ตอนที่ 5ที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง
โห มหาลัยนี้น่าเรียนจังเลยพี่ คนเยอะมากเลย หล่อๆ สวยๆ กันทั้งนั้น ผมคงได้เพื่อนใหม่เพียบแน่ๆ
ไอ้นันพูดขณะมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น วันนี้มันมาเรียนเป็นวันแรก ผมเลยพามันเดินดูรอบๆ มหาวิทยาลัยก่อน พร้อมกับแนะนำสถานที่และวิธีการเรียนในมหาวิทยาลัยไปด้วย
เออ นายได้เพื่อนใหม่เยอะแน่ๆ มีเพื่อนเยอะน่ะดี แต่อย่าเพิ่งมีแฟนล่ะ นายยังมีเวลาหาแฟนอีกนาน ตอนนี้ต้องตั้งใจเรียนก่อน รับปากกับพี่นะว่าจะยังไม่มีแฟนจนกว่าจะขึ้นปี 3
ทำไมต้องปี 3 ล่ะพี่ ไอ้นันสงสัย
พี่ถือว่า พอนายขึ้นปี 3 นายก็จะเริ่มเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดูแลตัวเองได้ ถึงตอนนั้นนายจะมีแฟนก็ไม่มีใครว่า แต่ตอนปี 1 ปี 2 อย่าเพิ่งไปมีมันเลย เรียนก่อน โอเคมั๊ย
โอเคพี่ ไอ้นันรับปากผม ผมเลยพูดต่อ
แล้วก็ไม่ใช่เรียนอย่างเดียว หากิจกรรมหรือหาชมรมเข้าด้วย จะเข้าชมรมอะไรก็ตามใจ หรือจะมาเข้าชมรมฟุตบอลกับพี่ก็ได้นะ
ไอ้นันทำหน้าเบ้
เหอะ ชมรมฟุตบอลนี่ ต้องเล่นจริงจังใช่มั๊ยพี่ ไม่ไหวว่ะ ผมชอบเล่นสนุกๆ มากกว่า แบบกติกาไม่ต้อง เตะลูกเดียว ผมไม่อยากเป็นนักบอลหรอก เป็นนักบอลต้องซ้อมหนัก เหนื่อยตายโหง พี่อยู่ไปเหอะ ผมขอบาย
เออ เออ ตามใจ จะเข้าชมรมอะไรก็เลือกเอาซักอย่างนะ แล้วก็ขยันเรียนด้วยล่ะ อย่าติดเพื่อนให้มากนัก เดี๋ยวเพื่อนมันจะพานายลงเหว เลือกคบเพื่อนด้วย เข้าใจที่พี่พูดมั๊ยนัน
เข้าใจค้าบ พี่ชาย ไอ้นันตอบกวนๆ
เออดี ไปเรียนได้แล้ว เดี๋ยวพี่ขอไปห้องชมรมก่อน มีนัดกับเพื่อน ไว้เลิกเรียนเจอกันนะ
ตกลงเพ่ งั้นผมไปล่ะนะ
ไอ้นันวิ่งขึ้นตึกไปด้วยความรวดเร็ว ผมมองตามหลังมันไปอย่างชื่นชม แล้วจึงหันหลังเดินตรงไปที่ห้องชมรม เดินไปยังไม่ทันจะถึงก็เจอกับเพื่อนๆ พอดี ผมรีบทักทายพวกมัน
อ้าว ไปไงมาไงวะ กำลังจะไปหาอยู่พอดี
ไอ้หินยิ้มน้อยๆ ก่อนจะตอบ
ไปหาแฟนมาว่ะ สาดดดดด นี่ก็เพิ่งแยกกับเค้า พวกกูเลิกเรียนแล้ว กำลังจะไปห้องชมรมพอดี
ห่า ไม่ต้องมาอวดกูเลย ทำเป็นมีฟงมีแฟน โธ่ไอ้ห่า คนไม่มีแฟนแบบกู สบายกว่าพวกมึงเยอะ ไม่ต้องมีภาระไปเทคแคร์แฟนตลอดเวลาแบบพวกมึง
โฮ่ โฮ่ อิจฉาล่ะสิไอ้หนุ่ม มีแฟนดีกว่าเว้ย ได้เอาฟรี ไม่ต้องเสียตังค์ไปเที่ยวผู้หญิง จริงมั๊ยพวกเรา
ไอ้หินหันไปถามเพื่อนๆ ทุกคนตอบพร้อมกัน
ช่ายยยยยย
ผมอมยิ้มก่อนจะตอบ
เออ เออ กูไม่เถียงก็ได้ อยากจะมีแฟนก็เรื่องของพวกมึง กูว่าตอนนี้ไปห้องชมรมกันเหอะ ไปเตรียมตัวซ้อมกันดีกว่า ไปเหอะ
เออ ไปกันๆ
แล้วผมกับเพื่อนๆ ก็เดินไปที่ห้องชมรมเพื่อซ้อมบอล
..
