We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ฟุตบอลสื่อรัก ไตรภาค" Posted by หนุ่ม น.ศ. on 18-Oct-12 at 09:20 AM มาถึงตอนจบแล้วครับ บทสรุปของไอ้หินจะเป็นอย่างไร ต้องติดตามครับ ......................................... *การกระทำของตัวละครในตอนนี้ เป็นสิ่งที่ห้ามลอกเลียนแบบ* ตอนที่ 12 “ มึงจะเอายังไง ไอ้หิน หนี้ที่มึงติดพวกกูเนี่ย เมื่อไหร่มึงจะใช้ซะที หา หนี้เก่ามึงยังไม่ได้ใช้เลย หนี้ใหม่มึงมาอีกแล้ว “ พี่เบิ้มพูดเสียงดังลั่น ไอ้หินทำหน้าเลิ่กลั่ก ตอบเสียงอ่อยๆ ว่า “ ผมยังไม่มีครับพี่ ไว้ถ้าผมมี ผมจะรีบเอามาใช้คืนให้นะครับ “ “ แล้วเมื่อไหร่มึงจะมีล่ะ มึงผัดผ่อนกูมากี่ครั้งแล้วไอ้สัตว์ ห๊า กูขี้เกียจรอแล้ว กูจะเอาเดี๋ยวนี้ “ “ ผมไม่มีจริงๆ พี่ ดูสิ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีอยู่แค่ 5 บาทเอง ไว้เป็นค่ารถเมล์กลับบ้านอ่ะ พี่รอหน่อยนะครับ ผมจะรีบเอาเงินมาใช้พี่ให้เร็วที่สุดเลย ผมไม่เบี้ยวหรอก สัญญา “ ลูกน้องของพี่เบิ้มมองหน้าไอ้หินอย่างไม่ค่อยเชื่อใจนัก แล้วพูดกับพี่เบิ้มว่า “ อย่าไปเชื่อมันลูกพี่ ไอ้เหี้ยนี่มันเชื่อไม่ได้ บอกจะใช้ตั้งหลายครั้งแล้วก็ไม่เอามาซะที รอมาเป็นชาติแล้ว ผมว่ามันกะจะเบี้ยวลูกพี่แน่ๆ “ พี่เบิ้มฟังแล้วก็เห็นจริงตามคำของมัน มันลุกขึ้นชี้หน้าไอ้หินทันที “ ไอ้หิน มึงจะเบี้ยวหนี้พวกกูใช่มั๊ย ไอ้สัตว์ กูนึกแล้วว่าต้องเป็นอย่างงี้ คนแบบมึงนี้กูเจอมาเยอะแล้ว เสียบอลจนหมดตัว เป็นหนี้แล้วไม่มีจ่าย ไอ้เหี้ยเอ๊ย กูล่ะสมเพชมึงจริงๆ ควาย สัด มึงมันควายชัดๆ “ พี่เบิ้มพูดซะยาวเหยียด ไอ้หินหมดความอดทน ลุกขึ้นชี้หน้าพี่เบิ้มบ้าง “ ด่ากูอยู่นั่นแหละไอ้สัตว์ มึงเป็นใครยิ่งใหญ่มาจากไหนถึงได้มาด่ากูฉอดๆ ขนาดนี้ อย่านึกนะว่ากูจะกลัวคนอย่างมึง มึงมันก็แค่ไอ้เหี้ยสถุนไร้การศึกษาตัวนึงเท่านั้น ทำมากร่าง โธ่ไอ้สัตว์ ไอ้พวกหมาหมู่ รุมกูอยู่คนเดียว แน่จริงมาตัวตัวกับกูมั๊ย “ พี่เบิ้มโกรธจัด ปล่อยกำปั้นเข้าใส่เบ้าตาซ้ายของไอ้หินทันที ไอ้หินร้องลั่นแล้วเอามือกุมตาข้างซ้ายด้วยความเจ็บปวด “ โอ๊ยยยยยยยยยยย “ ลูกน้องของพี่เบิ้มก็ไม่รอช้า ตรงเข้าถีบไอ้หินจนมันล้มลงกองกับพื้น เสียงพี่เบิ้มร้องสั่ง “ สั่งสอนมันเลย ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร “ เท่านั้นแหละ ตีนใหญ่ๆ ของใครก็ไม่รู้ก็ยกขึ้นกระทืบไอ้หินกันยกใหญ่ จนบรรดาเซียนบอลที่นั่งคุยกันอยู่ตกใจ วิ่งเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้เรื่องแล้วก็หัวเราะอย่างขบขันแกมสมเพช ก่อนจะมอบตีนให้ไอ้หินเป็นที่ระลึกคนละที 2 ทีด้วยความเมามัน พี่เบิ้มมองดูไอ้หินถูกยำตีนอย่างสะใจ เสียงดังตุ้บตับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย พอแล้วววววววววว พอออ กูยอมแล้ววววว กูยอมจ่ายแล้ววววววววว “ ไอ้หินร้องอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร พี่เบิ้มจึงเดินเข้ามาดูใกล้ๆ ก่อนจะกระทืบมันที่หน้าอกอีก 1 ที สภาพของไอ้หินตอนนี้ดูไม่ได้เลย น่วมไปทั้งตัว เสื้อผ้าของมันก็มีแต่รอยตีนเต็มไปหมด