We have no responsibility
for the contents in this web community!
ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ
ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!
*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***
RBR
Section |
Register
สมัครสมาชิก
|
What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก
|
**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****
|
กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ
Palm-Plaza.com
Complete the form below to post a message
Original Message
|
"RE: แค้นวิปริต จิตสั่งกาม:กระทู้ที่ 2" Posted by โทรจิตคุง on 18-Aug-11 at 02:00 AM
|
“ดีแล้วนะครับที่พี่ตัดสินใจช่วยเขา ไม่งั้นต้องร้องไห้ฮือ ๆ ในงานศพแน่เลย” . .. ณัฐพูดพลางใช้ช้อนตักไอศกรีมราสพ์เบอร์รี่เชอร์เบทเข้าปาก ขณะที่เต๋อเลือกจิบชาคาโมไมล์อุ่น ๆ ณัฐรู้สึกว่าโลกใบนี้สวยงามขึ้นเป็นกองตั้งแต่เลือกอยู่ฝ่ายเต๋อ เขาได้กิน เที่ยว เล่น ในที่ที่ปลอดคนเสมอ อาการโรคกลัวคนจึงไม่กำเริบ เนื่องจากเต๋อใช้โทรจิตไล่คนออกไปหมด อาจดูเหมือนตามใจเด็กเกินเหตุ แต่เต๋อไม่ได้ทำในฐานะผู้ปกครองหรือญาติมิตรที่ต้องคำนึงเรื่องการสปอยล์เด็ก เขาคิดว่ามันเป็นความสัมพันธ์เชิงธุรกิจที่ต้องพึ่งพาอาศัยกัน เขาช่วยให้ณัฐรู้สึกอยู่ในสภาพได้ดั่งใจ แลกกับความช่วยเหลือเรื่องนิมิตอ่านอนาคต ซึ่งเมื่อถึงคราวไหว้วาน เจ้าตัวก็ควรทุ่มให้ไม่น้อยกว่าที่เต๋อลงทุนเนรมิตโรงหนังหรือสวนสนุกให้ร้างเช่นกัน . . . “. . .ณัฐ. . .บอกพี่ครั้งเดียว. . .พี่ก็รู้แล้วล่ะครับ” เต๋อเอ่ยสนองอย่างสุขุม . . . “ผมเห็นภาพพี่ร้องไห้จริง ๆ นะครับ ต่อยกำแพงด้วย พวกเด็กติดเกมเค้าเรียกอาการประมาณนี้ว่าซึนเดเร๊ะนะครับ” . . . “ซึนเด. . .หมายความว่าไงครับ” เขายักคิ้วถาม ไม่ใช่เพราะความฉงนแต่ไม่พอใจที่ณัฐร่าเริงจนล้ำเส้น เขาชอบณัฐตอนที่พูดจาตะกุกตะกักมากกว่าพูดรื่นเป็นต่อยหอยแต่ไม่รู้จักการใช้คำพูดที่เหมาะสมกับเขา . . . “ซึนเดเร๊ะ ภาษาที่พวกเล่นเน็ตเล่นเกมใช้กัน หมายถึงคนปากอย่างใจอย่างไงครับ. . .เหมือนในละครที่นางเอกออกทอม ๆ ชอบกร่างใส่พระเอก พอพระเอกป่วยก็เอาข้าวเอาน้ำมาให้ แต่รีบออกตัวว่าช่วยเพราะเดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าใจดำ จริง ๆ ก็คือเป็นห่วงแหละครับ” . . . “คน ๆ นั้นต้องสำคัญกับพี่มากแน่เลย ผมถึงเห็นภาพนิมิตแบบนั้น” ณัฐยิ้มแป้นตักราสพ์เบอร์รี่เชอร์เบทเข้าปากอีกครั้ง หารู้ไม่ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ไอศกรีมได้ละลายในปากอย่างเปี่ยมสุข . . . “พี่ไม่ชอบ. . .ให้ใครทำตัวฉลาดกว่าพี่ หรือเรียกสั้น ๆ ว่า “รู้ดี”. . .” เต๋อลดถ้วยชาลงเสมออก . . . “กรุณาอย่าใช้คำพูดเหมือนรู้สึกลุ้นสนุกไปกับการไล่อ่านอนาคตพี่ ณัฐมีหน้าที่แค่รายงานว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ไม่ต้องมากไม่ต้องน้อยกว่านั้น และไม่ต้องเสริมถ้าพี่ไม่ขอความเห็น” เขาเริ่มแผ่กระแสคลื่นโทรจิตออกไป . . “ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น. . .