We have no responsibility
for the contents in this web community!
ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ
ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!
*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***
RBR
Section |
Register
สมัครสมาชิก
|
What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก
|
**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****
|
กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ
Palm-Plaza.com
Complete the form below to post a message
Original Message
|
"RE: แค้นวิปริต จิตสั่งกาม:กระทู้ที่ 3" Posted by โทรจิตคุง on 16-Sep-11 at 11:14 AM
|
ทางทิศเหนือ. . . . . . หนุ่มวัยเบญจเพสคนหนึ่งยึดอาชีพที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน งานของเขาคือการอยู่เฉย ๆ แล้วรอรับเงิน . . พูดไม่ผิดหรอก งานของเขาคือการหยุดนิ่งไม่ไหวติง เขาเป็นนักแสดงข้างถนนผู้เปี่ยมด้วยความฝันและอารมณ์ขัน . . เขาทาสีเมทัลลิคเคลือบทั่วเสื้อชุดสูทและเรือนร่าง ไม่เว้นแม้แต่ใบหน้า เพื่อให้ดูเหมือนรูปหล่อโลหะ แล้วยืนบนแท่นหินที่เตรียมไว้ในท่วงท่าต่าง ๆ ที่จะเปลี่ยนทุกครึ่งชั่วโมงแล้วแช่แข็งไว้ดังนั้น หรืออาจเปลี่ยนได้เมื่อมีคนหย่อนเงินลงถาดด้านหน้า เขายินดีทำตามคำขอผู้มีจิตอุปการะทุกคน พร้อมกันนี้ยังติดป้ายเชิญชวนให้สัมผัสเนื้อตัวรูปปั้นมนุษย์เป็นการรับประกันความสามารถพิเศษว่าเขาสามารถดำรงตนเสมือนวัตถุไร้ชีวิตไม่ว่าใครจะยั่วยุให้เคลื่อนไหวอย่างไรก็ตาม . . “พ่อฮะ ๆ คนหรือรูปปั้นฮะ” เด็กน้อยถามพ่อ . . “คนสิลูก แต่เก่งมากเลยนะ ลองไปจับดูสิ” คุณพ่อกล่าว “อ้อ. . .เอาตังค์ให้พี่เขาด้วยนะ” เขายัดธนบัตรยี่สิบบาทใส่มือลูกชายด้วยสำนึกว่าไม่ควรเอาเปรียบคนทำมาหากิน . . เด็กน้อยพยายามเขย่งปลายเท้าเพื่อให้มือเอื้อมได้สูงที่สุด แต่ก็ได้แค่ระดับเอวของมนุษย์รูปปั้น เขาลองลูบคลำบริเวณเอว ชายนักแสดงนิ่งยะเยือกราวกับฟอลซิสแมมมอธใต้ธารน้ำแข็ง เหมือนเขาไม่มีแม้แต่วิญญาณ เขาไม่แม้แต่จะแอบเหลือบตามองลูกค้าตัวน้อย สมาธิและความเป็นมืออาชีพระดับนี้จัดว่าหาตัวจับยาก . . แต่เด็กน้อยไม่ลดละความอยากรู้อยากเห็น เขาลองจี้เอวทดสอบปฏิกริยา . . “ไอ้เด็กเหี้ยเอ้ย เล่นอะไรแผลง ๆ” หนุ่มนักแสดงนึกสบถในใจ การจงใจเล่นงานจุดลับเฉพาะอย่างการจี้เอวนั่นทำให้เขาต้องสิ้นเปลืองพลังงานไปกับการข่มกลั้นมากกว่าปกติ . . “ไม่ขยับเลยฮะ. . .” เด็กน้อยหันไปพูดกับผู้เป็นพ่อ . . “เล่นพอหอมปากหอมคอนะ อย่าไปแกล้งพี่เขาสิลูก” . . “เออดี. . .