พี่เบิ้มหันหลังให้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “ พรุ่งนี้เอาเงินมาใช้หนี้กูทั้งหมด ถ้ามึงยังไม่ให้กูอีก มึงตาย! “ พี่เบิ้มเลิกชายเสื้อขึ้น เผยให้เห็นปืนกระบอกใหญ่เหน็บอยู่ที่เอว ไอ้หินตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ พูดเสียงสั่นๆ “ พี่ ผมขอร้องล่ะ ขอผัดไปอีกหน่อยได้มั๊ย ตอนนี้ผมยังไม่มีจริงๆ พี่ผมไหว้ล่ะ นะๆๆๆๆๆ อย่าทำอะไรผมเลย ผมกลัวแล้ว “ “ ไม่ได้ กูให้โอกาสมึงแล้วนะ พรุ่งนี้ เข้าใจมั๊ย อย่ามาลีลากับกูให้มากนัก “ พี่เบิ้มเดินออกจากวงไปแต่ลูกน้องของมันยังคงยืนมองไอ้หินอยู่ ไอ้หินร้องครางด้วยความเจ็บปวด มันพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ไหว แล้วใครคนหนึ่งก็ตะโกนออกมาว่า “ ยำแม่งต่อเลยพวก ! “ และแล้วตีนจำนวนมากก็ถูกมอบให้ไอ้หินอีกครั้ง เสียงดังตุ้บตับๆๆๆๆ ไอ้หินถึงกับครางโอดโอยขอร้องให้หยุด แต่พวกมันก็ไม่ยอมหยุด “ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พอแล้วววว พี่ โอ๊ยยยยยย ผมเจ็บบบบ ยอมแล้ว ผมยอมแล้ววววว “ พวกมันยังคงกระทืบต่อไปเรื่อยๆ อย่างมันส์ตีน ใครก็ไม่รู้กระทืบไปบนเป้ากางเกงไอ้หินเต็มๆ ไอ้หินร้องลั่น รีบเอามือกุมเป้ากางเกงไว้ น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บปวด พวกที่เหลือก็กระทืบมันต่ออย่างไร้ความปรานี นาน . กว่าพฤติกรรมป่าเถื่อนของลูกน้องพี่เบิ้มจะสิ้นสุดลง เหลือไว้แต่ร่างที่สะบักสะบอมของไอ้หิน มันค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้วคลานออกจากบ้านหลังนั้นไปด้วยใจที่สับสน กูจะทำยังไงดี . จะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้มันเนี่ย . บ่ายวันรุ่งขึ้น ไอ้หินโทรไปหาไอ้ไผ่แล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟัง “ ไอ้ไผ่ มึงต้องช่วยกูนะเพื่อน กูไม่รู้จะพึ่งใครแล้วจริงๆ ขอร้องล่ะมึง กูขอยืมเงินมึงหน่อยนะ แล้วกูจะรีบหามาใช้คืนให้ “ “ เสียใจ กูไม่มีจะให้มึงหรอก ถึงมีกูก็ไม่ให้ “ ไอ้ไผ่ตอบห้วนๆ ไอ้หินถึงกับร้องคราง “ เหี้ย ไอ้ไผ่ ไอ้เพื่อนชั่ว เวลาที่เพื่อนเดือดร้อนมึงไม่เคยคิดจะช่วยเลยใช่มั๊ย กูเป็นเมียมึงนะไอ้สัตว์ มึงจะให้กูทำอะไรให้ก็ได้ กูยอมหมด จะเอาตูดกูจนตายเลยก็ยอม ขออย่างเดียว ขอยืมเงินไปใช้หนี้มันก่อน นะ นะ มึงเคยให้เงินกูมาหลายครั้งแล้ว ขออีกซักครั้งเถอะนะ ขอร้องล่ะเพื่อน “ ไอ้หินอ้อนวอนไอ้ไผ่อย่างหนัก แต่ไอ้ไผ่ก็ไม่สนใจ มันรีบพูดตัดบทว่า “ กูไม่ให้ มึงอยากโง่ไปเล่นพนันจนหมดตัวเอง ช่วยไม่ได้ คนโง่ๆ อย่างมึงสมควรโดนแบบนี้แล้วล่ะ แค่นี้นะ ไอ้ควาย ไปตายซะ “ พูดจบมันก็วางหูไปทันที ไอ้หินถึงกับแหกปากด่าลั่นด้วยความเจ็บใจ “ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยย ไอ้เลว ไอ้ชั่ว มึงทำกับเพื่อนที่รักมึงขนาดนี้เลยเหรอ ไอ้ ไอ้ ไอ้ชาติหมา ไอ้เหี้ย กูไม่น่าหลวมตัวไปเล่นบอลกับมึงเลย ฮือ ฮือ ฮือ ทำไมกูโง่ขนาดนี้วะเนี่ย โดนหลอกมาตลอดเลย นึกว่ามึงเป็นเพื่อนแท้ของกู ไอ้สันดาน ฮือ ฮือ ไม่น่าเลยกู “ ไอ้หินร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่คนเดียวด้วยความเสียใจ “ ฮัลโหล หนุ่มพูดครับ “ “ หนุ่ม กูเองนะ ไอ้หินเพื่อนมึงไง กูมีเรื่องขอให้ช่วยหน่อย “ ไอ้หินเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ผมฟังทั้งหมดโดยไม่ปิดบัง ผมรับฟังด้วยอาการสงบเหมือนฟังเรื่องปกติธรรมดาเรื่องหนึ่ง พอมันพูดจบแล้วมันก็เอ่ยปากขอร้องผมทันที “ กูขอยืม .. เอ้อ ..