นะครับ” “ณัฐเริ่มรู้สึกว่าช้อนไอศกรีมหนักอึ้งขึ้น แรงกดดันบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามา . . . “เยี๊ยก ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!” อยู่ดี ๆ ผู้คนจากทั่วสารทิศก็กรูเข้ามาในร้านด้วยอาการกระปรี้กระเปร่าปรอทแตก เหมือนหลอดพลังชีวิตล้นทะลุขีดจำกัด . . . เต๋อลุกพรวดขึ้นเดินหลบไปยังอีกมุมของร้าน ทิ้งณัฐนั่งกับโต๊ะกับไอศกรีมถ้วยที่กินค้างไว้ “โซเชี่ยลโฟเบีย (Social Phobia) อย่างน้องณัฐ ถ้าตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ จะเป็นยังไงกันนะครับ?” . . . บรรดาผู้คนราวสี่สิบคนที่ถูกเต๋อควบคุมล้อมณัฐไว้แล้วยืนจ้องอย่างกระหายใคร่รู้ ทุกคนมีแววตาและรอยยิ้มกริ่มเหมือนคนสติไม่สมประดี . . . “กินไอติมต่อสิ” คุณลุงคนนึงพูดขึ้นเป็นคนแรก . . “เกร็งทำไม เราแค่อยากดูว่าเธอใช้ชีวิตประจำวันยังไง” เด็กสาวทอมบอยเสริม . “หันหน้าให้ดูชัด ๆ หน่อยสิ” หญิงชรากล่าวอย่าใคร่สงสัย . อาการโรคเฉพาะตัวของณัฐเริ่มแสดงอาการออกมา. . . “ย. . . อย่า. . .อย่ามองผม. . .อย่างนั้น” . . “เห็นไหมครับ กลับมาขี้กลัวพูดเสียงเบา ๆ แบบนี้น่ารักกว่าตอนจ้อเยอะเลย” เต๋อยิ้มกรุ้มกริ่ม . . “กินไอติมต่อสิ หยุดกินทำไม ก็แค่อยากดูมันจะตายเชียวเหรอ” . “เร็ว ๆ สิ เป็นอะไรไปเล่า” . . ณัฐรู้สึกหน่วงท้อง พิษประหม่าทวีความรุนแรงและลุกลามแผ่ไปถึงแขนขา เขาเริ่มตัวสั่นและหายใจติดขัด . . “หรือว่าอยากเปลี่ยนมากินไอติมอุ่น ๆ” หนุ่มชุดนักศึกษาคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เขารูดซิปงัดควยโด่เด่เด้งผึงออกมาต่อหน้าณัฐและคนรอบข้าง . . . “สนไอ้นี้ไหม” นักศึกษาหนุ่มชี้ลำควยตัวเองซึ่งปลายหัวเงี่ยงบานเต็มที่ ณัฐส่ายหน้าจะร้องไห้ “ฮึก ฮึก ฮึก” . . “ลองจับสิ” เขาคว้ามือณัฐไปแตะควยเบา ๆ ซึ่งณัฐไม่สามารถขยับตัวหนีได้เลย อาการกำเริบหนักขึ้นจนควบคุมร่างกายไม่ได้ ซ้ำยังต้องเจอคนถูกควบคุมให้วิปริตอีก แตะท่อนควยได้ไม่นาน นักศึกษาหนุ่มก็หลั่งไวเพราะความตื่นเต้น เขาหยิบถ้วยไอศกรีมของณัฐมารองรับน้ำกามเหมือนน้ำเชื่อมท็อปปิ้ง . . . “ทีนี้กินได้หรือยัง” นักศึกษาหนุ่มถามหลังหลั่งหมดจนสะเด็ดหยดสุดท้าย กลายเป็นถ้วยเชอร์เบทราสพ์เบอร์รี่สีแดงเลือดราดด้วยท็อปปิ้งน้ำอสุจิขาวข้น . . . ผู้คนที่ล้อมรอบตัวหัวเราะครืนและจ้องมองเหมือนณัฐเป็นตัวตลก เสียงหัวเราะและสายตาเสียดแทงเข้าครั้งแล้วครั้งเล่าปานคมมีด . . การทรมานจิตใจได้ผลเกินคาด ณัฐสั่นเป็นเจ้าเข้าและล้มลงจากเก้าอี้โครมใหญ่ . . “ฮั่ก ฮั่ก ฮั่ก ฮั่ก” เด็กหนุ่มหอบหายใจรัว ดิ้นพล่านไปมาบนพื้น ใช้มือปัดป้องอากาศทั้งที่ไม่มีใครถูกเนื้อต้องตัว “กลัวแล้ว!! กลัวแล้ว!!” . . . . “อย่าทำผม