ทำตามที่พ่อมึงบอกแหละ ให้เงินกูแล้วก็รีบไสหัวไปได้แล้วไอ้เด็กนรก!” นี่คือความในใจที่มนุษย์รูปปั้นมิอาจร้องป่าวได้ . . “ไม่สนุกเลย ไปดีกว่า. .” เด็กน้อยหันกลับไปหาพ่อทั้งที่ยังกำเงินในมือแน่น ผู้เป็นพ่อไม่สังเกตจึงเข้าใจว่าลูกได้หย่อนเงินสินน้ำใจตามมารยาทผู้ชมไปแล้ว ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินไปอีกทาง. . . เสียงหนึ่งก็แว่วขึ้นมา . . “ไอ้ลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน!!” . . ชายผู้เป็นพ่อหันหลังกลับไป รูปปั้นมนุษย์ตีหน้าเรียบเฉย เขาถกแขนเสื้อเดินดุ่มตรงไปทันที . . “เมื่อกี้คุณด่าลูกผมเหรอ?” . . “. . . . .” มนุษย์รูปปั้นไร้การตอบสนอง โชคเข้าข้างที่ระหว่างพ่อลูกคู่นี้สนใจเขาไม่มีแขกอื่นเลยจึงไม่มีพยานรู้เห็น . . “ผมมั่นใจว่าเป็นคุณ หมายความว่ายังไง ก็ผมบอกให้ลูกหยุดซนแล้ว” คุณพ่อพูดต่อ . . รูปปั้นมนุษย์เผยการเคลื่อนไหวให้พ่อลูกเห็นเป็นครั้งแรก เขาชี้นิ้วลงด้านล่างยังถาดสำหรับใส่เงิน เมื่อคุณพ่อเห็นก็ตีความได้อย่างไม่ยากเย็น . . “ลูกให้เงินเค้าไปหรือยัง” เขาหันกลับไปถามลูก . . “ไม่ได้ให้ครับ ก็มันไม่สนุก แล้วก็เค้าดูใจร้ายอ่า” เด็กน้อย . . ฝ่ายพ่อยืนครุ่นคิดคำนึงอยู่ตรงหน้าชั่วครู่. . .ก็ควักกระเป๋าสตางค์ออกมาด้วยหวังว่าเรื่องจะได้จบสิ้นไป . . แต่แล้ววิจารณญาณที่มีต่อประเด็นดังกล่าวก็ถูกแทรกแซงด้วยคลื่นบางอย่างที่ปะปนผ่านอากาศ . . “อยากได้เงินใช่ไหม. . .” คุณพ่อพูด “เอานี่ไปเลย” เขาหย่อยเงินลงถาดห้าร้อยบาท . . “ย้าฮู้!” มนุษย์รูปปั้นอุทานลิงโลดในใจเมื่อพบลูกค้ากระเป๋าหนัก ถ้ารู้ว่าให้ได้ขนาดนี้จะมิบังอาจปากพล่อยเลยแม้แต่คำเดียว . . “คราวนี้ขอเล่นเต็มที่เลยนะ” คุณพ่อพูดพลางอ้อมไปด้านหลังรูปปั้นมนุษย์ . . เขาใช้สันมือรูดง่ามตูดหนุ่มนักแสดง . . “!!?” หนุ่มนักแสดงตกใจ ทว่ายังรักษาความนิ่งเฉยไว้ได้ . . “กูให้เงินมึงแล้ว ฉะนั้นกูจะทำอะไรกับชีวิตมึงก็ได้” คุณพ่อประสานมือจรดเฉพาะนิ้วชี้ทั้งสองประกบตั้งขึ้นคล้ายนินจาญี่ปุ่นยามร่ายคาถาอาคม . . เขาใช้นิ้วทิ่มพรวดสวนทวารรูปปั้นมนุษย์ . . “!!?” รูปปั้นมนุษย์ถึงกับสะดุ้ง มันทั้งเจ็บและทุเรศเป็นอย่างมาก ในที่นี้หมายถึงทุเรศทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ . . “เป็นไงละ กระบวนท่าทิ่มดากพิฆาต! โทษฐานที่ด่าลูกกู!” . . ขณะที่รูปปั้นมนุษยพะวงกับความเจ็บและกำลังคิดว่าจะเลิกทนเฉยแล้วลงมาต่อยกับลูกค้าอุบาทว์ อำนาจโทรจิตก็แผ่โยงมาถึงเขาจนได้ . . “ไม่. . .ไม่ เราต้องอดทน เราคือมืออาชีพ. . .” เขากล่าวให้กำลังใจตัวเอง . . “กูจะคอยดูว่ามึงจะทนได้อีกกี่น้ำ!” คุณพ่ออารมณ์เดือดดึงขอบขากางเกงในที่เห็นเป็นรอยเบาบางเข้าร่องตูดรูปปั้นมนุษย์ ซึ่งเกิดความรู้สึกกระมิดกระเมี้ยนทันทีเมื่อเนื้อผ้าที่ควรจะโอบอุ้มทั่วแก้มก้นกลับกระจุกฝังคาร่องตูด ช่างอึดอัดยิ่งนักยังไม่พอ เขาตะปบฝ่ามือเข้ากลางเป้ารูปปั้นมนุษย์ บีบนวดช้า ๆ รีดเร้นความหงี่ อวัยวะต่าง ๆ ทั่วร่างกายเราอาจควบคุมได้ดั่งใจ แต่ลำควยเท่านั้นที่มิอาจทนพับห่อไว้ได้หากถูกกระตุ้นรุกเร้า . . “. . . .” รูปปั้นมนุษย์ยังคงนิ่งไม่ไหวติง สิ่งเดียวที่ผิดปกติคือความตุงนูนบริเวณเป้า . . “ยังทนได้อีกเรอะ งั้นกูจะทำยิ่งกว่านี้!” คุณพ่อตัดสินใจใช้ศักดิ์ศรีเข้าแลกชัยชนะ เขาขบปากงับเป้าอันตุงนูนดังกล่าว. . . . . ลูกชายไม่อาจทนมองความอัปปรีย์ได้อีกต่อไป เด็กน้อยร้องไห้จ้าและวิ่งหนีเตลิดหายไปในฝูงชน ขณะนี้ผู้คนต่างยืนล้อมรูปปั้นมนุษย์ที่กำลังถูกทดสอบตบะอย่างลุ้นระทึก . . “กูว่าเดี๋ยวแม่งทนไม่ไหวแน่” . “กูเชียร์รูปปั้นว่ะ แม่งแนว!” . “มาพนันกันเลยดีกว่ามั้ยล่ะ!” . ภายในเวลาไม่ถึงสามนาที บริเวณนี้ก็ดึงดูดจิตโสโครกของผู้คนเหมือนดอกบัวผุดซึ่งมีกลิ่นราวกับศพเน่าเหม็นแต่กลับมีอานุภาพเชื้อเชิญให้แมลงรายล้อมได้ยิ่งกว่าช่อกุหลาบหอมสะอาด มีทั้งคนพนันขันต่อกันว่ารูปปั้นมนุษย์จะทนกักเก็บอารมณ์เสียวไปได้ถึงเมื่อไหร่ รวมถึงฝ่ายที่โยนเงินลงถาดให้เป็นกำลังใจหรือให้ทานด้วยความเวทนาก็ไม่อาจทราบได้ กองเงินสูงพะเนินขึ้นเรื่อย ๆ อาจจะถึงครึ่งแสนแล้ว . . “อืม ด๊วบ ๆ ๆ” คุณพ่อลูกหายเพิ่งเคยใช้ปากกับอวัยวะเพศชายเป็นครั้งแรก เขาปลดซิบงัดควยรูปปั้นมนุษย์มาดูดเม้มเลียอย่างเคอะเขินตามประสามือใหม่ ทั้งหัวควย