วันที่ 6 มกราคม 2549 เป็นวันแรกที่ผมเขียนร.ด.หฤโหด ตอนที่ 1 ลงในสมุดบันทึกส่วนตัวของผม และเริ่มพิมพ์ลงในเว็ปไซด์เกย์แห่งหนึ่ง ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเรื่องหนึ่ง และได้รับการเผยแพร่ตามเว็ปไซต์เกย์ต่างๆ หลายแห่ง (ฝากไปถึงคนที่นำไปเผยแพร่ด้วยว่าผมตามไปดูในเว็ปเกย์ทุกเว็ปที่ลงเรื่องของผมเลยครับ เพราะต้องการดูฟีดแบคของผู้อ่านที่มีต่อเรื่องของผม) ขอขอบคุณผู้อ่านทุกคนมากๆครับที่ให้กำลังใจและติดตามอ่านเรื่องของผม และวันนี้ผมได้นำเซ็กส์สตอรี่เรื่องนี้มาลงให้เด็กรุ่นใหม่ได้อ่านกันอีกครั้งที่นี่ครับ ร.ด.หฤโหด ไตรภาค เป็นเรื่องราวการฝึกร.ด.ของผมและเพื่อนๆที่เป็นนักศึกษาวิชาทหารที่เขาชนไก่ในปี 2544, 2545 และ 2546 รายละเอียดในการฝึกทั้งหมดเป็นของจริง ชื่อตัวละครได้ถูกเปลี่ยนไปบ้างตามความเหมาะสม ผมใช้เวลาเขียนเรื่องเป็นปีๆ เพราะต้องค้นคว้าข้อมูลให้ถูกต้องตามแบบธรรมเนียมของทหาร และเขียนบทสนทนาให้มีความสมจริง ปัจจุบันหลายสิ่งหลายอย่างในการฝึกร.ด.ได้เปลี่ยนแปลงไปเยอะแล้ว สมัยนี้คงไม่ได้ฝึกหนักขนาดนี้ ผู้อ่านจะได้ทราบถึงการฝึกร.ด.ของวัยรุ่นรุ่นก่อนๆ ที่ตอนนี้กลายเป็นผู้ใหญ่ไปหมดแล้ว และได้รับความสนุกสนานจากเรื่องเซ็กส์ที่ได้สอดแทรกลงไปเป็นระยะๆครับ ขอผู้อ่านโพสต์เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ ผมจะมาลงเรื่องเป็นระยะๆครับ
...................................................
ร.ด.หฤโหด
ตอนที่ 1
" ตอนเรียงสิบ มาหาข้าพเจ้า ! "
สิ้นเสียงคำสั่งของครูฝึกหนุ่ม นักศึกษาวิชาทหารชั้นปีที่ 3ทุกคนก็รีบลุกจากเก้าอี้แล้ววิ่งไปยังที่รวมพลทันทีต่างก็รีบเข้าแถวเรียงตามลำดับไหล่เป็นแถวตอน 10 แถวด้วยความรวดเร็วและในขณะเดียวกันก็ยกมือซ้ายเท้าสะเอว พร้อมกับสะบัดหน้าไปทางหัวแถวทุกคนยืนหลังตรง ขาทั้งสองตึงยกอกจนผึ่งผายด้วยท่าทางที่องอาจแข็งแรงยิ่งนักครูฝึกหนุ่มกวาดตามองไปรอบๆ ก่อนจะสั่งด้วยเสียงอันดังว่า
" นิ่ง ! "
ทุกคนลดมือลง พร้อมกับสะบัดหน้ากลับไปอยู่ในท่าตรง ตามองตรงไปข้างหน้า ครูฝึกหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าแถว พูดเสียงดังว่า
" ต่อไปจะให้ครูสุทัศน์ มาพูดเกี่ยวกับการเตรียมตัวไปเข้าค่ายฝึกภาคสนามที่เขาชนไก่ ตั้งใจฟังด้วย นักศึกษา ตรงหน้า วันทยหัตถ์ ! "
นักศึกษาวิชาทหารทุกคนยกมือขวาขึ้นวันทยหัตถ์แสดงความเคารพครูสุทัศน์เดินมาหยุดตรงหน้าแถว แสดงการเคารพตอบแล้วครูฝึกหนุ่มจึงสั่งต่อว่า
" มือลง ! "
ทุกคนลดมือขวาลง อยู่ในท่าตรง แขนทั้งสองข้างห้อยอยู่ข้างลำตัว
" นั่ง ! "
ทุกคนรีบทรุดตัวลงนั่งทันที เหลือครูสุทัศน์ยืนอยู่คนเดียว ครูสุทัศน์ยืนถือโทรโข่งอยู่ข้างหน้า แล้วเริ่มพูดช้าๆ
