เรื่องที่ 2 จากคนที่อยากลึกลับ เช่นผมหนุ่มออฟฟิศหัวใจติ๊ดชึ่ง
ตอนที่ 1
เวลาเกือบบ่ายโมงแล้ว พนักงานออฟฟิศชายหญิงส่วนใหญ่เริ่มทยอยกลับเข้ามาทำงานในช่วงครึ่งหลังของวันกันบ้างประปราย หน้าออฟฟิศเยื้องทางด้านซ้ายขวาจะมีมุมให้พนักงานได้นั่งพักผ่อนหย่อนใจเล่นกัน
คนนั้นใครอ่ะพี่ เสียงใสของสาวสวยแบบสมัยใหม่ตามเทรนด์นิยมยุคนี้ ถามขึ้น แล้วบุ้ยปากไปทางชายหนุ่มสองสามคนที่กำลังเดินเข้ามานั่งโต๊ะหินอ่อนที่จัดเอาไว้ให้
ไหน สนใจใครเหรอ คนที่ท้วมๆใช่ป่ะ หญิงที่สูงวัยกว่าตอบแล้วถามกลับ
ไม่ใช่พี่ คนที่ใส่เสื้อสีขาว ลายฟ้าหน่อยๆนั่นไง
อ๋อ ชอบล่ะซี้ ยัยแจน
มันก็คลิกอ่ะพี่ ว่าแต่ เป็นใคร ชื่ออะไรอ่ะพี่วรรณ แจนกระตือรือร้นถาม
แหม ทำมาคลง มาคลิก แล้วหนุ่มๆในสต๊อกล่ะยะหล่อน วรรณายังไม่ยอมตอบตรงคำถาม
ของมันก็เบื่อน่ะพี่ วัวเคยขาน่า แจนพูดอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร ทำไม จะต้องไปแคร์อะไรด้วย ใครๆเขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น
นี่ไม่ใช่คนที่หล่อที่สุดหรอก ยังมีคนที่หล่อกว่านี้อีกตั้ง สามสี่คนในออฟฟิศนี้นะแจน วรรณายังตอบไม่ตรงคำถามอยู่ดี
เปลี่ยนมาชอบแบบนี้บ้างดีกว่าพี่ ไม่หล่อมาก แต่ดูมีเสน่ห์นะ แจนว่า ส่วนพวกหล่อๆ กินมาเยอะละ
ไม่กระดากปากเลยนะยัยแจน วรรณาพูดเหมือนปรามๆแต่ก็ยิ้มๆ เพราะรู้จักนิสัยของแจนดี ที่ไม่ถือในเรื่องแบบนี้เท่าไร ดีนะที่แจนหน้าตาดี แถมผิวยังขาวเนียนนุ่มอีกต่างหาก
ก็ได้ๆ นึกว่าสงสารน้องแจนคนสวยละกัน นายคนนั้น ชื่อชิน่ะ ส่วนที่นั่งด้วยกัน ก็เพื่อนเค้านั่นแหละ
อะไรนะพี่ ชื่อ ชิ ใช่มั้ย ถูกมั้ย แจนย้ำกับวรรณาอีกครั้ง วรรณาก็พยักหน้าให้ความแน่ใจ
งั้นแจนจะปฏิบัติการบุกเลยนะพี่ เดี่ยวไม่ทันการ
เออ จะทำอะไรก็อย่าให้ถึงพี่ก็แล้วกัน พวกนี้มันลูกน้องพี่ทั้งนั้น วรรณาเอ่ยเรียบๆ
################################################################
เออ หยุดยาวที่ใกล้จะถึงนี้ไปไหนกันบ้างวะ หนุ่มร่างท้วมเอ่ยถามเพื่อน พร้อมดูดกาแฟเย็นที่เพิ่งซื้อมา เมื่อหย่อนก้นลงนั่งมาหินอ่อน
เราคงไปเสม็ดน่ะ นัดเพื่อนสมัยม.6 เอาไว้ กะฉลองกันให้เต็มปอดซะหน่อย ไม่ได้เจอกันนานแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่าพวกมันจะเป็นไงกันบ้าง ป๋องเป็นคนตอบก่อน
แกล่ะ ชิ ไปไหน ป๋องถามชิบ้าง