ยืม .. นาฬิกาของมึงหน่อยได้มั๊ย กูจะเอามันไป . เอ้อ . ไป .. “ “ กูรู้ว่ามึงจะพูดอะไร “ ผมโพล่งออกมาก่อนที่มันจะพูดจบ ผมทราบดีว่า มันจะเอานาฬิกาของผมไปจำนำแล้วเอาเงินไปใช้หนี้พนันแน่ๆ ก็นาฬิกาของผมมันเป็นนาฬิกาอย่างดีราคาแพงมหาศาลนี่นา คงจะได้หลายตังค์อยู่แล้ว ไอ้หิน มึงนี่มันเอาเปรียบเพื่อนฝูงจริงๆ “ กูไม่ให้ “ ผมตอบสั้นๆ ไอ้หินละล่ำละลักพูดต่อทันที “ ขอร้องล่ะมึง ถ้ามึงไม่ให้ ไอ้พวกนั้นมันต้องมาฆ่ากูแน่ๆ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว มึงเป็นที่พึ่งสุดท้ายของกูแล้วนะ ขอร้องล่ะหนุ่ม เห็นใจกูเถอะ ช่วยกูซักครั้งเถอะนะไอ้เพื่อนรัก กูรักมึงมากนะ กูไม่เคยรักไอ้ไผ่ หรือคนอื่นๆ เลย กูรักมึงคนเดียว ไอ้หนุ่ม เรายังเป็นแฟนกันอยู่ไม่ใช่เหรอวะ “ “ เสียใจนะ กูช่วยมึงไม่ได้จริงๆ กูเกลียดมึง เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว มึงกับกู เราไม่อะไรติดค้างกันอีกแล้ว “ “ แต่กูยังรักมึงนะ ขอกูเถอะ ไอ้หนุ่ม นะ ไอ้เพื่อนรัก แล้วกูจะไม่ลืมมึงเลย กูสัญญา กูจะกลับมาเป็นไอ้หินคนเดิมที่รักมึง นะ ขอร้องล่ะ ช่วยกูหน่อยนะ ฮือๆๆ “ ไอ้หินทั้งอ้อนวอน ทั้งขอร้องผมด้วยถ้อยคำที่น่าสงสาร แต่ผมก็ไม่ใจอ่อนง่ายๆ เพราะสิ่งที่มันทำกับผมไว้ ยากที่ผมจะยกโทษให้มันได้ เจ็บแล้วต้องจำ ผมคิดของผมแบบนี้ หลังจากที่มันพร่ำพรรณนาขอร้องผมมาเกือบๆ ชั่วโมง ผมคิดว่าควรจะยุติได้แล้ว จึงพูดกับมันว่า “ พอเถอะมึง เสียเวลาเปล่า กูไม่ให้มึงหรอก เพราะมึงทำกูเจ็บมามากแล้ว จำไม่ได้เหรอที่มึงเคยด่ากูเจ็บๆ แสบๆ ทั้งๆ ที่กูรักมึงที่สุด มึงทำให้กูต้องเจ็บช้ำใจ คราวนี้ถึงเวลาที่มึงต้องเจ็บบ้าง เวรกรรมมันมีจริงนะ กูจะบอกให้ มึงทำตัวมึงเอง กูก็ไม่รู้จะช่วยมึงยังไง ไอ้หิน ถึงเวลาแล้วที่มึงต้องรับกรรมที่มึงก่อไว้ โชคดีนะเพื่อน “ “ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยย จำไว้นะมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง “ ไอ้หินแหกปากลั่นด้วยความคับแค้นใจ ผมยิ้มที่มุมปากนิดนึงก่อนจะวางหูโทรศัพท์ลง แล้วพูดเบาๆ “ กูขอโทษนะไอ้หิน กูช่วยมึงไมได้จริงๆ อย่าโกรธกูนะ “ . .. เที่ยงคืนกว่า ริมสระน้ำของหมู่บ้าน ผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังรุมกระทืบเด็กหนุ่มคนหนึ่งอย่างเมามัน ร่างเด็กคนนั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือดอย่างเห็นได้ชัด “ โอยยยยยย พี่ ปล่อยผมไปเถอะ “ ไอ้หินร้องขอชีวิต แต่ทันใดนั้นนัยน์ตาของมันก็เบิกโพลงออกมาอย่างหวาดกลัวสุดขีด เมื่อเห็นพี่เบิ้มควักปืนออกมาจากเอว หันปากกระบอกปืนมาทางมัน แล้วตะโกนเสียงดัง “ กูปล่อยมึงแน่ ปล่อยให้มึงไปสบายไงล่ะ “ “ อย่า!!!!!!!! “ ไอ้หินแหกปากลั่น ปัง! กระสุนเฉียดตัวมันไปหวุดหวิด ไอ้หินรีบลุกขึ้นวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต พวกพี่เบิ้มวิ่งตามไปเป็นพรวน และยิงไอ้หินอีกหลายนัดแต่ก็ไม่โดน และไม่มีใครตามมันทัน หลังจากวันนั้น ก็ไม่มีใครเห็นไอ้หินอีกเลย .. .. 