำใจได้ หรือจนกว่าเราจะทำใจได้จริงๆ ซึ่งก็อาจจะยาก ยกเว้น เราตั้งมั่นแล้วว่าจะอยู่เป็นโสด ครองพรหมจรรย์แบบทางพุทธ

หรือจะมีแฟนของเราเองเป็นตัวเป็นตนที่รักและดูแลกัน จนเราไม่ได้คิดอะไรกับอีกฝ่ายแล้ว

จึงเห็นด้วยว่า เธอหยุดส่องชีวิตเขาจะดีกว่า เพื่อไม่ให้ทุกข์จากความคิดเราฝ่ายเดียว การกระทำของเธอจนตัวเองเป็นทุกข์ ไม่สงสารหัวใจตัวเองบ้างเหรอ

แล้วเธอคิดว่า จะทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ทำแล้วได้อะไร แล้วใจตัวเองก็ห่อเหี่ยวไปเรื่อยๆ ในขณะที่เวลาเดินผ่านไปเรื่อย ๆ เธอก็มีสังขารเปลี่ยนไปตามกาลเวลานะ

ทุกๆ ครั้งที่เรายึดติดกับของเดิมๆ สิ่งเดิมๆ คนเดิมๆ หรืออะไรก็ตามที่เดิมๆ จนตัวเราทุกข์ แต่เวลามันไปข้างหน้าเสมอ นั่นจะทำให้ชีวิตเธอ "พลาด" โอกาสเจอคนดีๆ ในชีวิตได้นะ

เพราะคนอื่นที่เขากำลังต่อคิวหรือรอคุยกับเธอ หรืออาจจะอยากรู้จักเธอ แต่เธอไม่ได้เปิดใจให้เขา เขาก็จะค่อยๆ หายไปเช่นกัน เพราะเขาก็อาจจะคิดว่าเธอคงไม่มีใจให้เช่นกัน

ลองเอาตัวเองออกจากจุดเดิม แล้วคิดว่า เริ่มต้นใหม่ได้เสมอ ไม่ลองมองไปที่ทางอื่น หรือเดินไปในทางอื่น เธอจะรู้ได้ยังไงว่า สิ่งใหม่ ของใหม่ จะไม่ดีเท่าสิ่งเดิม หรือของเดิม ที่เธอต้องการ

ลองดูนะ

ถ้าทำไสย์แบบ รายการผีได้ก็ดีซิเนอะ เพราะเสียเงินเปย์ แต่หน้าผีเขาก็ไม่เอา

ถ้ามีพวกหมอบุรีรัมย์ สุรินทร์ ทำแล้วอาการแบบในหนัง คือได้เขามาเป็นผัว ได้เย็ดกันก็คุ้มค่าดีนะว่าไหมครับ

ส่วนอาการแบบในหนังละครที่ว่า คนโดนของจะหมองซูบ ไม่นานก็ป่วยและตาย ก็ไม่สนใจ ขอแค่ได้มาครอบครองได้เย็ดกับเขาก็สะใจแล้ว ถ้าของมีจริงทำแล้วมันดีนะครับ
พวกน้ำมันพรายอะไรนี้ ผมอยากให้มันมีจริงๆ ยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้เขามา ได้มีอะไรกับเขา ยอมแลก

อ่านเนื้อหาคนตอบในกระทู้นี้ และเรื่องราวต่างๆ ในกระทู้นี้แล้ว

อยากให้ฟังเพลง "ความเงียบดังที่สุด" ของวง Getsunova นะ ตรงกับชีวิตจริงหลายๆ คนแน่นอน

https://www.youtube.com/watch?v=TMr6subvuQI

ไม่รู้จักหรอกค่ะ ความรง ความรัก เพราะว่ารักแค่ไหน เปิดมาควยเล็กก็เชิ่ดใส่ทันที ไม่มีลังเล
ความรักไม่มีจริง จับต้องก็ลำบาก เป็นแค่นามธรรม ควยใหญ่ต่างหากเป็นรูปธรรม จับได้เต็ม
ไม้เต็มมือ ดูดอมล้นปาก เอาได้เต็มรูล้นรู รักแท้แพ้ควยใหญ่เสมอต่ะ

>
>ถ้าทำไสย์แบบ รายการผีได้ก็ดีซิเนอะ เพราะเสียเงินเปย์
>แต่หน้าผีเขาก็ไม่เอา
>
>ถ้ามีพวกหมอบุรีรัมย์ สุรินทร์ ทำแล้วอาการแบบในหนัง
>คือได้เขามาเป็นผัว ได้เย็ดกันก็คุ้มค่าดีนะว่าไหมครับ
>
>
>ส่วนอาการแบบในหนังละครที่ว่า คนโดนของจะหมองซูบ
>ไม่นานก็ป่วยและตาย ก็ไม่สนใจ
>ขอแค่ได้มาครอบครองได้เย็ดกับเขาก็สะใจแล้ว
>ถ้าของมีจริงทำแล้วมันดีนะครับ
>พวกน้ำมันพรายอะไรนี้ ผมอยากให้มันมีจริงๆ ยอมทำทุกอย่าง
>เพื่อให้ได้เขามา ได้มีอะไรกับเขา ยอมแลก

