ตอนที่ 4กรุงเทพฯ ปี 2545 ( ก่อนที่จะเกิดเรื่องราวในฟุตบอลสื่อรัก ภาค 2 เกมวันแดงเดือด 2 ปี )
10 มิถุนายน 2545
กี่ปีแล้วเนี่ย ที่ผมไม่ได้เจอน้องนัน ตั้งแต่วันนั้นที่ผมกลับจากจันทบุรี ผมก็ไม่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านอีกเลย ได้แต่โทรคุยกับมันเป็นบางครั้ง นี่ตอนนี้ผมก็เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว มันก็คงจะจบม. 6 แล้วสินะ จบแล้วมันจะมาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ อย่างที่มันตั้งใจไว้รึเปล่า เฮ้อ คิดถึงมันจัง ไอ้นันน้องรักของผม ผม
..
เฮ้ย ทำไรวะมึง
เสียงทุ้มๆ ของไอ้อิฐที่ถามผม ทำให้ผมต้องวางปากกาลง ห่า กำลังเขียนไดอารี่อยู่เพลินๆ เลย ตกใจหมด
เขียนไดอยู่ มึงล่ะ เลิกเรียนแล้วเหรอ
เออ เลิกแล้ว ทุกคนรอมึงอยู่ที่สนามนะ รีบไปได้แล้ว มัวมานั่งเขียนไดเหี้ยไรอยู่ได้ วันนี้โค้ชเรียกซ้อมใหญ่นะเว้ย ลืมไปแล้วเหรอ รีบไปเถอะมึง
เออ จริงว่ะ ได้เวลาซ้อมบอลแล้วนี่หว่า
ผมคิดในใจ แล้วรีบเก็บไดอารี่ลงกระเป๋า วิ่งตามไอ้อิฐไปทันที
ห่า มาช้าตามเคยนะ ไอ้หนุ่ม
ไอ้หินพูดขึ้นทันที่ที่เห็นหน้าผม ผมยิ้มเขินๆ
ก็กูทำธุระส่วนตัวอยู่ เลยมาช้า
ทำธุระห่าไรวะ โทรคุยกับแฟนรึไงไอ้ห่า เพลินเลยนะมึง
ไอ้หินแซวผม ผมหน้าแดง ไอ้แดงรีบพูดขึ้นมาว่า
มึงก็ไปว่ามัน มึงเองแหละมาช้าบ่อยกว่าไอ้หนุ่มอีก ก่อนจะว่าคนอื่นน่ะ ดูตัวเองมั่งนะ
พอ พอ เริ่มซ้อมได้แล้วพวกมึง ห่า เสียเวลามามากแล้ว
โค้ชสั่ง ทุกคนจึงเริ่มลงสนามซ้อมทันที
.
5 โมงเย็น
โอ้โห นี่เหรอกรุงเทพฯ ทำไมคนมันเยอะอย่างงี้วะเนี่ย
ไอ้นันพูดด้วยความตื่นเต้น ทันทีที่ลงจากรถทัวร์
กรุงเทพฯ เมืองที่กูใฝ่ฝันอยากจะมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้กูก็มาแล้วนี่ไง ฝันของกูเป็นจริงแล้ว
.
ต้องโทรหาพี่หนุ่มก่อน สัด
ไอ้นันวิ่งไปที่ตู้โทรศัพท์ หมุนเบอร์ที่คุ้นเคย สักพักก็พูดเสียงดังลั่น
พี่หนุ่มเหรอครับ นันเองนะครับ ใช่ครับๆ ตอนนี้ผมอยู่กรุงเทพฯ แล้ว มาเรียนต่อน่ะครับ ครับพี่ 55555 อ๋อ ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะไปเช่าหออยู่แถวมหาลัยเอง ไม่ต้องรบกวนพี่เลย ครับๆๆ ได้เลยครับ พี่จะมารับผมเหรอครับ เอาเลยพี่ มาตอนนี้เลยนะครับ ไว้เจอกันเพ่
ไอ้นันวางหูแล้วยิ้มแก้มแทบปริ พี่หนุ่ม ผมจะได้เจอพี่อีกครั้งแล้วเหรอนี่ ดีใจจริงๆ
พี่หนุ่ม พี่หนุ่มครับ
เสียงคุ้นๆ หูดังขึ้นข้างหลังผม ทำให้ผมต้องหันกลับไปดู แล้วผมก็ต้องอ้าปากค้างแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง ไอ้นัน ไอ้นันน้องพี่ โตขึ้นเยอะเลย ไอ้นันอยู่ในชุดเสื้อขาวกางเกงยีนส์ ผิวของมันดำคล้ำ เหงื่อแตกเต็มหลัง กล้ามแขนขึ้นเป็นมัดๆ กล้ามขาก็ใหญ่มาก หน้าตาหล่อเหลาแบบไทยๆ คิ้วหนา ดูคมเข้ม มันหล่อขึ้นมากจริงๆ ผมวิ่งเข้าไปกอดมันด้วยความดีใจ
ไอ้นัน ไอ้นันน้องรัก
มันกอดผมตอบเช่นกัน ผมหัวเราะเบาๆ พลางเอามือลูบกบาลมันด้วย มันพูดเสียงสั่นๆ ว่า
พี่หนุ่ม พี่หนุ่มของผม ผมคิดถึงพี่เหลือเกิน
เรา 2 คนทักทายกันอยู่ครู่หนึ่ง ไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกันจนสมควรแก่เวลา ก็นั่งรถเมล์กลับบ้านกัน
ขอบคุณนะครับ ที่มารับผม
ไอ้นันพูดเบาๆ พลางเบียดตัวเข้ามาซะใกล้ ผมยิ้ม
น้องชายมากรุงเทพฯ ทั้งที พี่จะไม่มารับได้ไงวะ คืนนี้ค้างบ้านพี่ซักคืนนึงนะ พรุ่งนี้ค่อยออกไปเช่าหออยู่ นายมาช้าไปหน่อย มหาลัยมันเปิดไปหลายวันแล้ว แต่ไม่เป็นไร ยังไม่ได้เริ่มเรียนกันเท่าไหร่ ไม่ต้องกังวล
ผมดีใจครับ ที่ได้เรียนมหาลัยเดียวกับพี่
ไอ้นันพูด ผมยิ้มแล้วโอบกอดมันเอาไว้ กลิ่นกายหนุ่มของมันโชยเข้าจมูกผม
เออ พี่ก็ดีใจว่ะ เข้ามหาลัยแล้วก็ต้องตั้งใจเรียนนะ จะมาเหลวไหลเละเทะแบบมัธยมไม่ได้แล้วนะนาย ถ้ามีอะไรสงสัยเรื่องเรียนก็ถามพี่ได้ แล้วพี่จะมาหานายที่หอบ่อยๆ
ครับ ขอบคุณครับ
ไอ้นันรับคำแล้วหลับตา มันคงจะเหนื่อยจากการเดินทาง ผมคิดแล้วกอดมันแน่นยิ่งกว่าเดิม หลับซะไอ้น้องรัก หลับให้สบาย พักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้นายต้องเริ่มชีวิตใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัยแล้วนี่ ชีวิตใหม่ที่นายไม่เคยเจอมาก่อน แต่นายไม่ต้องกลัวนะ พี่ชายคนนี้ จะดูแลนายเอง พี่สัญญา พักผ่อนให้สบายนะ ไอ้น้องรัก