2 เดือนผ่านไป ที่ห้องชมรมฟุตบอล ผมนั่งทำการบ้านอยู่คนเดียว ไอ้อิฐ ไอ้แดง และเพื่อนคนอื่นๆ ยังไม่เลิกเรียนกัน ขณะที่ผมกำลังคิดเลขเพลินๆ อยู่นั้น ไอ้แว่นก็เดินเข้ามาตบบ่าผมเบาๆ ผมสะดุ้ง “ ห่าแว่น เอาอีกแล้ว ตกใจหมด “ ไอ้แว่นยิ้มกว้าง ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผม แล้วถามผมว่า “ ไม่ไปซ้อมบอลเหรอหนุ่ม “ “ เดี๋ยวไป เพื่อนยังมาไม่ครบน่ะ “ ผมตอบเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองมัน ไอ้แว่นมองหน้าผมแล้วขมวดคิ้ว “ นายเป็นอะไรน่ะ ดูหน้าเศร้าๆ มีอะไรก็ปรึกษาเราได้นะ “ “ จริงเหรอ “ “ จริงสิ ก็เราเป็นเพื่อนรักกันนี่นา “ ผมซึ้งใจมากจนน้ำตาไหลออกมาที่ได้ยินไอ้แว่นพูดแบบนี้ ไอ้แว่นเขยิบเข้ามานั่งติดกับผม ผมไม่รอช้ารีบดึงตัวมันมากอดทันที แล้วร้องไห้เบาๆ “ เรารักนาย แว่น นายเป็นเพื่อนรักของเรานะ “ ไอ้แว่นกอดผมตอบ ท่าทางมันยังงงๆ อยู่แต่มันก็เก็บความรู้สึกไว้ มันเอามือลูบหลังผมเบาๆ แล้วพูดว่า “ เราก็รักนาย หนุ่ม เพราะนายเป็นคนดี “ ผมน้ำตาไหลพรากด้วยความตื้นตันใจ โอ .. ผมมีความสุขเหลือเกิน “ เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ “ ผมกระซิบข้างหูมัน มันหลับตาพริ้มแทนคำตอบ เอาแขนกอดตัวผมไว้แน่น ผมซุกหน้าไปที่ซอกคอขาวๆ ของมัน แล้วสูดกลิ่นผู้ชายไทยเชื้อสายจีนคนนี้เข้าไปจนเต็มปอด อา สดชื่นจริงๆ ผมอยากให้เวลาหยุดลงตอนนี้เหลือเกิน ไม่อยากจะให้ช่วงเวลาอันแสนสุขนี้ผ่านไปเลย ผมมีความสุขที่สุดที่ได้ใกล้ชิดกับเพื่อนที่ผมรักที่สุด ได้โอบกอดมัน ได้สูดกลิ่นกายหนุ่มของมัน และได้ไซ้ซอกคอมัน อา .. ไอ้แว่น กูรักมึงเหลือเกิน เมื่อไหร่มึงจะเลิกเก๊กแมนจีบสาวซะทีนะ! เปิดใจซะบ้างสิเพื่อน นะ กูอยากเป็นของมึงเหลือเกิน อา .. ไม่ไหวแล้ว มึง “ อา .. “ ไอ้แว่นเผลอตัวร้องครางออกมา ผมไม่รอช้ารีบหอมแก้มมันทันที แก้มมันนุ่มเหลือเกิน ผมค่อยๆ เลื่อนปากมาที่ริมฝีปากมัน แล้วประกบปากมันเบาๆ อย่างนุ่มนวล “ อา หนุ่ม อย่า “ ไอ้แว่นร้องห้ามผม แต่มันกลับกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม แล้วเอาลิ้นสอดเข้าไปในปากผมอย่างมีความสุข ผมหลับตาลง แล้วดูดปากมันแรงๆ 1 ที อีกไม่นาน ร่างของหนุ่มไทยเชื้อสายจีนทั้ง 2 คนก็จะหลอมเป็นหนึ่งเดียวกัน และมังกร 2 พันธุ์ก็จะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น ผมยิ้มอย่างมีความสุข ไอ้แว่นเพื่อนรัก! นายจำคำของเราไว้นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เราจะเป็น “ เพื่อน “ กันตลอดไป จะไม่มีสิ่งใดมาแยกเราออกจากกันได้เลย เราสัญญา . .........จบบริบูรณ์.......... (ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ ผมรักผู้อ่านทุกคนมาก ติดตามภาค 3 กันต่อนะครับ)