อ๋อ เงินซื้อได้เกือบทุกอย่างค่ะ ถ้ามากพอ

แค่เกือบนะคะ เรื่องนานแล้วนะคะเคสเจ้าชายแห่งทะเลทราย

สารภาพรักกับนักเตะ ยังไม่สมหวังเลยค่ะ ผู้ชายหนีกลับประเทศ

แทบไม่ทัน ผู้ชายกลัวตายเพราะปฏิเสธไปค่ะ

เราไง สมัย msn น้องเขาพิม ว่า พี่อยากได้อะไรตอบแทน ถ้าพี่ช่วยผมทำการบ้าน

กูพิม คำว่า พี่ขอ mk ได้ไหม แต่ยังไม่ได้กดส่ง สุดท้ายเสียดาย ที่กูแคร์เขาเพราะคิดกับเขารักแบบน้องแต่ใจชอบเขานะตอนนั้น เลยลบข้อความทิ้ง

ช่วยการบ้านเขาสมัย แต่นานไปคิดมากกว่านั้น แบบ แสดงออก มากเกิน จนเขาหายไปเลยเสียใจมาก

ถ้าช่วยการบ้านเขาตอนนั้น แล้วได้ MK เขาก็คุ้มนะ เสียดาย เพราะมารู้ว่ากะเทยหลายสิบคนที่เล่นในนี้ได้เขาไปหลายสิบคนแล้วในช่วงนั้น ทีกูช่วยงานตอนนั้นเลยกลายเป็นฟรีหมด ทั้งที่ตอนแรกคิดดีด้วย

โอเค ไม่ใช่เพื่อนคนนั้น 555
เพราะ 37-38 กันละ ทำงานอยู่ตจว ย้ายไปเรื่อยๆ

เรา36 น้องคนนั้น เมษานี้ เขา 35 แล้ว ตอนนั้นเขาอายุ20ต้นๆนี่ ฮอทมากใน เวปป เพระาหล่อ
เทพบุตร วัย35 ที่ จะถึงนี้ก็คงยังหล่อเหมือนเดิมมั้ง คิดถึงอดีตอันรุ่งเรือง

ลืมโควท ไม่ได้ตอบรีบนจ้า
ตอบรี 19 nottingake จ้า

>>
>>ถ้าทำไสย์แบบ รายการผีได้ก็ดีซิเนอะ เพราะเสียเงินเปย์
>>แต่หน้าผีเขาก็ไม่เอา
>>
>>ถ้ามีพวกหมอบุรีรัมย์ สุรินทร์ ทำแล้วอาการแบบในหนัง
>>คือได้เขามาเป็นผัว ได้เย็ดกันก็คุ้มค่าดีนะว่าไหมครับ
>>
>>
>>ส่วนอาการแบบในหนังละครที่ว่า คนโดนของจะหมองซูบ
>>ไม่นานก็ป่วยและตาย ก็ไม่สนใจ
>>ขอแค่ได้มาครอบครองได้เย็ดกับเขาก็สะใจแล้ว
>>ถ้าของมีจริงทำแล้วมันดีนะครับ
>>พวกน้ำมันพรายอะไรนี้ ผมอยากให้มันมีจริงๆ ยอมทำทุกอย่าง
>>เพื่อให้ได้เขามา ได้มีอะไรกับเขา ยอมแลก
>
>อ๋อ เงินซื้อได้เกือบทุกอย่างค่ะ ถ้ามากพอ
>
>แค่เกือบนะคะ เรื่องนานแล้วนะคะเคสเจ้าชายแห่งทะเลทราย
>
>สารภาพรักกับนักเตะ ยังไม่สมหวังเลยค่ะ ผู้ชายหนีกลับประเทศ
>
>แทบไม่ทัน ผู้ชายกลัวตายเพราะปฏิเสธไปค่ะ

ขอตัวย่อประเทศเจ้าชาย กะนักเตะหน่อย

>
>ขอตัวย่อประเทศเจ้าชาย กะนักเตะหน่อย

อ๋อ ค่ะ

https://www.bbc.com/thai/features-49450617

I’ve said those words before but it was a lie
And you deserve to hear them a thousand times

Why is it so hard to say?
If all it is is eight letters
Why am I in my own way?

Why do I pull you close
And then ask you for space

If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?

ขอให้สมหวังกัความรักนะฮะ

https://vt.tiktok.com/ZSFbQkbjy/