"อาทิตย์หน้าแล้ว ที่นักศึกษาจะต้องไปฝึกภาคสนามที่เขาชนไก่ครูอยากจะให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม เพราะฝึกภาคสนามไม่ใช่เรื่องง่ายๆใครไม่แข็งแรงจริงฝึกไม่ไหวหรอก ไป 5 วันอย่านึกว่าจะสบายครูบอกไว้ก่อนเลยด้วยความหวังดี ร่างกายต้องฟิต จิตใจต้องโคตรแกร่งจึงจะผ่านการฝึกครั้งนี้ไปได้ ช่วงนี้ก็ออกกำลังกายวะหน่อยร่างกายจะได้แข็งแรง อย่ามัวแต่ชักว่าว มันไม่ดี "
นักศึกษาวิชาทหารบางคนแอบอมยิ้มเมื่อได้ยินคำนี้ ครูสุทัศน์หยุดนิดนึง แล้วจึงพูดต่อ
"เตรียมข้าวของไปให้พร้อม บัญชีรายชื่อของที่ต้องเตรียมไปครูก็แจกให้ทุกคนไปแล้ว ก็หวังว่าจะไม่มีใครลืมอะไรนะเอาไปแต่ของที่จำเป็น จะได้ไม่หนักใครมีโรคประจำตัวอะไรก็เตรียมหยูกยาไปให้พร้อมเผื่อเป็ยอะไรขึ้นมาจะได้มียากิน ทุกคน ทราบ ! "
" ทราบ! "
ทุกคนตอบพร้อมกัน
" เอ้า ใครมีอะไรจะถาม ถามมาได้ "
นักศึกษาวิชาทหารคนหนึ่งยกมือขึ้น ตะโกนถามว่า
" เอากล้องถ่ายรูปไปด้วยได้มั๊ยครับ ! "
นักศึกษาคนที่ถามนั้นนั่งอยู่เกือบหลังสุด ครูสุทัศน์จึงได้ยินไม่ชัดนักก็เลยถามคนข้างหน้าว่ามันถามว่าอะไร พอรู้คำถามแล้วก็ยิ้มน้อยๆก่อนจะตอบว่า
" ไปฝึกนะ ไม่ได้ไปเที่ยว เอาไปทำเหี้ยไรล่ะ ไม่มีเวลาถ่ายหรอก "
นักศึกษาหลายคนหัวเราะเบาๆ ครูสุทัศน์พูดต่อ
"แล้วก็อีกเรื่องนึง เรื่องนี้ครูเห็นมาทุกปีเรื่องแอบมุดเต็นท์เพื่อนตอนกลางคืน ขอเลยนะ อย่าทำ ถึงพวกครูจะไม่รู้จับไม่ได้ แต่มันไม่ใช่เรื่องดีเลย มันทุเรศ มุดไปเย็ดตูดกันหรือไม่ก็อมควยกัน เห็นประจำ อย่านึกว่าครูไม่รู้ ครูทุกคนรู้แต่ไม่อยากยุ่ง เตือนไว้ก่อนเลยนะ อย่าคิดจะทำเด็ดขาดแต่ครูเชื่อว่ากองร้อยนี้คงไม่มีใครทำเรื่องวิตถารแบบนี้หรอกดูหน้าก็เห็นว่าเป็นผู้ชายกันทั้งนั้นคงไม่มีใครโง่เอาควยไปยัดตูดหรอก สกปรกจะตายห่าเก็บเอาไว้เย็ดหีดีกว่า จริงมั๊ย "
ทุกคนยิ้ม แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา เงียบไปพักนึง ครูสุทัศน์ก็พูดขึ้นมาว่า
" เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนเข้าใจดีกันแล้ว ก็ขอให้โชคดีในการฝึกภาคสนามกันทุกนายก็แล้วกัน ทั้งหมด ลุก ! "
ทุกคนรีบลุกขึ้นยืนด้วยความรวดเร็ว ครูสุทัศน์สั่งต่อ
" จัดแถว ! "
ทุกคนยกมือซ้ายขึ้นเท้าสะเอว สะบัดหน้าไปทางหัวแถว แล้วตะโกนว่า " เฮ้ ! " แล้วครูสุทัศน์ก็สั่งต่อไปด้วยเสียงดังมาก
" นิ่ง ! "
ทุกคนลดมือลง พร้อมกับสะบัดหน้ากลับไปอยู่ในท่าตรงอย่างรวดเร็วและแข็งแรงต่างก็ยืนนิ่งไม่กระดุกกระดิกเลยเมื่อครูสุทัศน์เห็นว่าทุกคนเรียบร้อยดีแล้วก็สั่งว่า
" เลิกแถว ! "
สิ้นคำสั่งนี้ นักศึกษาวิชาทหารทุกคนก็แยกย้ายกระจัดกระจายกันไปคนละทิศละทางทันที