รูเยี่ยว พวงกะโปก ไม่อาจหนีพ้นไรลิ้นที่ซอกซองย้อนแยงทั่วทิศ . . “. . . .” ฝ่ายรูปปั้นมนุษย์ไม่ยอมเสียเชิงง่าย ๆ กลัดกลั้นเสียงครางและความเสียวซ่านได้อย่างน่าอัศจรรย์พันลึก จนคุณพ่อตัดสินใจใช้ไม้ตายก้นหีบ เขาลากเก้าอี้ร้านขายของแถวนั้นมาต่อหลังแท่นที่รูปปั้นมนุษย์ใช้ยืนให้อยู่ในระดับความสูงที่ไล่เลี่ยกัน . . คุณพ่อถลกกางเกงทั้งของตัวเองและมนุษย์รูปปั้นลงกองกับพื้น. . . และยัดควยเข้าไปสด ๆ . . “วี๊ดดดดดดวิ้ววววว! เย็ดกันแล้ว!!” แก๊งค์ผู้ชมสาวกลุ่มหนึ่งป่าวผิวปากตื่นเต้น พ่อค้าแม่ขายรอบ ๆ ถึงกับทิ้งร้านมาดูผู้ชายเย็ดกันกลางตลาดนัด บางคนนั่งกับพื้นรับชมพร้อมขนมขบเคี้ยวและน้ำอัดลมอย่างกับงานฉายหนังขายยาตามบ้านนอก บ้างก็ยืนเชียร์โห่ฮาลุ้นตัวโก่งวินาทีต่อวินาทีราวกับมวยตับจาก ทั้งโทรศัพท์มือถือและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิคส์เพื่อความบันเทิงต่าง ๆ ถูกงัดมาใช้บันทึกภาพเหี้ย ๆ ที่จะตราตรึงใจผู้ชมไปอีกนาน . . “โอ้ว ๆ ๆ คิดถึงหีเมียจริง ๆ ตอนนี้ท้องอยู่เย็ดลำบาก มาเย็ดตูดมึงแทนก็แก้เงี่ยนใช้ได้!!!” คุณพ่อผู้อยู่ในอารมณ์ระเริงกามลืมโลกพูดพลางกระแทกบั้นเด้า ป้าบ ๆ ๆ ๆ ระดมใส่ตูดรูปปั้นมนุษย์ในท่ายืนประกบหลัง ฝ่ายรูปปั้นมนุษย์นั้นไม่อาจทัดทานแรงเย็ดสะท้านทรวง ในที่สุดต้องไหวเอนไปตามจังหวะที่คุณพ่อยังหนุ่มบรรจงคัดสรรบทสวาทให้ทุกท่วงท่า สีเงินเมทัลลิคที่เคลือบทั่วตัวฝ่ายรับทำให้ผู้ชมบางคนนึกถึงเซ็กส์หลุดโลกแฟนตาซี ทำนองว่าล่อกับมนุษย์ต่างดาวหรืออะไรเทือกนั้น . . “อา. . . .ผัวจ๋า! กระแทกแรง ๆ !” รูปปั้นมนุษย์หลุดปากครางลืมตัวจนได้ ในที่สุดต้องปราชัยให้แก่อำนาจแห่งกามา . . ฝ่ายผู้ชมที่พนันขันต่อไว้ล่วงหน้าโห่ร้องเซ็งแซ่ มีทั้งผู้ได้และเสียพนัน อย่างไรก็ตาม คนเกือบทั้งหมดก็เลือกที่จะดูการเย็ดสดระหว่างชายด้วยกันต่อไป งานนี้ไม่มีเสรีสุดขั้วไม่การขีดกั้นพรมแดนระหว่างเพศ แม้แต่ชายจริงหญิงแท้หลายคนยังขอชมเป็นกรณีศึกษาเพราะใช่ว่าจะหาดูกันได้ง่าย ๆ . “พี่ ๆ อยากดูท่าหมาของผู้ชายทำกันอ่ะ!!!” เสียงหนึ่งโพล่งขึ้น . . “ได้เลยไอ้น้อง!” คุณพ่อหนุ่มจับรูปปั้นมนุษย์หมอบโค้งและแหกขาออกกระแทกพั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ อย่างไม่รอช้าราวกับดีเจใจดีเปิดเพลงให้ตามคำขอ เขาจับคู่เย็ดให้หมุนตัวหันหลังเข้าหาผู้ชมเพื่อให้เห็นผู้ชายเย็ดกันจะ ๆ เต็มสองตา พวงไข่ทั้งฝ่ายรุกและรับห้อยแกว่งไกวไปมา มีคนใจกล้าถึงขนาดเข้าไปถ่ายคลิปห่างจากพวงควยที่ผลุบเข้าออกในรูตูดห่างจากหน้าเพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น . . . มาถึงขณะนี้ ไม่มีใครยับยั้งใจได้แล้ว . . . ผู้คนบางส่วนเริ่มจับคู่กันเอง ทั้งชายกับหญิง หญิงกับหญิง และชายกับชาย ผลัดกันงัดเครื่องเพศส่วนตัวออกมาเล้าโลมกันอย่างไม่ยี่หระสายตาใคร บางก็ชักว่าวเดี่ยวเกี่ยวเบ็ดตามแต่สะดวก จะมีใครว่าเหี้ยในเมื่อทุกคนที่นี่ก็เหี้ยไม่ต่างกัน . . . “โอ๊ะ ๆ ๆ. . . .โอ้!!!!!!!” คุณพ่อหนุ่มผู้นำกายบริหารไม่อาจอัดอั้นได้อีกต่อไป เขากระแทกทิ้งท้ายพร้อมเกร็งตัวปล่อยน้ำอสุจิที่อัดอั้นจากการไม่ได้เย็ดเมียที่กำลังท้องเข้าเต็มรูตูดคู่ขา กระสุนน้ำเชื้อลูกแล้วลูกเล่าพุ่งอัดเข้าลำไส้ใหญ่ด้วยแรงฉีดเต็มลูกสูบ หากงัดออกมาปล่อยภายนอกคาดว่าจะกระเด็นไกลถึง 4 เมตรเลยทีเดียว . . “อา. . .มีความสุขจังเลย. . .นี่หรือคือการอัดถั่วดำ. . .” คุณพ่อเหนื่อยหอบ ถอนลำควยออกจากรูตูด ธารน้ำเชื้อที่ฉีดเข้าไปก่อนหน้านี้หลั่งไหลหยดย้อยเป็นทาง มนุษย์รูปปั้นคู่ขานอนยอมรับสภาพแต่โดยดี ยอมให้ประชาชีมองเห็นปากรูทวารตัวเองขมิบเบ่งน้ำเชื้อออกมาทีละระลอก ๆ . . คุณพ่อหนุ่มนุ่งกางเกงเข้าตัวแล้วลาจากทันทีไม่ปรานีปราศรัย ปล่อยให้ผู้คนเล้าโลม อมควย เลียหี ชักว่าวกันต่อไปตามอัธยาศัย ส่วนมนุษย์รูปปั้นเมื่อเสร็จกิจแล้ว สิ่งแรกที่นึกถึงคือถาดใส่เงินค่าชมการแสดง . . “โอ้โหหหหห!!” เขาเบิกตากว้าง หากประเมินด้วยสายตาคร่าว ๆ เงินในถาดน่าจะสูงเกือบหนึ่งแสนบาท หลายคนยินดีจ่ายแบงค์พันเป็นค่าชม Fucking Show ดิบสดเหี้ยได้ใจกลางตลาดนัด . . “รวยแล้ว!!! วันนี้กูรวยแล้ว!!! ฮะ ๆ ๆ ๆ !!” เขากอบเงินขึ้นมาสูดดม พาลคิดว่าจะเอาเงินจำนวนนี้ไปใช้ตักตวงความสุขใส่ตัวอย่างไรบ้าง . . ภาพในฝันมลายหายไปเหมือนฝันกลางวัน. . . เมื่อเงินเกือบทั้งหมดโดยเฉพาะธนบัตรปลิวว่อนราวลมกรรโชกโถมพัด . . “อ๊ากกกกกก เงิน!!! เงินกู เงินกู!!!!!!” มนุษย์รูปปั้นตะโกนร้องเรียกธนบัตรจำนวนมากที่กระจายว่อนสู่เบื้องฟ้า . . . กลุ่มชนที่กำลังเล้าโลมกันอยู่ร้องลั่นเมื่อตัวถูกพัดปลิวว่อนไปคนละทิศทาง