กลัวแล้ว!! กลัวแล้ว!! ไม่! ไม่เอา ฮือออออ!!” . . . เต๋อชะงักกึกเมื่อเห็นอาการตรงหน้าไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ภาพครั้งเมื่อเต๋อร้องขอให้เพื่อนร่วมห้องหยุดรุมกระทืบแว่บเข้ามาในห้วงนึกคิด . . “หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้! ออกไปจากที่นี่ให้หมดทุกคน!” เขาลั่นยกเลิกคำสั่งและรีบเข้าไปประคองตัวณัฐซึ่งกำลังหอบสำลักลมหายใจตัวเอง . . “น้องณัฐ พี่ขอโทษ พี่ไล่คนออกไปหมดแล้วครับ ค่อย ๆ หายใจนะ” สิ่งที่เต๋อกลัวที่สุดในตอนนี้คืออาการประจำตัวของณัฐ มันร้ายแรงเกินกว่าคนปกติจะเข้าใจว่าทำไมเป็นไปได้ขนาดนั้น . . . ผ่านไปสักพัก อาการของณัฐเริ่มกลับเข้าที่ทาง เขากลับมาหายใจจังหวะปกติ ส่วนเต๋อรู้สึกผิดที่ทำต่อคนอ่อนแอกว่าไม่ต่างจากกลุ่มเพื่อร่วมชั้นที่เคยรังแกตน . . . แต่น่าแปลก ขณะที่ณัฐทุเลาลง เต๋อกลับเริ่มรู้สึกมึนเวียนศีรษะ ตามมาด้วยความเจ็บแปลบราวฟ้าแลบ จากนั้นก็มีแต่เสียงแหลมหวีดดังกรีดก้องภายในหัว . . . “โอ๊ยยยย! อะไรเนี่ย!” เต๋อล้มโครม! เจ็บอื้ออึงจนน้ำหูน้ำตาไหล เขารู้สึกเหมือนในหัวมีการปล่อยจรวดอวกาศ . . . “พี่เต๋อ. . .เป็นอะไรครับ!” ณัฐกลับเป็นฝ่ายเข้าดูแลแทน เต๋อดิ้นทุรนทุรายเหมือนปลาช่อนโดนทุบหัว . . “เจ็บ! หัวจะระเบิดแล้ว! ช่วยด้วย!” เส้นเลือดทั่วใบหน้าเต๋อปูดโปนแสดงถึงระดับความทรมาน ส่วนณัฐหันรีหันขวางไม่รู้จะช่วยอย่างไรได้ . . “ณัฐช่วยพี่ด้วย หัวพี่จะแตกเป็นเสี่ยง ๆ แล้ว!! อ๊ากกก!!” ในที่สุดณัฐก็นึกได้ว่าควรจะทำอย่างไร เขาตัดสินใจโทรหามีนซึ่งถือเป็นนางหน้าห้องของธนิก . . . “ฮัลโหลครับพี่มีน ตอน. . .ตอนนี้. . .ตอนนี้ผมอยู่กับ. . พี่ . . .พี่เต๋อ เขาปวดหัวมาก ๆ เลยครับ ทำ. . .ทำยังไงดีครับพี่” . . . “เดี๋ยวนะ แล้วเธอไปอยู่กับเต๋อได้ยังไง” มีนย้อนถาม . . . “อย่า. . .อย่าเพิ่ง ถ. . .ถามเลยครับ ตอนนี้พี่. . .พี่เขาจะตายอยู่แล้ว ถึง. . .ถึงขั้นชักแล้วนะครับ” น้ำเสียงณัฐบ่งบอกถึงความจริงจัง . . . “อ๋อ ปวดหัวเรอะ. . . อืม. . .นึกดูให้ดีสิณัฐ. . .” มีนพูดขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ “มันเกี่ยวกับภาพนิมิตของเธอที่ว่าเขาจะต้องเป็นฝ่ายมาให้เราช่วยหรือเปล่า” . . ณัฐเพิ่งนึกได้ ภาพนิมิตที่เขาเคยเห็นคือเต๋อจะเข้าพบธนิกเพราะพิษอาการปวดหัวเจียนตาย ซึ่งอาจหมายความว่าอีกไม่นานนี้เรื่องที่เขาแอบพบเต๋อจะถึงคราวความแตก ไม่สิ. . .ตอนนี้อาการเป็นตายของเต๋อสำคัญกว่าโทสะของธนิก . . . “ผม. . .ผมว่าเรื่องเดียวกันครับ” เด็กหนุ่มตอบเสียงอ่อย . . “งั้นก็ดี. . .” ปลายสายยิ้มอย่างพอใจ . . “บอกเขาว่าเตรียมพนมมือไหว้ขอขมาพี่งาม ๆ . . . .ถ้าไม่งั้นก็นอนชักอย่างนั้นต่อไป” . . . จบตอนที่ 20 เข้าตัว
|
|
Palm-Plaza.com All rights reserved.
*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com
Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.