We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: แค้นวิปริต จิตสั่งกาม:กระทู้ที่ 3" Posted by โทรจิตคุง on 28-Oct-11 at 04:17 PM ตอนที่ 30 . . ลูกหนี้รายต่อไปคือแฝดเกริกก้อง อดีตองค์รักษ์ซ้ายขวาของจตุรเทพดอกจิก หนี้ที่เคยก่อกับเต๋อคือรังแกก่อกวนชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่เป็นระยะ เช่นขัดขา นำรองเท้าไปทิ้งถังขยะ แอบเอาแมลงสาบใส่กล่องดินสอ และอีกสารพัดคดี ส่วนลูกพี่พวกมันเคยจับเต๋อแก้ผ้าเอาด้ามไม้กวาดสวนทวารจนเป็นแผลเลือดออก และเป็นสาเหตุที่เต๋อตัดสินใจกระโดดตึกจบชีวิต เกริกคนพี่เป็นนักเรียนนายร้อย ส่วนก้องคนน้องเข้าศึกษาหลักสูตรนายเรือ . . หน้าร้านนมบรรยากาศอบอุ่น นายเกริก ว่าที่รั้วของชาติเกี้ยวขอความรักหญิงสาว . . “พี่อยากสนิทกับแยมกว่านี้น่ะ” เกริกพูดพลางเขี่ยลูกเชอร์รี่ประดับครีมโซดาเข้าปาก ก้มหน้าเขินอาย . . “ทุกวันนี้ยังสนิทไม่พอรึไง เจอหน้ากันไม่เบื่อเหรอพี่” หญิงสาวรู้ดีว่าฝ่ายชายหมายถึงอะไร เธออยากให้กล้าเป็นฝ่ายขอเริ่มความสัมพันธ์ฉันคู่รักแฟนตรงไปตรงมา . . “ไม่เบื่อเลยแยม ยังมีอีกหลายอย่างที่พี่อยากทำกับแยม ก่อนจะไม่มีโอกาส” เกริกเคี้ยวลูกเชอร์รี่แก้มตุ่ย . . “พูดอะไรแบบนั้นพี่เกริก ยังกับจะรีบจากกันไปไหนหยั่งงั้นแหละ” . . “พี่อยากเอาลิ้นคว้านทั่วร่องหีแยม เอาให้แยมครางเรียกพี่ผัว ๆ ๆ ” เกริกแลบลิ้นยาวเฟื้อยให้ดูก้านเชอร์รี่ที่เขาใช้ลิ้นพันเป็นห่วงขณะเคี้ยวเมื่อครู่ สองตากลอกขึ้นลงราวกิ้งก่าคามีเลี่ยน . . “. . .อะไรน่ะพี่เกริก!” หญิงสาวยั้วะเมื่อได้ยินคำเกี้ยวแสนกักขฬะ เธอลุกขึ้นดีดตัวหนีทันที . . “ไปไหนล่ะ!!! มาให้พี่เอาลิ้นแยงหีก่อน!!!” เกริกจับแขนหญิงสาวรั้งไว้ ทว่าเธอกลับเอานมร้อนสาดหน้าแถมตบเข้าให้อีกเปรี้ยงก่อนเดินฉับ ๆ ออกไป ทิ้งให้เกริกยืนเอ๋อท่ามกลางสายตาคนในร้านที่จ้องมองอย่างรังเกียจ . . “สำหรับที่นายเคยล้อผมกับไม้. . .ตลกไม่ออกสินะครับเกริก. . . แต่นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น” เต๋อซึ่งนั่งละเลียดชาอยู่โต๊ะด้านในสุดลดหนังสือพิมพ์ลง . . )))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) . . เวลาต่อมา ณ หอพักโรงเรียนนายเรือ ก้องเพิ่งกลับจากซ้อมรักบี้กับเพื่อนพี่น้องร่วมสถาบัน . . “แม่งเอ๊ย สิวขึ้นอีกแล้ว” ก้องส่องกระจกพินิจเรือนหน้าอาบเหงื่อ จัดว่าเป็นนักเรียนทหารรุ่นใหม่ตามสมัยนิยมที่ต้องห่วงหล่อนิด ๆ . . “ก้อง ๆ มาช่วยพี่ดูนี่หน่อย” สองนายเรือรุ่นพี่ซ้อมที่ซ้อมรักบี้ด้วยกันกวักมือเรียกเกริกเข้าไปดูความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นในห้องส้วม . . “ครับพี่” ก้องเดินไหล่ผายไปดูให้ตามคำขอแข็งขัน แต่เมื่อมองทั่วห้องส้วมแล้วก็ไม่ปรากฏสิ่งผิดปกติดังกล่างอ้าง . . “ไม่เห็นมีอะไรเลยครับ” ก้องหันไปตอบกับสองนายเรือรุ่นพี่ ทั้งคู่ส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ย ล็อคห้องน้ำปิดขังไว้ให้อยู่กันตามลำพัง . . “พี่ไผ่? พี่ปอง? ทำอะไรน่ะครับ” ก้องสีหน้าไม่สู้ดีเมื่อเห็นรุ่นพี่ทั้งสองถอดกางเกงรักบี้สั้นจู๋ออกพร้อมกางเกงใน . . “เฮ้ย! อย่าพี่!” รุ่นพี่คนหนึ่งจับไผ่ล็อคตัวไว้แล้วนำกางเกงในเน่า ๆ มัดปากแน่นหนา จากนั้นจึงจับกดให้นอนลงกับพื้นห้องส้วม . . “อื๊อ ๆ ๆ!” ก้องดีดดิ้น รุ่นพี่อีกคนตั้งท่านั่งยอง ๆ คร่อมหน้าก้อง แยกขาออกจนเห็นรูตูดสีน้ำตาลชัดเจน ขนตูดชื้นแฉะหลังซ้อมรักบี้ส่งกลิ่นไม่พิสมัย รุ่นพี่จอมพิเรนทร์นั่งทับหน้าก้อง ส่งกลิ่นคาวอับหมักหมมรอบรูตูดอัดประทับหน้ารุ่นน้อง. . .