We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ฟุตบอลสื่อรัก ไตรภาค" Posted by หนุ่ม น.ศ. on 03-Dec-12 at 06:10 PM ตอนที่ 18 ค่ำวันอาทิตย์ ไอ้นันมายืนรอไอ้ไผ่อยู่ที่หน้าหอ วันนี้ไอ้ไผ่สัญญากับมันว่าจะพาไปเล่นบอล แต่ทำไมมันนัดซะค่ำแบบนี้ล่ะ หรือมันจะพากูไปเตะบอลกลางคืนวะ พิลึกจริงๆ .ไอ้นันคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นไอ้ไผ่เดินยิ้มมาแต่ไกล มันรีบเรียกเสียงดัง “ พี่ครับ ทางนี้ครับ “ ไอ้ไผ่เดินสวบๆ เข้ามา แล้วยิ้มให้ไอ้นันนิดนึงก่อนจะพูด “ รีบไปเหอะ “ ระหว่างที่เดินไปด้วยกัน ไอ้นันอดสงสัยไม่ได้จึงถามไอ้ไผ่ว่า “ พี่จะพาผมไปเล่นบอลที่ไหนครับเนี่ย “ ไอ้ไผ่ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ เออน่า เดี๋ยวมึงก็รู้เอง “ ไม่นาน ไอ้ไผ่ก็พาไอ้นันมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ไอ้นันมองหน้าไอ้ไผ่อย่างสงสัยเต็มแก่ “ นี่บ้านพี่เหรอครับ ใหญ่ชิบหายเลย “ ไอ้ไผ่เอื้อมมือไปตบไหล่ไอ้นันเบาๆ “ ไม่ใช่บ้านพี่หรอกเว้ย นี่เป็นโต๊ะบอลประจำหมู่บ้านพี่เอง “ ไอ้นันอ้าปากค้างอย่างคาดไม่ถึง “ หา! โต๊ะบอลเหรอพี่ ที่พี่บอกจะพาผมมาเล่นบอล หมายถึงพามาเล่นพนันบอลเนี่ยนะ ไม่เอาอ่ะพี่ ผมไม่ชอบเล่นการพนัน ยิ่งจนๆ อยู่ด้วยตอนนี้ “ ไอ้ไผ่ยังคงยิ้มอยู่ ไม่ตอบอะไร แล้วฉุดข้อมือไอ้นันให้เดินตามมันเข้าไปในบ้าน ไอ้นันจำใจต้องเดินเข้าไป บรรยากาศในบ้านดูคึกคักมากจริงๆ เด็กหนุ่มวัยรุ่นหลายสิบคนนั่งคุยไปพลาง ดูดบุหรี่ไปพลาง นั่งรายรอบโต๊ะใหญ่ตัวหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางห้อง บนโต๊ะเต็มไปด้วยเหล้า เบียร์ และกับแกล้มหลากหลายชนิด หน้าโต๊ะมีโทรทัศน์จอยักษ์เครื่องหนึ่งเปิดทิ้งไว้ เด็กหนุ่มทุกคนกำลังนั่งจ้องไปที่โทรทัศน์เครื่องนั้น คาดว่าคงกำลังดูบอลอยู่ ตรงหัวโต๊ะมีผู้ชายร่างอ้วนไว้หนวดไว้เคราครึ้มนั่งซดเหล้าอยู่อย่างสบายอารมณ์ ไอ้ไผ่รีบพาไอ้นันเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น แล้วแนะนำให้รู้จักไอ้นัน “ พี่เบิ้มครับ นี่ไอ้นันครับ “ ไอ้นันยกมือไหว้อย่างงงๆ พี่เบิ้มกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ พลางจ้องหน้าไอ้นันเขม็ง “ เออ เออ ไหว้พระเหอะ เพิ่งมาครั้งแรกเหรอ เออดี เล่นตามสบายนะ ไอ้ไผ่มึงดูแลน้องเค้าด้วยนะ “ ไอ้ไผ่รีบรับคำ “ ครับ เอ้า ไอ้นันมานั่งตรงนี้มา บอลจะเริ่มแข่งแล้ว วันนี้คู่เด็ดด้วยนะเว้ย มันส์แน่ๆ “ ไอ้นันนั่งลงตรงเก้าอี้ว่างตัวหนึ่งตรงหน้าโทรทัศน์ บอลเริ่มแข่งพอดี เผอิญเป็นคู่โปรดของมันซะด้วย