บ้างก็ไถครูดไปกับพื้นถลอกปอกเปิก บ้างก็กระแทกชนแผงขายของล้มระเนระนาด . . “ถ้าแกยังไม่โผล่หัวออกมา!! ฉันจะขยี้ทุกอย่างที่ขวางให้หมด!!” ธนิกยืนจังก้าขบฟันกรอด ไม่ทราบว่าผิดที่เต๋อหรือความกว้างของตลาดนัดกันแน่ที่ทำให้เขาหัวเสีย เดินวนสองสามรอบก็ไม่พบต้นตอปัญหาเสียที มีแต่คนบ้ากามประสาทแดกโผล่มาก่อกวนเป็นระยะ ๆ คราวนี้ยิ่งไปกันใหญ่ จับคู่สังวาสกันกลางตลาดนัดเหมือนแผนกเพาะพันธุ์ในฟาร์มสัตว์ จุดเดือดที่ธนิกระงับไว้ตลอดมาจึงถึงคราวปริ่มปะทุ . . . ธนิกใช้พลังไซโคไคเนซิสปัดเป่าคนเกะกะให้พ้นจากทัศนวิสัย ผู้คนกระเด็นกระดอนออกด้านข้างซ้ายและขวาราวกับน้ำในมหาสมุทรที่ถูกแยกจากกันด้วยอำนาจไม้เท้าโมเสส ทุกคนต้องเปิดทางให้เขาไม่ว่าโดยเต็มใจหรือไม่ก็ตาม ไม่มีการไว้หน้าใครทิ้งสิ้นในยามนี้เพราะเต๋ออยู่ในระยะอันตรายแล้ว หากบ้าจนกู่ไม่กลับธนิกอาจจำเป็นต้องกำจัดทิ้ง . . . อย่างไรก็ตาม ธนิกยังไม่ทราบว่า ณ วินาทีนี้ วิกฤตเทเลพาธิคดิสออร์เดอร์ไปถึงขั้นบานปลายแล้วทั่วทุกมุมตลาดนัด บัดนี้ข่ายแหสนามพลังโทรจิตกินเนื้อที่เป็นบริเวณกว้าง แปดในสิบคนถูกอำนาจโทรจิตครอบงำและกระทำการอุกอาจ ฉุดคร่าข่มขืน แสดงการร่วมเพศอย่างโจ๋งครึ่ม แม่ค้าร้านผักสดเอาบวบแยงหีเรียกลูกค้า ลูกจ้างร้านขายเนื้อจับตุ๊ดอ้วน ๆ ขึงพืดเย็ดบนเขียง ร้านรองเท้ามือสองแจกรองเท้ากีฬาให้ลูกค้าเอาควยสอดรองเท้าช่วยตัวเอง คนที่ยังได้สติแล้วหนีเล็ดลอดไปได้เพียงหยิบมือ และคนที่รอดส่วนใหญ่คือคนที่ตัดสินใจออกจากตลาดนัดในช่วงที่ยังไม่ชุลมุนมากนัก พวกที่เหลืออยู่ขณะนี้ยากที่จะรอดพ้นการครอบงำจากอำนาจโทรจิต เรียกได้ว่าตลาดนัดแห่งนี้กลายเป็นเขตอาคมแห่งความวิปริตผิดครรลอง แม้กระทั่งบุคคลภายนอกที่มาใหม่ก็เสี่ยงถูกกลืนกินสติรู้ผิดชอบเพียงก้าวขาเข้ามาครึ่งก้าวเท่านั้น . . จากแรกที่มีเป้าหมายหลักคือหยุดยั้งเหตุไม่สงบ แต่ตอนนี้สิ่งที่ดวงตาของธนิกต้องการเห็นคือตัวเต๋อเท่านั้น มันเหมือนหยามหน้ากันที่เขาไม่มีปัญญาจัดการกะอีแค่คนเอ๋อ ๆ ไม่เต็มบาทเพียงคนเดียว . . . ความมุ่งมั่นสัมฤทธิ์ผล เขาเคลียร์พื้นที่เดินหน้าต่อไปเรื่อยจนกระทั่งพบเต๋อบริเวณลานน้ำพุ เขายืนก้มหน้าบ่นพึมพำคนเดียวเหมือนกำลังคุยกับนิ้วเท้าตัวเอง ธนิกรักษาระยะห่างจากเป้าหมายไว้ที่สิบห้าเมตร . . และนี่เป็นการพบกันครั้งที่สองระหว่างผู้มีพลังเหนือความคิดและผู้มีพลังเหนือสสาร . . . “แม่ครับ. . .