แม้มีภูมิคุ้มกันกลิ่นอับเหงื่อชายอกสามศอกด้วยกันอยู่บ้างเพราะเติบโตมาในโรงเรียนทหารแต่ก็ไม่ใช่เอาความเหม็นสาบมาประเคนจ่อหน้ากันแบบนี้ ก้องพยายามไม่รับเอากลิ่นมรณะสูดเข้าปอด . . “จะกลั้นหายใจเหรอ นี่แน่ะมึง” พูดจบรุ่นพี่ตูดบึ้มก็ระบายลมอัดใส่หน้าดังปู้ด กลิ่นชะอมผสมเครื่องแกงทำเอาก้องถึงกับมึนงงไปชั่วขณะ . . “เอาน้ำปลาราดในกระเป๋าคนอื่นถือเป็นความคิดสร้างสรรค์ไม่ซ้ำใคร แต่ยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของจินตนาการผมหรอก” เต๋อซึ่งซ่อนตัวอยู่ส้วมห้องข้าง ๆ เปิดประตูออกมารับตัวเหยื่อ . . )))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) . . เกริกและก้องถูกลักพาตัวมายังเซฟเฮ้าส์ เต๋อสะกดจิตระดับกลืนกินสติจนสิ้นความเป็นตัวเอง เริ่มแรกเขาสั่งให้พูดทุกอย่างที่รู้เกี่ยวกับจตุรเทพโพแดงและดอกจิก แต่ทั้งสองก็ไม่ได้ให้ข้อมูลอันเป็นประโยชน์อย่างใด เกริกก้องขาดการติดต่อกับเมฆ จตุรเทพดอกจิกหลังจบ ม.3 รวมถึงน้ำหวานเช่นกัน ทั้งสองให้การว่าเพิ่งพบกับน้ำหวานในคืนงานเลี้ยงนั่นเอง ดูเหมือนสองพี่น้องจะหมายตาตรงกัน ทั้งคู่พูดกับเต๋อพร้อมเพรียงกันว่า “สวยน่าเย็ด” . . เต๋อสั่งให้แฝดเกริกก้องเล่นเสียวแบบซาดิสต์กันเอง เพื่อชดเชยในอดีตที่ตัวเขาเคยเป็นสิ่งบันเทิงให้พี่น้องคู่นี้เป็นเวลานาน ขอเป็นฝ่ายเอนหลังพิงโซฟาแสนนุ่มพร้อมจิบไวน์ขณะรับชม . . ทั้งก้องและเกริกเข้าไปเตรียมตัว โดยเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงในหนังสีดำ เลือกหยิบอุปกรณ์ส่วนตัวจากห้องคนละฝั่ง เมื่อพร้อมแล้วจึงเปิดประตูแต่ละฝั่งเพื่อให้ประจัญหน้ากันราวกับสนามต่อสู้โคลอสเซี่ยม โดยมีเต๋อนั่งละเลียดเมรัยสีทับทิมเว้นระยะห่างไว้ให้กลาดิเอเตอร์หนุ่มทั้งส่งได้ต่อสู้อย่างเต็มที่ . . ก้องเปิดเกมโดยหมุนแส้เหนือหัวสามสี่รอบเพื่อสะสมพลังงานก่อนจะฟาดลงกลางอกพี่ชาย . . “โอ๊ย!” เกริกร้อง หน้าอกเป็นรอยแดงยาว เขาโต้คืนด้วยเชือก โดยบุกเข้าระยะประชิดแล้วรัดจากด้านหลัง ก้องถูกผลักให้ล้มลงเตียงเหล็กและใช้เชือกมัดแขนขาขึงพืดตรึงกับเสาเตียงทั้งสี่ด้าน . . “อย่า. . .ไอ้เกริก” ก้องครวญแต่เกริกไม่สนใจ เขาอยากรู้ว่าการได้เย็ดตัวเองอีกคนนั้นมันจะให้ความรู้สึกเช่นไร เขากระชากกางเกงในหนังของก้องออก เพ่งพินิจพิจารณาควยที่ค่อย ๆ พองตัว เทียบกับของตัวเอง ขนาดเท่ากันอย่างไม่มีผิดเพี้ยน ผมเกรียนเพราะเรียนทหารเหมือนกัน ส่วนสูง น้ำหนักไล่เลี่ยกัน เขารู้สึกเหมือนมีกำลังจะเย็ดตัวเองผ่านกระจก เขากลับตัวก้มลงดูดควยให้แฝดน้อง และจ่อควยตัวเองใส่ปากก้องเช่นกัน ฝดพี่น้องดูดควยแก่กันและกันอย่างเป็นสุข เป็นความสุขที่ยากบรรยาย ราวกลับได้หล่อหลอมกลับเป็นอสุจิตัวเดียว ก่อนไซโกตแบ่งตัวพรากทั้งคู่ออกจากกันเมื่อครั้งอยู่ในครรภ์มารดา . . เกริกตาพริ้มมองดวงหน้าก้อง รำลึกถึงสายสัมพันธ์ที่แนบแน่นตั้งแต่ขั้นปฏิสนธิ น้องชายเขาก็รอเวลานี้นานแล้ว เวลาที่จะได้กลับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอีกครั้ง เกริกก้มลงจูบแฝดน้องดูดดื่มทว่าก็แฝงไว้ด้วยความนุ่มนวลทะนุถนอม ท่อนล่างค่อย ๆ รุกล้ำเข้าไปภายในตัวก้อง แฝดผู้น้องซึ่งถูกตรึงร่างแยกแขนขาออกไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกัดฟันทนความเจ็บปวดที่บุกเข้ามาเฉียบพลัน เขาอดทนเนื่องจากต้องการกลับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเกริก หนทางมีแต่ต้องพิสูจน์ผ่านบทรักแนบแน่นนี้เท่านั้น เกริกจับเอวก้องแล้วโยกเข้าออกเป็นจังหวะ บั้นเด้าตีปั่บ ๆ ๆ . . “เกริกรักก้องไหม” แฝดผู้น้องถาม ขณะหลับตาพริ้มรับแรงกระแทก . . “รักสิ เพราะเราเป็นคนคนเดียวกัน” เกริกโน้มตัวลงดูดคอก้องจนแดงเป็นจ้ำ ก่อนจะยัดลำควยเข้าไปเพื่อผสานร่างกลมกลืนเป็นชีวิตเดียวกัน เต๋อนั่งชมทั้งคู่ประกอบกามกิจจนกระทั่งเสร็จสมอารมณ์หมาย เขายังไม่ปล่อยให้สองคนนี้กลับไป กักขังไว้โดยให้เปลือยกายและคลานสี่ขาตลอดเวลาที่อยู่ในเซฟเฮ้าส์ คอยนำอาหารและน้ำใส่ชามอาหารให้คลานกินเยี่ยงสุนัข นอกจากนี้ยังสั่งให้ใช้อุปกรณ์ทรมานต่าง ๆ นานาเล่นเสียวกันเอง อาทิใช้ไม้หนีบหนีบหัวนมและพวงไข่ซอกหลืบต่าง ๆ ใช้เชือกมัดห้อยต่องแต่งลอยเหนือพื้นแล้วจับเย็ด เอาแส้ฟาดหลัง เยี่ยวใส่ปากแลกกันกิน . . ))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) . . วันรุ่งขึ้น ณัฐแปลกใจที่เห็นเต๋อมีคนประกบซ้ายขวาดั่งบอดี้การ์ดส่วนตัว . . “ทีฝ่ายตรงข้ามยังมีสุนัขภักดีขนาบข้าง พี่ก็อยากมีเป็นของตัวเองบ้างก็เท่านั้น” เต๋อพูดพลางปรายตายังแฝดเกริกก้องในชุดดำสวมแว่นกันแดด เขาจะเก็บสองคนนี้ไว้เป็นหมากตัวสำคัญจนกว่าจะได้พบกับน้ำหวาน . . )))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) . . ตกดึก เจ๊นนท์แอบลอบเข้าบ้านเต๋อซึ่งไม่มีคนอยู่แล้ว เธอต้องการวัตถุดิบอันเป็นเงื่อนไขให้มีนสามารถใช้พลังต้องห้ามได้ โชคไม่ดีเล็กน้อยที่แม่บ้านบัวซึ่งทำความสะอาดไว้ตั้งแต่กลางวันลืมของไว้ในบ้านจึงกลับมาเอา ทั้งสองจ๊ะเอ๋กันเข้าโดยบังเอิญ . . “ว๊าย! อย่าข่มขืนฉันเลย ฉันแก่แล้ว!” แม่บ้านบัวร้องขณะเห็นเจ๊นนท์ในชุดโม่งปิดปากไว้ เธอใช้สันมือทุบท้ายทอยจนแม่บ้านบัวสลบ . . “ชะนีป้าคะ อย่ากลัวในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สิคะ” พูดจบเธอก็หิ้วร่างแม่บ้านบัววางหลบมุม จากนั้นจึงหาของสำคัญต่อกระทั่งค้นพบ ลบหลักฐานในที่เกิดเหตุและย่องเบาจากไปเงียบเชียบ . . )))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) . . เมื่อกลับมา เจ๊นนท์จัดปาร์ตี้แสดงความยินดีที่ภารกิจลุล่วง เธอเกณฑ์เพื่อนกะเทยมาจัดแฟชั่นโชว์ในบ้านอีกรอบหนึ่ง ขณะที่มีนซึ่งได้วัตถุดิบสำหรับใช้พลังต้องห้ามหมกตัวครุ่นคิดอยู่ในห้องตามลำพัง เธอกำลังชั่งใจว่าการใช้พลังต้องห้ามนี้เป็นทางออกที่ดีที่สุดแน่แล้วหรือ . . ขณะที่ปาร์ตี้แฟชั่นโชว์กำลังดำเนินอย่างครื้นเครง เจ๊นนท์บังเอิญสังเกตรถของธนิกเข้ามาจอดเทียบ ปาร์ตี้กะเทยจึงวงแตกเป็นผีตื่นป่าช้า . . “กรี๊ดดดด! รื้อเวทีเดี๋ยวนี้! ปิดไฟ ปิดเครื่องเสียงให้หมด! เอาดิสโก้บอลลงมาด้วย! หลานเจ๊มันกลับมาจากอเวจีแล้ว!” เจ๊นนท์สั่งลั่น บรรดาลูกหาบเก็บของทันท่วงทีและเข้าไปซ่อนอยู่ในห้องเจ๊นนท์ . . “ผมโทรคุยกับไอ้เต๋อแล้วนะครับทวด มันบอกว่าหลังล่าลูกหนี้มันเสร็จแล้วจะร่วมมือกับผม ตอนนี้ผมจะช่วยอีกแรงให้มันล้างแค้นเสร็จเร็ว ๆ จะได้เริ่มงานกันซะที” ธนิกซึ่งอยู่ในสภาพเหนื่อยล้าหลังเดินทางไกลไม่มีกะจิตกะใจจะสำรวจความผิดปกติในบ้านเท่าไหร่นัก เขาหอบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ขึ้นชั้นสองไปเงียบ ๆ . . ))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) . . ตกดึกคืนนั้น เจ๊นนท์นัดพบเต๋อ กินบะหมี่เกี๊ยวข้างทางกันพลางชวนคุยเรื่องที่เต๋อคิดจะร่วมมือกับธนิก เจ๊นนท์ขนลุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเต๋อเล่าว่าแม่บ้านบัวเพิ่งโทรมาบอกว่ามีตีนแมวย่องเข้ามาในบ้าน ซึ่งเขาคิดว่าอาจเป็นฝีมือของพวกลูกหนี้ แต่อย่างไรก็ตาม