ตกเย็นหลังซ้อมเสร็จ
เฮ้ย นั่นใครวะ มาด้อมๆมองๆ ตั้งนานแล้ว มึงดูซิ รู้จักมันรึเปล่า
ไอ้หินพูดพลางชี้ให้ดูเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มายืนแอบๆ อยู่ข้างสนาม ผมเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ต้องยิ้มกว้าง ไอ้นัน น้องชายของผมนี่เอง เลิกเรียนแล้วสิท่า
น้องชายกูเอง ชื่อไอ้นัน
ไอ้หินทำหน้าแปลกใจ
นี่มึงมีน้องชายด้วยเหรอไอ้ห่า กูไม่ยักรู้
ผมรีบพูดขึ้นมาทันที
มีสิวะ หล่อพอๆ กับกูด้วย ไว้ถ้ามีเวลา กูจะพามันมาคุยกับมึง มันชอบเล่นบอลเหมือนกูเลยนะ แต่มันไม่อยากเข้าชมรมว่ะ มันบอกมันชอบเล่นสนุกๆ มากกว่าเล่นจริงจังแบบพวกเรา
เออ ว่างๆ ก็พอมารู้จักกับพวกกูได้นะ เผื่อจะได้ชวนมาเล่นบอลกันบ้าง มันก็น่ารักดีนี่หว่า หน่วยก้านไม่เลว น่าแดกดี
มึงว่าอะไรนะ
ผมได้ยินไม่ถนัด เพราะประโยคสุดท้ายมันพูดค่อยมากเหมือนพูดกับตัวเอง
อ๋อ เปล่า ไม่มีไรหรอก มึงไปหาน้องมึงเหอะ จะกลับเลยก็ได้นะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้
เออ งั้นกูไปก่อนนะ
ผมพูดแล้วก็วิ่งไปหาไอ้นันทันที
ไง เรียนวันแรกสนุกมั๊ยนะ น้องพี่
มันส์มากเลยพี่ ผมได้เพื่อนใหม่ตั้งเยอะ ไว้เราไปคุยกันที่หอดีกว่า ผมมีเรื่องสนุกๆ จะเล่าให้พี่ฟังเพียบเลย นี่ ผมซื้อขนมมาเยอะแยะด้วย เราไปฉลองเปิดเทอมวันแรกของผมกันที่ห้องดีกว่า ไปเหอะเพ่ ผมหิวจะตายอยู่แล้ว
พอมันพูดจบ ผมก็เดินกอดคอมันออกจากสนามไป โดยไม่ทันเห็นว่า ไอ้หินกำลังจ้องเรา 2 พี่น้องตาไม่กะพริบ มันถอนหายใจก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
เฮ้อ น้องไอ้หนุ่มมันน่ารักจริงๆ น่าแดกเป็นบ้า แต่กูก็ทำตามที่ใจต้องการไม่ได้ ต้องไม่มีใครรู้ว่า จริงๆ แล้วกูชอบผู้ชาย กูอุตส่าห์มีแฟนหญิงบังหน้าแล้วด้วย ความลับนี้จะต้องไม่มีใครรู้ไปตลอดกาล แม้แต่ไอ้หนุ่ม เพื่อนที่กูรักที่สุด
ซึ่งหลังจากนั้นไม่กี่ปี ความลับที่ไอ้หินอุตส่าห์เก็บงำมาก็ไม่เป็นความลับอีกต่อไป เมื่อไอ้หินห้ามใจตนเองไม่ไหว ต้องเผยความรู้สึกที่ซ่อนเร้นเอาไว้ให้ผมได้รู้ ดังที่ทุกท่านได้ทราบแล้วจากตอนจบของ ฟุตบอลสื่อรัก ภาคแรก
