เคยค่ะ เจอกันที่ทำงานแรก ครั้งแรกที่เห็นหน้าใจมันเรารู้สึกขึ้นมาเองว่ารู้จักคนนี้มานาน และเดี๋ยวจะมีความสัมพันธ์ต่อไปในอนาคตกันอีกนาน ซึ่งต่อมาก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ที่เขาว่าความรู้สึกแวบแรกไม่ผิดนี่ให้เชื่อเลยค่ะ เป็นอย่างนั้นจริงๆ ตอนนั้นมีคนอื่นที่หล่อและสูงกว่ามัน แต่ก็ไม่ได้มองนะ ไม่รู้ทำไม ทั้งออฟฟิศก็จะไปแห่ชอบ ผช อีกคน เราก็ไม่ได้ชอบ มองแล้วไม่รู้สึกอะไร คุยแล้วเข้ากันไม่ได้ ไม่รู้เรื่องกัน
แต่กับคนนี้พอเริ่มอยู่ๆกันไปมันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น คุยกันรู้เรื่อง แบบมองตาแล้วรู้อะว่ามันคิดอะไร มันต้องการอะไร มันก็เป็นกับเรา แต่เราเป็นคนเก็บตัว มันเป็นคนชอบเข้าสังคม มันก็จะเริ่มดึงเราออกไปสังสรรค์เฮฮาปาร์ตี้ตอนเย็นหลังเลิกงานบ่อยขึ้นๆ
แต่เราก็ไม่ได้สนุกอะ เพื่อนๆก็เริ่มรู้ว่าเราไม่สนุก ก็คนที่ชอบอ่านหนังสือ ชอบสวดมนต์อยู่ห้องคนเดียว มันจะสนุกในปาร์ตี้คนเยอะๆได้ไง มันก็ใช้วิธีเปลี่ยนกลุ่ม พาเราไปเจอเพื่อนกลุ่มนั้นทีกลุ่มนี้ทีไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเหลือมันกับเราที่เป็น 2 คนที่ซ้ำกันในทุกกลุ่ม
จำได้มีออกไป company outing ครั้งนึงไปต่างประเทศกัน ทุกคนในบริษัทก็ปล่อยจอย เดินกันตามใจ ใครจะเดินไปไหนกับใคร แต่มันเดินกับเราทุกวัน แค่เปลี่ยนกลุ่มเพื่อนๆพี่ๆที่ไปเดินด้วยในแต่ละวันนะ แต่หันไปทีไรมันก็จะข้างๆเรา
แต่สุดท้ายก็มีคนแซวมันมากขึ้นๆ จนมันเริ่มห่างๆเราออกไปและเป็นเวลาพอดีกับช่วงที่เราทั้งคู่ต่างลาออกจากงานที่นั่นด้วยแหละ มันคงอาย มันเคยพูดว่ามันชอบ ผญ แต่เราคิดว่ายังไงมันก็เป็นไบ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปคนละที่ มันก็ยังพยายามหาทางมาเจอเรานะ
แบบ พอมีวันหยุดยาวที ปีใหม่ สงกรานต์ เราก็อยากมาเจอกันที รับรู้ได้ว่ามันก็อยากมาเจอ มันมีความพยายามจะไปล็อบบี้เพื่อนกลุ่มนู้นกลุ่มนี้ให้มา เพื่อที่เราจะได้มาเจอกัน เออ แต่มันจะไม่มาเจอเราแค่ 2 คนนะ ไม่รู้ทำไม แต่พอได้เจอกันก็ความรู้สึกเดิมแหละ เห็นหน้าปุ๊บก็ต่อกันติดเหมือนไม่เคยจากกันไปไหนทั้งที่จากกันไปต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง มีสังคมของตัวเอง
ผ่านมานี่ก็ 8 ปีแล้ว วันนี้มันก็เพิ่งทักมาเรื่องงาน น่าจะเห็นรูปที่เราลงใน FB เมื่อวาน จะมานัดเจอที่ออฟฟิศเรา บอกว่าจะมาคุยเรื่องงาน อาทิตย์หน้าก็นัดกินข้าวกัน แต่เราก็ไม่ได้คิดไปถึงขั้นเป็นแฟนหรืออะไรแล้วเพราะเราเองก็มีแฟนแล้ว มีแฟนมานานตั้งแต่ตอนก่อนเจอมันเมื่อ 8 ปีก่อนอีก หรือเพราะมันรู้ว่าเรามีแฟนแล้วก็ไม่รู้นะ มันเลยวางตัวไว้แค่นี้
เราก็อยู่กับแฟนเราปกติดี เราคบแฟนนานมากคนนี้ก็ 17 ปีและ คนแรกและคนเดียว แต่กับเพื่อนคนนี้ก็ห่วงมันในฐานะเพื่อนมากกว่าแล้วตอนนี้ อายุก็เลข 3 กลางๆกันแล้ว อยากให้มันแต่งงานมีคนดูแลดีๆสักคนสักที ถ้าอยากจะชอบเพศไหนก็ชอบไปเลย เปิดตัวเลย ไม่ต้องไปสนใจสังคมอะไรมากแล้วหละ แก่แล้ว55
แต่ก็อย่างว่า มันลูกคนรวย หล่อและก็ฉลาดเป็นกรด ไหวพริบดีมาก แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีเลิศ การศึกษาสูง การงานมั่นคง การเงินรำ่รวยด้วยความสามารถตัวเอง คือเพียบพร้อมอะ ก็คงมีคนอยากได้มันเยอะอยู่ คงต้องวางตัวหน่อย น่าจะอยากได้ ผญ ที่เก่ง ฉลาด และเพียบพร้อมพอๆกัน
ที่ผ่านมาก็เห็นมันไปแต่งานแต่งงานเพื่อน แต่ไม่เห็นมันเปิดตัวแฟน แต่ก็รับรู้ได้แหละว่ามันมี แค่ไม่รู้ว่าเป็นแฟนจริงจังหรือแค่คู่นอนครั้งคราว แต่เราก็ยังคงรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่บอกไม่ถูกทุกครั้งที่เจอมัน ก็อยากให้มันมีคนที่รักมันอย่างจริงใจจริงๆดูแลกันไปจนแก่เฒ่า
บางทีเราอาจเคยเกิดมาคู่กันในชาติก่อนๆ ลึกๆมันถึงรู้สึกผูกพันขนาดนี้ แต่ชาตินี้คงไม่ได้อยู่ด้วยกันในฐานะนั้นแล้ว ก็ไม่เป็นไรนี่ แค่เราหวังดีต่อกัน เห็นกันอยู่ห่างๆ ยินดีกับความสำเร็จทุกก้าวของกันด้วยความจริงใจก็เป็นมิตรภาพที่ดีมากแล้ว เราไม่เคยอิจฉามันเลยนะ ไม่ว่ามันจะประสบความสำเร็จรำ่รวย มีคนมาห้อมล้อมทั้งคนที่เป็นลูกน้องบริวาร และคนที่อยากจับมันทำผัว55
และยังคงยิ้ม
ยิ้มทั้งน้ำตา
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี
บางครั้งก็ยังชื่นใจ
แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ