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >มาถึงตอนจบแล้วครับ บทสรุปของไอ้หินจะเป็นอย่างไร >ต้องติดตามครับ >......................................... > >*การกระทำของตัวละครในตอนนี้ เป็นสิ่งที่ห้ามลอกเลียนแบบ* > >[b]ตอนที่ 12[/b] > >“ มึงจะเอายังไง ไอ้หิน หนี้ที่มึงติดพวกกูเนี่ย >เมื่อไหร่มึงจะใช้ซะที หา หนี้เก่ามึงยังไม่ได้ใช้เลย >หนี้ใหม่มึงมาอีกแล้ว “ >พี่เบิ้มพูดเสียงดังลั่น ไอ้หินทำหน้าเลิ่กลั่ก ตอบเสียงอ่อยๆ >ว่า >“ ผมยังไม่มีครับพี่ ไว้ถ้าผมมี ผมจะรีบเอามาใช้คืนให้นะครับ “ >“ แล้วเมื่อไหร่มึงจะมีล่ะ มึงผัดผ่อนกูมากี่ครั้งแล้วไอ้สัตว์ >ห๊า กูขี้เกียจรอแล้ว กูจะเอาเดี๋ยวนี้ “ >“ ผมไม่มีจริงๆ พี่ ดูสิ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีอยู่แค่ 5 บาทเอง >ไว้เป็นค่ารถเมล์กลับบ้านอ่ะ พี่รอหน่อยนะครับ >ผมจะรีบเอาเงินมาใช้พี่ให้เร็วที่สุดเลย ผมไม่เบี้ยวหรอก สัญญา >“ >ลูกน้องของพี่เบิ้มมองหน้าไอ้หินอย่างไม่ค่อยเชื่อใจนัก >แล้วพูดกับพี่เบิ้มว่า >“ อย่าไปเชื่อมันลูกพี่ ไอ้เหี้ยนี่มันเชื่อไม่ได้ >บอกจะใช้ตั้งหลายครั้งแล้วก็ไม่เอามาซะที รอมาเป็นชาติแล้ว >ผมว่ามันกะจะเบี้ยวลูกพี่แน่ๆ “ >พี่เบิ้มฟังแล้วก็เห็นจริงตามคำของมัน >มันลุกขึ้นชี้หน้าไอ้หินทันที >“ ไอ้หิน มึงจะเบี้ยวหนี้พวกกูใช่มั๊ย ไอ้สัตว์ >กูนึกแล้วว่าต้องเป็นอย่างงี้ คนแบบมึงนี้กูเจอมาเยอะแล้ว >เสียบอลจนหมดตัว เป็นหนี้แล้วไม่มีจ่าย ไอ้เหี้ยเอ๊ย >กูล่ะสมเพชมึงจริงๆ ควาย สัด มึงมันควายชัดๆ “ >พี่เบิ้มพูดซะยาวเหยียด ไอ้หินหมดความอดทน >ลุกขึ้นชี้หน้าพี่เบิ้มบ้าง >“ ด่ากูอยู่นั่นแหละไอ้สัตว์ >มึงเป็นใครยิ่งใหญ่มาจากไหนถึงได้มาด่ากูฉอดๆ ขนาดนี้ >อย่านึกนะว่ากูจะกลัวคนอย่างมึง >มึงมันก็แค่ไอ้เหี้ยสถุนไร้การศึกษาตัวนึงเท่านั้น ทำมากร่าง >โธ่ไอ้สัตว์ ไอ้พวกหมาหมู่ รุมกูอยู่คนเดียว >แน่จริงมาตัวตัวกับกูมั๊ย “ >พี่เบิ้มโกรธจัด ปล่อยกำปั้นเข้าใส่เบ้าตาซ้ายของไอ้หินทันที >ไอ้หินร้องลั่นแล้วเอามือกุมตาข้างซ้ายด้วยความเจ็บปวด >“ โอ๊ยยยยยยยยยยย “ >ลูกน้องของพี่เบิ้มก็ไม่รอช้า >ตรงเข้าถีบไอ้หินจนมันล้มลงกองกับพื้น เสียงพี่เบิ้มร้องสั่ง >“ สั่งสอนมันเลย ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร “ >เท่านั้นแหละ ตีนใหญ่ๆ >ของใครก็ไม่รู้ก็ยกขึ้นกระทืบไอ้หินกันยกใหญ่ >จนบรรดาเซียนบอลที่นั่งคุยกันอยู่ตกใจ >วิ่งเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น >พอรู้เรื่องแล้วก็หัวเราะอย่างขบขันแกมสมเพช >ก่อนจะมอบตีนให้ไอ้หินเป็นที่ระลึกคนละที 2 ทีด้วยความเมามัน >พี่เบิ้มมองดูไอ้หินถูกยำตีนอย่างสะใจ >เสียงดังตุ้บตับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >“ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย พอแล้วววววววววว พอออ กูยอมแล้ววววว >กูยอมจ่ายแล้ววววววววว “ >ไอ้หินร้องอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร พี่เบิ้มจึงเดินเข้ามาดูใกล้ๆ >ก่อนจะกระทืบมันที่หน้าอกอีก 1 ที >สภาพของไอ้หินตอนนี้ดูไม่ได้เลย น่วมไปทั้งตัว >เสื้อผ้าของมันก็มีแต่รอยตีนเต็มไปหมด พี่เบิ้มหันหลังให้ >แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า >“ พรุ่งนี้เอาเงินมาใช้หนี้กูทั้งหมด ถ้ามึงยังไม่ให้กูอีก >มึงตาย! “ >พี่เบิ้มเลิกชายเสื้อขึ้น >เผยให้เห็นปืนกระบอกใหญ่เหน็บอยู่ที่เอว >ไอ้หินตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ พูดเสียงสั่นๆ >“ พี่ ผมขอร้องล่ะ ขอผัดไปอีกหน่อยได้มั๊ย >ตอนนี้ผมยังไม่มีจริงๆ พี่ผมไหว้ล่ะ นะๆๆๆๆๆ อย่าทำอะไรผมเลย >ผมกลัวแล้ว “ >“ ไม่ได้ กูให้โอกาสมึงแล้วนะ พรุ่งนี้ เข้าใจมั๊ย >อย่ามาลีลากับกูให้มากนัก “ >พี่เบิ้มเดินออกจากวงไปแต่ลูกน้องของมันยังคงยืนมองไอ้หินอยู่ >ไอ้หินร้องครางด้วยความเจ็บปวด >มันพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ไหว >แล้วใครคนหนึ่งก็ตะโกนออกมาว่า >“ ยำแม่งต่อเลยพวก ! “ >และแล้วตีนจำนวนมากก็ถูกมอบให้ไอ้หินอีกครั้ง >เสียงดังตุ้บตับๆๆๆๆ ไอ้หินถึงกับครางโอดโอยขอร้องให้หยุด >แต่พวกมันก็ไม่ยอมหยุด >“ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พอแล้วววว พี่ โอ๊ยยยยยย ผมเจ็บบบบ >ยอมแล้ว ผมยอมแล้ววววว “ >พวกมันยังคงกระทืบต่อไปเรื่อยๆ อย่างมันส์ตีน >ใครก็ไม่รู้กระทืบไปบนเป้ากางเกงไอ้หินเต็มๆ ไอ้หินร้องลั่น >รีบเอามือกุมเป้ากางเกงไว้ น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บปวด >พวกที่เหลือก็กระทืบมันต่ออย่างไร้ความปรานี >นาน . กว่าพฤติกรรมป่าเถื่อนของลูกน้องพี่เบิ้มจะสิ้นสุดลง >เหลือไว้แต่ร่างที่สะบักสะบอมของไอ้หิน มันค่อยๆ ลืมตาขึ้น >แล้วคลานออกจากบ้านหลังนั้นไปด้วยใจที่สับสน >กูจะทำยังไงดี . จะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้มันเนี่ย > . > >บ่ายวันรุ่งขึ้น >ไอ้หินโทรไปหาไอ้ไผ่แล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟัง >“ ไอ้ไผ่ มึงต้องช่วยกูนะเพื่อน กูไม่รู้จะพึ่งใครแล้วจริงๆ >ขอร้องล่ะมึง กูขอยืมเงินมึงหน่อยนะ แล้วกูจะรีบหามาใช้คืนให้ >“ >“ เสียใจ กูไม่มีจะให้มึงหรอก ถึงมีกูก็ไม่ให้ “ >ไอ้ไผ่ตอบห้วนๆ ไอ้หินถึงกับร้องคราง >“ เหี้ย ไอ้ไผ่ ไอ้เพื่อนชั่ว >เวลาที่เพื่อนเดือดร้อนมึงไม่เคยคิดจะช่วยเลยใช่มั๊ย >กูเป็นเมียมึงนะไอ้สัตว์ มึงจะให้กูทำอะไรให้ก็ได้ กูยอมหมด >จะเอาตูดกูจนตายเลยก็ยอม ขออย่างเดียว >ขอยืมเงินไปใช้หนี้มันก่อน นะ นะ >มึงเคยให้เงินกูมาหลายครั้งแล้ว ขออีกซักครั้งเถอะนะ >ขอร้องล่ะเพื่อน “ >ไอ้หินอ้อนวอนไอ้ไผ่อย่างหนัก แต่ไอ้ไผ่ก็ไม่สนใจ >มันรีบพูดตัดบทว่า >“ กูไม่ให้ มึงอยากโง่ไปเล่นพนันจนหมดตัวเอง ช่วยไม่ได้ คนโง่ๆ >อย่างมึงสมควรโดนแบบนี้แล้วล่ะ แค่นี้นะ ไอ้ควาย ไปตายซะ “ >พูดจบมันก็วางหูไปทันที >ไอ้หินถึงกับแหกปากด่าลั่นด้วยความเจ็บใจ >“ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยย ไอ้เลว ไอ้ชั่ว >มึงทำกับเพื่อนที่รักมึงขนาดนี้เลยเหรอ ไอ้ ไอ้ ไอ้ชาติหมา >ไอ้เหี้ย กูไม่น่าหลวมตัวไปเล่นบอลกับมึงเลย ฮือ ฮือ ฮือ >ทำไมกูโง่ขนาดนี้วะเนี่ย โดนหลอกมาตลอดเลย >นึกว่ามึงเป็นเพื่อนแท้ของกู ไอ้สันดาน ฮือ ฮือ ไม่น่าเลยกู “ >ไอ้หินร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่คนเดียวด้วยความเสียใจ > > >“ ฮัลโหล หนุ่มพูดครับ “ >“ หนุ่ม กูเองนะ ไอ้หินเพื่อนมึงไง กูมีเรื่องขอให้ช่วยหน่อย “ >ไอ้หินเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ผมฟังทั้งหมดโดยไม่ปิดบัง >ผมรับฟังด้วยอาการสงบเหมือนฟังเรื่องปกติธรรมดาเรื่องหนึ่ง >พอมันพูดจบแล้วมันก็เอ่ยปากขอร้องผมทันที >“ กูขอยืม .. เอ้อ ..