ยังไม่รู้เลย มันยังอีกตั้งสองสามอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ อาจจะกลับบ้านก็ได้ ยังไม่แน่ใจ ชิทำหน้าไม่แน่ใจ ขมวดคิ้วเข้มๆ ตอบมา ว่าแต่แกเถอะไอ้ตุ้ย ชิถามเพื่อนที่เป็นคนเริ่มต้นก่อน
ยังไม่ได้แพลนว่ะ อาจตระเวนทำบุญกับครอบครัวก็ได้ หนุ่มอ้วนตอบเพื่อน
โอ้โห ได้บุญโคตรๆว่ะ เอามาฝากกันบ้างนะ ป๋องแซว
ป๊ะ พวกเราไปกันเถอะ ได้เวลาทำงานแล้วพ่อหนุ่มออฟฟิศทั้งหลาย ชิเอ่ยขึ้น พลางพับแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวแซมฟ้าขึ้นเล็กน้อยทั้งสองข้าง ดูดีไปอีกแบบ ตามสภาพอากาศที่ร้อนในตอนบ่าย
ทั้งสาม
ไปได้แล้วไอ้ตุ้ย เดี๋ยวโบนัสไม่ขึ้นโว้ย ป๋องดึงแขนตุ้ยให้ลุกขึ้นหลังจากที่มันทำท่าอิดออดไม่อยากลุก แล้วก็เข่าเบาๆที่ก้นอันอวบอ้วนของเจ้าตุ้ย
#################################################################################
เช้านี้ผมมาถึงที่ออฟฟิศตามเวลาปกติ รู้สึกแปลกใจไม่ได้ที่โต๊ะทำงานมีกุหลาบแดงหนึ่งดอกวางอยู่ คิดว่าคงเป็นของเพื่อนทำงานที่เป็นผู้หญิงแถวนี้นำมาวางให้ เพราะปกติแล้วผู้หญิงพวกนี้มักมีอะไรที่โรแมนติกเสมอ อ้อ ไม่ได้หมายถึงผมคนเดียวหรอกที่ได้รับ เพื่อนคนอื่นๆก็มักจะได้ด้วยเช่นกัน คิดๆดูก็แทบไม่ได้รับกุหลาบมานานแล้วนะเนี่ย ตั้งแต่จบมหาวิทยาลัยมาใหม่ๆ ก็เกือบปีแล้วสินะ พอๆกับที่เข้ามาทำงานที่นี่ จะว่าไปก็แป๊บเดียวเหมือนกัน ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยเรา
แต่ก็ช่างเถอะ มาได้ถึงขนาดนี้ก็บุญแล้ว จะอะไรมันมากมาย นี่ ถ้าไม่ได้ทำงานในที่ออฟฟิศนี้ก็คง.....
ไงชิ อารุณซาหวัดจ้า
อ้อ พี่วรรณ หวัดดีครับพี่ ผมรีบยกมือไหว้หัวหน้างานทันที
มาทำงานเช้าจังน้า วรรณาหยุดคุยทักทาย
มาถึงก่อนหน้าพี่แป๊บนึงครับ ผมตอบตามความจริง
กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ เห็นเหม่อๆ
คิดอะไรเพลินๆ เรื่อยเปื่อยน่ะพี่
โอ้โห แฮะ มีกุหลาบสีแดงซะด้วย ใครให้เอ่ย พี่วรรณถามผมอย่างสนใจ
ไม่รู้สิครับ มาถึงก็เห็นวางอยู่ แต่คงเป็นเพื่อนๆแถวนี้แหละ ที่มักมีอะไรเซอร์ไพรส์ ชอบเอาของมาฝากกันเสมอ เดี๋ยวคนอื่นก็คงได้เหมือนกัน ผมว่า
โต๊ะอื่นไม่เห็นมีเลยนี่ สงสัยเราจะได้อยู่คนเดียวซะล่ะมั้ง
เหรอครับ เขาเอามาวางโต๊ะผิดหรือเปล่าเนี่ย ผมตอบพลางหัวเราะชักสงสัยว่าใครกันที่มาทำแบบนี้
จะใครก็ช่างเถอะ คงเป็นสาวแถวนี้นี่แหละ อิจฉาจริงจริ๊ง พี่วรรณพูดแล้วหัวเราะเดินออกไป
ใครวะผมนึกไม่ออกจริงๆ มันห่างเรื่องแบบนี้ไปนานมากแล้ว.......