เจ๊นนท์ต้องการให้เต๋อคิดทบทวนให้ดีเพราะการทำงานกับธนิกมีความหมายกลาย ๆ ว่าจะต้องถูกบังคับขู่เข็ญ . . “ผมทำให้เขาตายใจต่างหากครับ เป้าหมายของผมที่จริงคือข้อมูลที่ผมควรทราบในบันทึกลับต่างหาก” เต๋อตอบ เจ๊นนท์จึงถอนหายใจโล่งอกได้ครึ่งหนึ่ง เธอกล่าวว่าเธอเป็นคนช่วยรวบรวมข้อมูลธนิกเกือบทั้งหมด และเธอก็มีข้อมูลสำรองอยู่เช่นกัน ถ้าเขาต้องการเธอจะมอบให้อย่างไม่มีเงื่อนไข แต่เฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับผู้มีพลังโทรจิตเท่านั้น แต่ขออย่าเปลืองตัวกับธนิกถลำลึกไปกว่านี้ ข้อมูลสำรองนั้นเธอเคยเตรียมไว้ให้เต๋อแล้ว ด้วยคิดว่าผู้มีพลังพิเศษทุกคนควรศึกษารายละเอียดที่เกี่ยวกับพลังตัวเองไว้ เนื่องจากเป็นทั้งพรสวรรค์และคำสาปในเวลาเดียวกัน . . ระหว่างที่พูดคุยกัน จู่ ๆ รถจักรยานยนต์ไม่ติดป้ายทะเบียนก็แล่นจอด คนซ้อนท้ายชักปืนออกเล็งที่เต๋อ เจ๊นนท์พุ่งตัวเข้าขวางทันทีและรับคมกระสุนแทน ทุกอย่างเกิดขึ้นชั่วพริบตา มือสังหารบึ่งรถหนีไปเมื่อประเมินว่าผิดพลาดและไม่ควรอยู่นานกว่านี้ เต๋อไม่อาจควบคุมตัวพวกมันสองคนได้ทัน และสิ่งที่น่าเป็นห่วงกว่านั้นคือคนเจ็บ ขณะที่ผู้คนรอบข้างแตกตื่น เต๋อเป็นคนเดียวที่มีสติพอที่จะติดต่อรถพยาบาล . . “ไม่ต้องหรอก เจ๊. . .เจ๊รอวันนี้มานานแล้ว” เจ๊นนท์พูดขณะนอนหายใจรวยริน เธอบอกที่ซ่อนข้อมูลสำรองที่เธอเก็บไว้ให้กับเต๋อ . . “เจ๊. . . . .ขโมยเวลาของคนอื่น. . มามากเหลือเกิน . . . .ถึงวันนี้ . . .เจ๊จึงไม่เสียใจ. . .ที่จะใช้ชีวิตตัวเอง . . .ต่อลมหายใจ. . .ให้เธอ” เต๋อขอให้เจ๊นนท์ประคองสติกำลังกายกำลังใจไว้ก่อนที่รถพยาบาลจะมาถึง . . “ขอให้เธอ. . .ใช้ชีวิต. . .กับสิ่งที่เธออยากจะทำ. . .ดี. . .หรือไม่ดี. . .คนอย่างเจ๊. . .ไม่มีสิทธิ์. . .ตัดสิน . . .แต่ . . .” . . “อย่าเลือกทาง. . .ที่เธอจะเสียใจภายหลัง. . .” . . . บัดนี้มหากาพย์ยาวกว่าเจ็ดร้อยปีได้ปิดฉากลง ณ ริมถนนแห่งหนึ่ง รถไฟขบวนยาวแล่นเทียบสถานีปลายทางเสียที เจ๊นนท์ไม่กล้าเผชิญและหลีกหนีมาตลอด ทว่ามันกลับไม่น่ากลัวอย่างที่เคยคิดไว้. . . เธอยิ้มพึงใจ . . .ก่อนหลับตาลงโดยสงบ ปราศจากอาการทุรนทุราย ส่วนเต๋อนั้นหนักแน่นพอที่จะไม่ปล่อยอารมณ์ให้ลื่นไหลไปกับสถานการณ์ตรงหน้า นับแต่เลือกเดินเส้นทางนี้ เขาก็ไม่คิดจะหลั่งน้ำตาให้ใครเลย . . ไม่นานนัก มีโทรศัพท์ไม่ระบุหมายเลขปลายสายเข้ามา น้ำหวานนั่นเองที่เป็นฝ่ายติดต่อมา . . “คงไม่โชคดีแบบนี้ทุกครั้งหรอกว่าไหม อย่าลืมว่าฉันมีสิ่งที่เธอไม่มีอยู่อย่างหนึ่ง นั่นคืออิทธิพลมืด เลิกตอแยฉันซะ ไม่งั้นเธอจะเป็นฝ่ายถูกล่าซะเอง” . . “หึ” เต๋อพยายามปัดเรื่องเจ๊นนท์ออกจากหัวไปชั่วครู่เพื่อต่อปากต่อคำโดยเฉพาะ . . “ผมก็มีสิ่งที่โฮโมเซเปียนส์อย่างคุณไม่มีเหมือนกันครับ อย่าประเมินกันต่ำไป” . . “แบบนี้สินะที่เขาเรียกใจดีสู้เสือ” น้ำหวานกระแอมหัวเราะก่อนระเบิดเสียงโพล่งขึ้นมา . . . “. . . มึงจะทำอะไรกูได้ไอ้เต๋อ! หัวจะหลุดแล้วยังไม่รู้ตัวอีก! ไปตายซะอีสัตว์นรก!!!” . . “สัตว์นรกงั้นเหรอครับ. . .อาจใช่. . .คุณจะได้เห็นตัวเป็น ๆ เร็ว ๆ นี้ล่ะ” เต๋อนึกถึงใบหน้าของธนิกลอยขึ้นมาทันใด น้ำหวานอาจมีสุนัขยามรอตไวเลอร์คุ้มกาย แต่บัดนี้เขามีเซอร์บีรัส สุนัขยามเฝ้าประตูนรกอยู่เคียงข้าง . . บัญชีนี้ธนิกต้องขอเป็นผู้พิพากษาสมทบแน่นอน . . จบตอนที่ 30

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >[b] ตอนที่ 30 [/b] >. >. >ลูกหนี้รายต่อไปคือแฝดเกริกก้อง >อดีตองค์รักษ์ซ้ายขวาของจตุรเทพดอกจิก >หนี้ที่เคยก่อกับเต๋อคือรังแกก่อกวนชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ >อยู่เป็นระยะ เช่นขัดขา นำรองเท้าไปทิ้งถังขยะ >แอบเอาแมลงสาบใส่กล่องดินสอ และอีกสารพัดคดี >ส่วนลูกพี่พวกมันเคยจับเต๋อแก้ผ้าเอาด้ามไม้กวาดสวนทวารจนเป็นแผลเลือดออก >และเป็นสาเหตุที่เต๋อตัดสินใจกระโดดตึกจบชีวิต >เกริกคนพี่เป็นนักเรียนนายร้อย >ส่วนก้องคนน้องเข้าศึกษาหลักสูตรนายเรือ >. >. >หน้าร้านนมบรรยากาศอบอุ่น นายเกริก >ว่าที่รั้วของชาติเกี้ยวขอความรักหญิงสาว >. >. >“พี่อยากสนิทกับแยมกว่านี้น่ะ” >เกริกพูดพลางเขี่ยลูกเชอร์รี่ประดับครีมโซดาเข้าปาก >ก้มหน้าเขินอาย >. >. >“ทุกวันนี้ยังสนิทไม่พอรึไง >เจอหน้ากันไม่เบื่อเหรอพี่” >หญิงสาวรู้ดีว่าฝ่ายชายหมายถึงอะไร >เธออยากให้กล้าเป็นฝ่ายขอเริ่มความสัมพันธ์ฉันคู่รักแฟนตรงไปตรงมา >. >. >“ไม่เบื่อเลยแยม ยังมีอีกหลายอย่างที่พี่อยากทำกับแยม >ก่อนจะไม่มีโอกาส” เกริกเคี้ยวลูกเชอร์รี่แก้มตุ่ย >. >. >“พูดอะไรแบบนั้นพี่เกริก >ยังกับจะรีบจากกันไปไหนหยั่งงั้นแหละ” >. >. >“พี่อยากเอาลิ้นคว้านทั่วร่องหีแยม >เอาให้แยมครางเรียกพี่ผัว ๆ ๆ ” >เกริกแลบลิ้นยาวเฟื้อยให้ดูก้านเชอร์รี่ที่เขาใช้ลิ้นพันเป็นห่วงขณะเคี้ยวเมื่อครู่ >สองตากลอกขึ้นลงราวกิ้งก่าคามีเลี่ยน >. >. >“. . .อะไรน่ะพี่เกริก!” >หญิงสาวยั้วะเมื่อได้ยินคำเกี้ยวแสนกักขฬะ >เธอลุกขึ้นดีดตัวหนีทันที >. >. >“ไปไหนล่ะ!!! มาให้พี่เอาลิ้นแยงหีก่อน!!!” >เกริกจับแขนหญิงสาวรั้งไว้ >ทว่าเธอกลับเอานมร้อนสาดหน้าแถมตบเข้าให้อีกเปรี้ยงก่อนเดินฉับ >ๆ ออกไป >ทิ้งให้เกริกยืนเอ๋อท่ามกลางสายตาคนในร้านที่จ้องมองอย่างรังเกียจ >. >. >“สำหรับที่นายเคยล้อผมกับไม้. . >.ตลกไม่ออกสินะครับเกริก. . . >แต่นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น” >เต๋อซึ่งนั่งละเลียดชาอยู่โต๊ะด้านในสุดลดหนังสือพิมพ์ลง >. >. >)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) >. >. >เวลาต่อมา ณ หอพักโรงเรียนนายเรือ >ก้องเพิ่งกลับจากซ้อมรักบี้กับเพื่อนพี่น้องร่วมสถาบัน >. >. >“แม่งเอ๊ย สิวขึ้นอีกแล้ว” >ก้องส่องกระจกพินิจเรือนหน้าอาบเหงื่อ >จัดว่าเป็นนักเรียนทหารรุ่นใหม่ตามสมัยนิยมที่ต้องห่วงหล่อนิด >ๆ >. >. >“ก้อง ๆ มาช่วยพี่ดูนี่หน่อย” >สองนายเรือรุ่นพี่ซ้อมที่ซ้อมรักบี้ด้วยกันกวักมือเรียกเกริกเข้าไปดูความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นในห้องส้วม >. >. >“ครับพี่” ก้องเดินไหล่ผายไปดูให้ตามคำขอแข็งขัน >แต่เมื่อมองทั่วห้องส้วมแล้วก็ไม่ปรากฏสิ่งผิดปกติดังกล่างอ้าง >. >. >“ไม่เห็นมีอะไรเลยครับ” >ก้องหันไปตอบกับสองนายเรือรุ่นพี่ >ทั้งคู่ส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ย >ล็อคห้องน้ำปิดขังไว้ให้อยู่กันตามลำพัง >. >. >“พี่ไผ่? พี่ปอง? ทำอะไรน่ะครับ” >ก้องสีหน้าไม่สู้ดีเมื่อเห็นรุ่นพี่ทั้งสองถอดกางเกงรักบี้สั้นจู๋ออกพร้อมกางเกงใน >. >. >“เฮ้ย! อย่าพี่!” >รุ่นพี่คนหนึ่งจับไผ่ล็อคตัวไว้แล้วนำกางเกงในเน่า ๆ >มัดปากแน่นหนา จากนั้นจึงจับกดให้นอนลงกับพื้นห้องส้วม >. >. >“อื๊อ ๆ ๆ!” ก้องดีดดิ้น >รุ่นพี่อีกคนตั้งท่านั่งยอง ๆ คร่อมหน้าก้อง >แยกขาออกจนเห็นรูตูดสีน้ำตาลชัดเจน >ขนตูดชื้นแฉะหลังซ้อมรักบี้ส่งกลิ่นไม่พิสมัย >รุ่นพี่จอมพิเรนทร์นั่งทับหน้าก้อง >ส่งกลิ่นคาวอับหมักหมมรอบรูตูดอัดประทับหน้ารุ่นน้อง. . >.