ยืม .. นาฬิกาของมึงหน่อยได้มั๊ย >กูจะเอามันไป . เอ้อ . ไป .. “ >“ กูรู้ว่ามึงจะพูดอะไร “ >ผมโพล่งออกมาก่อนที่มันจะพูดจบ ผมทราบดีว่า >มันจะเอานาฬิกาของผมไปจำนำแล้วเอาเงินไปใช้หนี้พนันแน่ๆ >ก็นาฬิกาของผมมันเป็นนาฬิกาอย่างดีราคาแพงมหาศาลนี่นา >คงจะได้หลายตังค์อยู่แล้ว ไอ้หิน >มึงนี่มันเอาเปรียบเพื่อนฝูงจริงๆ >“ กูไม่ให้ “ ผมตอบสั้นๆ ไอ้หินละล่ำละลักพูดต่อทันที >“ ขอร้องล่ะมึง ถ้ามึงไม่ให้ ไอ้พวกนั้นมันต้องมาฆ่ากูแน่ๆ >กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว มึงเป็นที่พึ่งสุดท้ายของกูแล้วนะ >ขอร้องล่ะหนุ่ม เห็นใจกูเถอะ ช่วยกูซักครั้งเถอะนะไอ้เพื่อนรัก >กูรักมึงมากนะ กูไม่เคยรักไอ้ไผ่ หรือคนอื่นๆ เลย >กูรักมึงคนเดียว ไอ้หนุ่ม เรายังเป็นแฟนกันอยู่ไม่ใช่เหรอวะ “ >“ เสียใจนะ กูช่วยมึงไม่ได้จริงๆ กูเกลียดมึง >เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว มึงกับกู >เราไม่อะไรติดค้างกันอีกแล้ว “ >“ แต่กูยังรักมึงนะ ขอกูเถอะ ไอ้หนุ่ม นะ ไอ้เพื่อนรัก >แล้วกูจะไม่ลืมมึงเลย กูสัญญา >กูจะกลับมาเป็นไอ้หินคนเดิมที่รักมึง นะ ขอร้องล่ะ >ช่วยกูหน่อยนะ ฮือๆๆ “ >ไอ้หินทั้งอ้อนวอน ทั้งขอร้องผมด้วยถ้อยคำที่น่าสงสาร >แต่ผมก็ไม่ใจอ่อนง่ายๆ เพราะสิ่งที่มันทำกับผมไว้ >ยากที่ผมจะยกโทษให้มันได้ เจ็บแล้วต้องจำ ผมคิดของผมแบบนี้ >หลังจากที่มันพร่ำพรรณนาขอร้องผมมาเกือบๆ ชั่วโมง >ผมคิดว่าควรจะยุติได้แล้ว จึงพูดกับมันว่า >“ พอเถอะมึง เสียเวลาเปล่า กูไม่ให้มึงหรอก >เพราะมึงทำกูเจ็บมามากแล้ว จำไม่ได้เหรอที่มึงเคยด่ากูเจ็บๆ >แสบๆ ทั้งๆ ที่กูรักมึงที่สุด มึงทำให้กูต้องเจ็บช้ำใจ >คราวนี้ถึงเวลาที่มึงต้องเจ็บบ้าง เวรกรรมมันมีจริงนะ >กูจะบอกให้ มึงทำตัวมึงเอง กูก็ไม่รู้จะช่วยมึงยังไง ไอ้หิน >ถึงเวลาแล้วที่มึงต้องรับกรรมที่มึงก่อไว้ โชคดีนะเพื่อน “ >“ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยย จำไว้นะมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง “ >ไอ้หินแหกปากลั่นด้วยความคับแค้นใจ >ผมยิ้มที่มุมปากนิดนึงก่อนจะวางหูโทรศัพท์ลง แล้วพูดเบาๆ >“ กูขอโทษนะไอ้หิน กูช่วยมึงไมได้จริงๆ อย่าโกรธกูนะ “ > . > .. > >เที่ยงคืนกว่า >ริมสระน้ำของหมู่บ้าน >ผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังรุมกระทืบเด็กหนุ่มคนหนึ่งอย่างเมามัน >ร่างเด็กคนนั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือดอย่างเห็นได้ชัด >“ โอยยยยยย พี่ ปล่อยผมไปเถอะ “ >ไอ้หินร้องขอชีวิต >แต่ทันใดนั้นนัยน์ตาของมันก็เบิกโพลงออกมาอย่างหวาดกลัวสุดขีด >เมื่อเห็นพี่เบิ้มควักปืนออกมาจากเอว หันปากกระบอกปืนมาทางมัน >แล้วตะโกนเสียงดัง >“ กูปล่อยมึงแน่ ปล่อยให้มึงไปสบายไงล่ะ “ >“ อย่า!!!!!!!! “ ไอ้หินแหกปากลั่น >ปัง! >กระสุนเฉียดตัวมันไปหวุดหวิด >ไอ้หินรีบลุกขึ้นวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต >พวกพี่เบิ้มวิ่งตามไปเป็นพรวน >และยิงไอ้หินอีกหลายนัดแต่ก็ไม่โดน และไม่มีใครตามมันทัน >หลังจากวันนั้น ก็ไม่มีใครเห็นไอ้หินอีกเลย > .. > .. > >2 เดือนผ่านไป >ที่ห้องชมรมฟุตบอล >ผมนั่งทำการบ้านอยู่คนเดียว ไอ้อิฐ ไอ้แดง และเพื่อนคนอื่นๆ >ยังไม่เลิกเรียนกัน >ขณะที่ผมกำลังคิดเลขเพลินๆ อยู่นั้น >ไอ้แว่นก็เดินเข้ามาตบบ่าผมเบาๆ ผมสะดุ้ง >“ ห่าแว่น เอาอีกแล้ว ตกใจหมด “ >ไอ้แว่นยิ้มกว้าง ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผม แล้วถามผมว่า >“ ไม่ไปซ้อมบอลเหรอหนุ่ม “ >“ เดี๋ยวไป เพื่อนยังมาไม่ครบน่ะ “ >ผมตอบเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองมัน ไอ้แว่นมองหน้าผมแล้วขมวดคิ้ว >“ นายเป็นอะไรน่ะ ดูหน้าเศร้าๆ มีอะไรก็ปรึกษาเราได้นะ “ >“ จริงเหรอ “ >“ จริงสิ ก็เราเป็นเพื่อนรักกันนี่นา “ >ผมซึ้งใจมากจนน้ำตาไหลออกมาที่ได้ยินไอ้แว่นพูดแบบนี้ >ไอ้แว่นเขยิบเข้ามานั่งติดกับผม >ผมไม่รอช้ารีบดึงตัวมันมากอดทันที แล้วร้องไห้เบาๆ >“ เรารักนาย แว่น นายเป็นเพื่อนรักของเรานะ “ >ไอ้แว่นกอดผมตอบ ท่าทางมันยังงงๆ >อยู่แต่มันก็เก็บความรู้สึกไว้ มันเอามือลูบหลังผมเบาๆ >แล้วพูดว่า >“ เราก็รักนาย หนุ่ม เพราะนายเป็นคนดี “ >ผมน้ำตาไหลพรากด้วยความตื้นตันใจ โอ .. ผมมีความสุขเหลือเกิน >“ เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ “ >ผมกระซิบข้างหูมัน มันหลับตาพริ้มแทนคำตอบ >เอาแขนกอดตัวผมไว้แน่น ผมซุกหน้าไปที่ซอกคอขาวๆ ของมัน >แล้วสูดกลิ่นผู้ชายไทยเชื้อสายจีนคนนี้เข้าไปจนเต็มปอด อา >สดชื่นจริงๆ >ผมอยากให้เวลาหยุดลงตอนนี้เหลือเกิน >ไม่อยากจะให้ช่วงเวลาอันแสนสุขนี้ผ่านไปเลย >ผมมีความสุขที่สุดที่ได้ใกล้ชิดกับเพื่อนที่ผมรักที่สุด >ได้โอบกอดมัน ได้สูดกลิ่นกายหนุ่มของมัน และได้ไซ้ซอกคอมัน >อา .. ไอ้แว่น กูรักมึงเหลือเกิน >เมื่อไหร่มึงจะเลิกเก๊กแมนจีบสาวซะทีนะ! เปิดใจซะบ้างสิเพื่อน > นะ กูอยากเป็นของมึงเหลือเกิน อา .. ไม่ไหวแล้ว >มึง >“ อา .. “ ไอ้แว่นเผลอตัวร้องครางออกมา >ผมไม่รอช้ารีบหอมแก้มมันทันที แก้มมันนุ่มเหลือเกิน ผมค่อยๆ >เลื่อนปากมาที่ริมฝีปากมัน แล้วประกบปากมันเบาๆ อย่างนุ่มนวล >“ อา หนุ่ม อย่า “ >ไอ้แว่นร้องห้ามผม แต่มันกลับกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม >แล้วเอาลิ้นสอดเข้าไปในปากผมอย่างมีความสุข ผมหลับตาลง >แล้วดูดปากมันแรงๆ 1 ที >อีกไม่นาน ร่างของหนุ่มไทยเชื้อสายจีนทั้ง 2 >คนก็จะหลอมเป็นหนึ่งเดียวกัน และมังกร 2 >พันธุ์ก็จะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น ผมยิ้มอย่างมีความสุข >ไอ้แว่นเพื่อนรัก! นายจำคำของเราไว้นะ >ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เราจะเป็น “ เพื่อน “ กันตลอดไป >จะไม่มีสิ่งใดมาแยกเราออกจากกันได้เลย เราสัญญา . > > > >.........จบบริบูรณ์.......... > >(ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ ผมรักผู้อ่านทุกคนมาก ติดตามภาค >3 กันต่อนะครับ) Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.