คนพวกนี้มันแกล้งผม. . .มันทำร้ายผม. . .” . . ธนิกจ้องราวเหล็กตั้งร้านให้ลอยขึ้นมา สั่งให้ทะยานหาเป้าหมายหวังผลหมดสติ . . แต่มีตาลุงจากไหนไม่รู้กระโจนเข้ามาขวางเป็นแพะรับบาปแทนให้ ราวเหล็กฟาดตาลุงล้มกลิ้ง . . “อ้อ ระยะสามแล้วสินะ สั่งตามเจตนาได้ส่วนหนึ่ง” เขายิ้มให้กับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น . . . คราวนี้โต๊ะขายของลอยขึ้นพร้อมเก้าอี้ พ่วงด้วยกระถางต้นไม้ ท่อนเหล็ก ขวดแก้ว เตาถ่าน มันหมุนคว้างกลางอากาศ ก่อนจะหันไปยังเต๋อแล้วหยุดนิ่งเสมือนล็อคเป้าหมายนำวิถี . . “ถ้าคราวนี้ยังไม่ยอมสลบจะโดนของหนักกว่านี้ ตายขึ้นมาก็โทษตัวเองแล้วกัน” ธนิกแจ้งให้ทราบก่อนสั่งให้วัตถุทั้งหมดพุ่งหาเป้าหมายพร้อมกัน . . “เคร้ง! โครม! เพล้ง! ตึง!” . . . . . . วัตถุทุกชิ้นเดินทางเพียงครึ่งทาง. . . ก็หล่นร่วงกระทบพื้นราวกับวิญญาณที่สิงอยู่ถูกขับไล่อย่างเฉียบพลัน . . ธนิกรู้สึกสั่นสะท้านทั่วร่างราวกับมีเสียงเคาะระฆังวัดดังสนั่นหัว . . เมื่อใช้มือปาดหลังศีรษะจึงพบว่าถูกตีด้วยของแข็ง คราบเลือดติดมือเป็นหลักฐานที่ทำให้เชื่อเช่นนั้น . . “แก. . .แก. . .” ธนิกทรุดเข่าลง . . ชายฉกรรจ์พร้อมไม้หน้าสามยืนคุมเชิงไว้ และไม่ได้มีแต่ชายผู้นี้เท่านั้น ยังมีอีกเจ็ดคนที่ค่อย ๆ เผยตัวจากมุมที่อำพรางกายพร้อมอาวุธในมือ คนกลุ่มนี้ถูกเต๋อบงการด้วยคำสั่งฝังหัวพื้น ๆ “อย่าให้ใครรังแกผมได้” . . การถูกโจมตีเข้าที่ศีรษะอย่างรุนแรงทำให้ธนิกไม่อาจใช้อำนาจจิตได้ดั่งใจ เมื่อกายมีความเชื่อมโยงกับจิต กายปวดร้าวย่อมส่งผลกับคุณภาพจิต และมีผลกระทบต่ออำนาจพลังจิตเป็นลำดับท้ายสุด ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน เขาในตอนนี้ทำได้เพียงยกวัตถุให้ลอยจากพื้น ยังไม่มีพลังพอที่จะควบคุมให้พุ่งโจมตีได้ . . เต๋อเดินย่างสามขุมเข้าหาธนิก พร้อมกันนั้นได้สั่งให้ชายฉกรรจ์ช้อนตัวธนิกขึ้นมาและล็อคแขนขาไว้ . . “ทำไมต้องรังแกกันด้วย ผมกับแม่ไปทำอะไรให้. . .”
|
|
Palm-Plaza.com All rights reserved.
*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com
Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.