แม้มีภูมิคุ้มกันกลิ่นอับเหงื่อชายอกสามศอกด้วยกันอยู่บ้างเพราะเติบโตมาในโรงเรียนทหารแต่ก็ไม่ใช่เอาความเหม็นสาบมาประเคนจ่อหน้ากันแบบนี้ >ก้องพยายามไม่รับเอากลิ่นมรณะสูดเข้าปอด >. >. >“จะกลั้นหายใจเหรอ นี่แน่ะมึง” >พูดจบรุ่นพี่ตูดบึ้มก็ระบายลมอัดใส่หน้าดังปู้ด >กลิ่นชะอมผสมเครื่องแกงทำเอาก้องถึงกับมึนงงไปชั่วขณะ >. >. >“เอาน้ำปลาราดในกระเป๋าคนอื่นถือเป็นความคิดสร้างสรรค์ไม่ซ้ำใคร >แต่ยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของจินตนาการผมหรอก” >เต๋อซึ่งซ่อนตัวอยู่ส้วมห้องข้าง ๆ เปิดประตูออกมารับตัวเหยื่อ >. >. >)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) >. >. >เกริกและก้องถูกลักพาตัวมายังเซฟเฮ้าส์ >เต๋อสะกดจิตระดับกลืนกินสติจนสิ้นความเป็นตัวเอง >เริ่มแรกเขาสั่งให้พูดทุกอย่างที่รู้เกี่ยวกับจตุรเทพโพแดงและดอกจิก >แต่ทั้งสองก็ไม่ได้ให้ข้อมูลอันเป็นประโยชน์อย่างใด >เกริกก้องขาดการติดต่อกับเมฆ จตุรเทพดอกจิกหลังจบ ม.3 >รวมถึงน้ำหวานเช่นกัน >ทั้งสองให้การว่าเพิ่งพบกับน้ำหวานในคืนงานเลี้ยงนั่นเอง >ดูเหมือนสองพี่น้องจะหมายตาตรงกัน >ทั้งคู่พูดกับเต๋อพร้อมเพรียงกันว่า “สวยน่าเย็ด” >. >. >เต๋อสั่งให้แฝดเกริกก้องเล่นเสียวแบบซาดิสต์กันเอง >เพื่อชดเชยในอดีตที่ตัวเขาเคยเป็นสิ่งบันเทิงให้พี่น้องคู่นี้เป็นเวลานาน >ขอเป็นฝ่ายเอนหลังพิงโซฟาแสนนุ่มพร้อมจิบไวน์ขณะรับชม >. >. >ทั้งก้องและเกริกเข้าไปเตรียมตัว >โดยเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงในหนังสีดำ >เลือกหยิบอุปกรณ์ส่วนตัวจากห้องคนละฝั่ง >เมื่อพร้อมแล้วจึงเปิดประตูแต่ละฝั่งเพื่อให้ประจัญหน้ากันราวกับสนามต่อสู้โคลอสเซี่ยม >โดยมีเต๋อนั่งละเลียดเมรัยสีทับทิมเว้นระยะห่างไว้ให้กลาดิเอเตอร์หนุ่มทั้งส่งได้ต่อสู้อย่างเต็มที่ >. >. >ก้องเปิดเกมโดยหมุนแส้เหนือหัวสามสี่รอบเพื่อสะสมพลังงานก่อนจะฟาดลงกลางอกพี่ชาย >. >. >“โอ๊ย!” เกริกร้อง หน้าอกเป็นรอยแดงยาว >เขาโต้คืนด้วยเชือก โดยบุกเข้าระยะประชิดแล้วรัดจากด้านหลัง >ก้องถูกผลักให้ล้มลงเตียงเหล็กและใช้เชือกมัดแขนขาขึงพืดตรึงกับเสาเตียงทั้งสี่ด้าน >. >. >“อย่า. . .ไอ้เกริก” ก้องครวญแต่เกริกไม่สนใจ >เขาอยากรู้ว่าการได้เย็ดตัวเองอีกคนนั้นมันจะให้ความรู้สึกเช่นไร >เขากระชากกางเกงในหนังของก้องออก เพ่งพินิจพิจารณาควยที่ค่อย ๆ >พองตัว เทียบกับของตัวเอง ขนาดเท่ากันอย่างไม่มีผิดเพี้ยน >ผมเกรียนเพราะเรียนทหารเหมือนกัน ส่วนสูง น้ำหนักไล่เลี่ยกัน >เขารู้สึกเหมือนมีกำลังจะเย็ดตัวเองผ่านกระจก >เขากลับตัวก้มลงดูดควยให้แฝดน้อง >และจ่อควยตัวเองใส่ปากก้องเช่นกัน >ฝดพี่น้องดูดควยแก่กันและกันอย่างเป็นสุข >เป็นความสุขที่ยากบรรยาย >ราวกลับได้หล่อหลอมกลับเป็นอสุจิตัวเดียว >ก่อนไซโกตแบ่งตัวพรากทั้งคู่ออกจากกันเมื่อครั้งอยู่ในครรภ์มารดา >. >. >เกริกตาพริ้มมองดวงหน้าก้อง >รำลึกถึงสายสัมพันธ์ที่แนบแน่นตั้งแต่ขั้นปฏิสนธิ >น้องชายเขาก็รอเวลานี้นานแล้ว >เวลาที่จะได้กลับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอีกครั้ง >เกริกก้มลงจูบแฝดน้องดูดดื่มทว่าก็แฝงไว้ด้วยความนุ่มนวลทะนุถนอม >ท่อนล่างค่อย ๆ รุกล้ำเข้าไปภายในตัวก้อง >แฝดผู้น้องซึ่งถูกตรึงร่างแยกแขนขาออกไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกัดฟันทนความเจ็บปวดที่บุกเข้ามาเฉียบพลัน >เขาอดทนเนื่องจากต้องการกลับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเกริก >หนทางมีแต่ต้องพิสูจน์ผ่านบทรักแนบแน่นนี้เท่านั้น >เกริกจับเอวก้องแล้วโยกเข้าออกเป็นจังหวะ บั้นเด้าตีปั่บ ๆ ๆ >. >. >“เกริกรักก้องไหม” แฝดผู้น้องถาม >ขณะหลับตาพริ้มรับแรงกระแทก >. >. >“รักสิ เพราะเราเป็นคนคนเดียวกัน” >เกริกโน้มตัวลงดูดคอก้องจนแดงเป็นจ้ำ >ก่อนจะยัดลำควยเข้าไปเพื่อผสานร่างกลมกลืนเป็นชีวิตเดียวกัน >เต๋อนั่งชมทั้งคู่ประกอบกามกิจจนกระทั่งเสร็จสมอารมณ์หมาย >เขายังไม่ปล่อยให้สองคนนี้กลับไป >กักขังไว้โดยให้เปลือยกายและคลานสี่ขาตลอดเวลาที่อยู่ในเซฟเฮ้าส์ >คอยนำอาหารและน้ำใส่ชามอาหารให้คลานกินเยี่ยงสุนัข >นอกจากนี้ยังสั่งให้ใช้อุปกรณ์ทรมานต่าง ๆ นานาเล่นเสียวกันเอง >อาทิใช้ไม้หนีบหนีบหัวนมและพวงไข่ซอกหลืบต่าง ๆ >ใช้เชือกมัดห้อยต่องแต่งลอยเหนือพื้นแล้วจับเย็ด เอาแส้ฟาดหลัง >เยี่ยวใส่ปากแลกกันกิน >. >. >))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) >. >. >วันรุ่งขึ้น >ณัฐแปลกใจที่เห็นเต๋อมีคนประกบซ้ายขวาดั่งบอดี้การ์ดส่วนตัว >. >. >“ทีฝ่ายตรงข้ามยังมีสุนัขภักดีขนาบข้าง >พี่ก็อยากมีเป็นของตัวเองบ้างก็เท่านั้น” >เต๋อพูดพลางปรายตายังแฝดเกริกก้องในชุดดำสวมแว่นกันแดด >เขาจะเก็บสองคนนี้ไว้เป็นหมากตัวสำคัญจนกว่าจะได้พบกับน้ำหวาน >. >. >)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) >. >. >ตกดึก เจ๊นนท์แอบลอบเข้าบ้านเต๋อซึ่งไม่มีคนอยู่แล้ว >เธอต้องการวัตถุดิบอันเป็นเงื่อนไขให้มีนสามารถใช้พลังต้องห้ามได้ >โชคไม่ดีเล็กน้อยที่แม่บ้านบัวซึ่งทำความสะอาดไว้ตั้งแต่กลางวันลืมของไว้ในบ้านจึงกลับมาเอา >ทั้งสองจ๊ะเอ๋กันเข้าโดยบังเอิญ >. >. >“ว๊าย! อย่าข่มขืนฉันเลย ฉันแก่แล้ว!” >แม่บ้านบัวร้องขณะเห็นเจ๊นนท์ในชุดโม่งปิดปากไว้ >เธอใช้สันมือทุบท้ายทอยจนแม่บ้านบัวสลบ >. >. >“ชะนีป้าคะ อย่ากลัวในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สิคะ” >พูดจบเธอก็หิ้วร่างแม่บ้านบัววางหลบมุม >จากนั้นจึงหาของสำคัญต่อกระทั่งค้นพบ >ลบหลักฐานในที่เกิดเหตุและย่องเบาจากไปเงียบเชียบ >. >. >)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) >. >. >เมื่อกลับมา เจ๊นนท์จัดปาร์ตี้แสดงความยินดีที่ภารกิจลุล่วง >เธอเกณฑ์เพื่อนกะเทยมาจัดแฟชั่นโชว์ในบ้านอีกรอบหนึ่ง >ขณะที่มีนซึ่งได้วัตถุดิบสำหรับใช้พลังต้องห้ามหมกตัวครุ่นคิดอยู่ในห้องตามลำพัง >เธอกำลังชั่งใจว่าการใช้พลังต้องห้ามนี้เป็นทางออกที่ดีที่สุดแน่แล้วหรือ >. >. >ขณะที่ปาร์ตี้แฟชั่นโชว์กำลังดำเนินอย่างครื้นเครง >เจ๊นนท์บังเอิญสังเกตรถของธนิกเข้ามาจอดเทียบ >ปาร์ตี้กะเทยจึงวงแตกเป็นผีตื่นป่าช้า >. >. >“กรี๊ดดดด! รื้อเวทีเดี๋ยวนี้! ปิดไฟ >ปิดเครื่องเสียงให้หมด! เอาดิสโก้บอลลงมาด้วย! >หลานเจ๊มันกลับมาจากอเวจีแล้ว!” เจ๊นนท์สั่งลั่น >บรรดาลูกหาบเก็บของทันท่วงทีและเข้าไปซ่อนอยู่ในห้องเจ๊นนท์ >. >. >“ผมโทรคุยกับไอ้เต๋อแล้วนะครับทวด >มันบอกว่าหลังล่าลูกหนี้มันเสร็จแล้วจะร่วมมือกับผม >ตอนนี้ผมจะช่วยอีกแรงให้มันล้างแค้นเสร็จเร็ว ๆ >จะได้เริ่มงานกันซะที” >ธนิกซึ่งอยู่ในสภาพเหนื่อยล้าหลังเดินทางไกลไม่มีกะจิตกะใจจะสำรวจความผิดปกติในบ้านเท่าไหร่นัก >เขาหอบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ขึ้นชั้นสองไปเงียบ ๆ >. >. >))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) >. >. >ตกดึกคืนนั้น เจ๊นนท์นัดพบเต๋อ >กินบะหมี่เกี๊ยวข้างทางกันพลางชวนคุยเรื่องที่เต๋อคิดจะร่วมมือกับธนิก >เจ๊นนท์ขนลุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเต๋อเล่าว่าแม่บ้านบัวเพิ่งโทรมาบอกว่ามีตีนแมวย่องเข้ามาในบ้าน >ซึ่งเขาคิดว่าอาจเป็นฝีมือของพวกลูกหนี้ แต่อย่างไรก็ตาม >เจ๊นนท์ต้องการให้เต๋อคิดทบทวนให้ดีเพราะการทำงานกับธนิกมีความหมายกลาย >ๆ ว่าจะต้องถูกบังคับขู่เข็ญ >. >. >“ผมทำให้เขาตายใจต่างหากครับ >เป้าหมายของผมที่จริงคือข้อมูลที่ผมควรทราบในบันทึกลับต่างหาก” >เต๋อตอบ เจ๊นนท์จึงถอนหายใจโล่งอกได้ครึ่งหนึ่ง >เธอกล่าวว่าเธอเป็นคนช่วยรวบรวมข้อมูลธนิกเกือบทั้งหมด >และเธอก็มีข้อมูลสำรองอยู่เช่นกัน >ถ้าเขาต้องการเธอจะมอบให้อย่างไม่มีเงื่อนไข >แต่เฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับผู้มีพลังโทรจิตเท่านั้น >แต่ขออย่าเปลืองตัวกับธนิกถลำลึกไปกว่านี้ >ข้อมูลสำรองนั้นเธอเคยเตรียมไว้ให้เต๋อแล้ว >ด้วยคิดว่าผู้มีพลังพิเศษทุกคนควรศึกษารายละเอียดที่เกี่ยวกับพลังตัวเองไว้ >เนื่องจากเป็นทั้งพรสวรรค์และคำสาปในเวลาเดียวกัน >. >. >ระหว่างที่พูดคุยกัน จู่ ๆ >รถจักรยานยนต์ไม่ติดป้ายทะเบียนก็แล่นจอด >คนซ้อนท้ายชักปืนออกเล็งที่เต๋อ >เจ๊นนท์พุ่งตัวเข้าขวางทันทีและรับคมกระสุนแทน >ทุกอย่างเกิดขึ้นชั่วพริบตา >มือสังหารบึ่งรถหนีไปเมื่อประเมินว่าผิดพลาดและไม่ควรอยู่นานกว่านี้ >เต๋อไม่อาจควบคุมตัวพวกมันสองคนได้ทัน >และสิ่งที่น่าเป็นห่วงกว่านั้นคือคนเจ็บ >ขณะที่ผู้คนรอบข้างแตกตื่น >เต๋อเป็นคนเดียวที่มีสติพอที่จะติดต่อรถพยาบาล >. >. >“ไม่ต้องหรอก เจ๊. . .เจ๊รอวันนี้มานานแล้ว” >เจ๊นนท์พูดขณะนอนหายใจรวยริน >เธอบอกที่ซ่อนข้อมูลสำรองที่เธอเก็บไว้ให้กับเต๋อ >. >. >“เจ๊. . . . .ขโมยเวลาของคนอื่น. . มามากเหลือเกิน . . . >.ถึงวันนี้ . . .เจ๊จึงไม่เสียใจ. . .ที่จะใช้ชีวิตตัวเอง . . >.ต่อลมหายใจ. . .ให้เธอ” >เต๋อขอให้เจ๊นนท์ประคองสติกำลังกายกำลังใจไว้ก่อนที่รถพยาบาลจะมาถึง >. >. >“ขอให้เธอ. . .ใช้ชีวิต. . .กับสิ่งที่เธออยากจะทำ. . >.ดี. . .หรือไม่ดี. . .คนอย่างเจ๊. . .ไม่มีสิทธิ์. . .ตัดสิน >. . .แต่ . . .” >. >. >“อย่าเลือกทาง. . .ที่เธอจะเสียใจภายหลัง. . .” >. >. >. >บัดนี้มหากาพย์ยาวกว่าเจ็ดร้อยปีได้ปิดฉากลง ณ ริมถนนแห่งหนึ่ง >รถไฟขบวนยาวแล่นเทียบสถานีปลายทางเสียที >เจ๊นนท์ไม่กล้าเผชิญและหลีกหนีมาตลอด >ทว่ามันกลับไม่น่ากลัวอย่างที่เคยคิดไว้. . . เธอยิ้มพึงใจ . . >.ก่อนหลับตาลงโดยสงบ ปราศจากอาการทุรนทุราย >ส่วนเต๋อนั้นหนักแน่นพอที่จะไม่ปล่อยอารมณ์ให้ลื่นไหลไปกับสถานการณ์ตรงหน้า >นับแต่เลือกเดินเส้นทางนี้ เขาก็ไม่คิดจะหลั่งน้ำตาให้ใครเลย >. >. >ไม่นานนัก มีโทรศัพท์ไม่ระบุหมายเลขปลายสายเข้ามา >น้ำหวานนั่นเองที่เป็นฝ่ายติดต่อมา >. >. >“คงไม่โชคดีแบบนี้ทุกครั้งหรอกว่าไหม >อย่าลืมว่าฉันมีสิ่งที่เธอไม่มีอยู่อย่างหนึ่ง >นั่นคืออิทธิพลมืด เลิกตอแยฉันซะ >ไม่งั้นเธอจะเป็นฝ่ายถูกล่าซะเอง” >. >. >“หึ” >เต๋อพยายามปัดเรื่องเจ๊นนท์ออกจากหัวไปชั่วครู่เพื่อต่อปากต่อคำโดยเฉพาะ >. >. >“ผมก็มีสิ่งที่โฮโมเซเปียนส์อย่างคุณไม่มีเหมือนกันครับ >อย่าประเมินกันต่ำไป” >. >. >“แบบนี้สินะที่เขาเรียกใจดีสู้เสือ” >น้ำหวานกระแอมหัวเราะก่อนระเบิดเสียงโพล่งขึ้นมา >. >. >. > >“. . . มึงจะทำอะไรกูได้ไอ้เต๋อ! >หัวจะหลุดแล้วยังไม่รู้ตัวอีก! ไปตายซะอีสัตว์นรก!!!” >. >. >“สัตว์นรกงั้นเหรอครับ. . .อาจใช่. . >.คุณจะได้เห็นตัวเป็น ๆ เร็ว ๆ นี้ล่ะ” >เต๋อนึกถึงใบหน้าของธนิกลอยขึ้นมาทันใด >น้ำหวานอาจมีสุนัขยามรอตไวเลอร์คุ้มกาย >แต่บัดนี้เขามีเซอร์บีรัส สุนัขยามเฝ้าประตูนรกอยู่เคียงข้าง >. >. >บัญชีนี้ธนิกต้องขอเป็นผู้พิพากษาสมทบแน่นอน >. >. >[b] จบตอนที่ 30 [/b] Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.