มันก็เลยดูอย่างตั้งอกตั้งใจ เด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆ ส่งแก้วเหล้าให้มัน แล้วถามอย่างเป็นมิตร “ เพิ่งมาครั้งแรกเหรอ “ “ เออ ครั้งแรก “ ไอ้นันหันกลับไปตอบสั้นๆ ก่อนจะดูบอลต่อ พี่เบิ้มลุกขึ้นสะกิดไอ้ไผ่เบาๆ ให้เดินไปคุยกันอีกมุมหนึ่งของห้อง “ เด็กใหม่ของมึงนี่ใช้ได้นะ ท่าทางจะซื่อๆ โง่ๆ ดี คงจะหลอกง่าย “ “ แน่นอนครับพี่ คนนี้ผมเลี้ยงมากับมือ หัวอ่อน รับรองพี่ได้ทุนคืนแน่ๆ “ “ ขอเป็นอย่างงั้นเถอะมึง อย่าให้เหลวเหมือนคราวก่อนๆ ล่ะ แม่ง กูยังเหนื่อยไม่หายกับเด็กที่มึงหามาให้กูคราวที่แล้วเลย คราวนี้อย่าให้พลาดอีกนะเว้ย “ “ ไม่พลาดแน่พี่ รับรอง คอยดูละกัน “ .. บอลจบไปแล้วคู่หนึ่ง กำลังจะเริ่มคู่ 2 ทุกคนควักกระเป๋าหยิบเงินมาวางไว้ตรงหน้าคนละหลายๆ พัน ไอ้นันมองอย่างงงๆ ไอ้ไผ่ซึ่งยืนดูอยู่ข้างหลังบอกมันว่า “ เอาหน่อยสิวะ ดูบอลเฉยๆ จะไปหนุกอะไร ต้องแทงด้วยถึงจะมันส์ กี่บาทก็ได้ แต่อย่างต่ำๆ ต้องพันบาทขึ้นไปนะ “ ไอ้นันหน้าซีด รีบลุกขึ้นยืนทันที “ ถ้าเล่นแบบนี้ผมไม่เอาด้วยนะพี่ ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้น อยากดูสนุกๆ มากกว่า ผมไม่แทงได้ป่ะ “ แววตาของไอ้ไผ่เปลี่ยนเป็นไม่พอใจทันที “ ไม่ได้เว้ย ทุกคนต้องแทง จะแทงมากแทงน้อยยังไงก็ต้องแทง ลองหน่อยน่า ไม่เสียหายอะไรหรอก ถ้านายแทงถูก นายจะได้เงินเยอะแยะเลยนะเว้ย เอาน่า มันส์ๆ ดี “ ไอ้นันร้องคราง “ พี่ ถ้างั้น ถ้าผมแทงเสีย ผมไม่ต้องหมดตูดรึไง “ ไอ้ไผ่ไม่ตอบ เด็กวัยรุ่นทุกคนที่นั่งอยู่หันมามองไอ้นันด้วยสายตาแปลกๆ ไอ้นันรู้สึกใจคอไม่ดี รีบหันหลังกลับแล้วเดินตรงไปที่ประตูทันที ปากก็พูดว่า “ ผมขอกลับหอก่อนนะพี่ “ ไอ้ไผ่ตกใจ รีบฉุดข้อมือไอ้นันไว้ไม่ให้เดินออกไป แต่ไอ้นันเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยแล้ว .ไม่อยากเสียตังค์ว่ะ ชิ่งดีกว่า . มันคิดแล้วก็กระชากมือไอ้ไผ่ออก รีบเดินออกไปจากห้องด้วยความรวดเร็ว ไอ้ไผ่รีบตะโกนเรียกเสียงดัง “ เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป ไอ้นันเว้ย อย่าเพิ่งไป กลับมาก่อน เหี้ย จะไปไหนของนายวะ เฮ้ย! “ แต่ช้าไปซะแล้ว พอไอ้นันออกมาจากบ้านได้ ก็รีบวิ่งหนีทันที ไอ้ไผ่พรวดพราดออกมาจากบ้านพลางร้องเรียกให้กลับไป แต่ไอ้นันไม่สนใจ ครู่เดียวมันก็วิ่งหายไปกับความมืด ไอ้ไผ่หยุดยืนมองไอ้นันอย่างแค้นใจ “ ไอ้เหี้ย ไอ้สัตว์เอ๊ย ป๊อดชิบหาย ยังไม่ทันลองเลยก็หนีซะแล้ว แม่งเอ๊ย! พลาดอีกจนได้กู แล้วนี่กูจะไปพูดกับพี่เบิ้มยังไงวะเนี่ย สัด “ ไอ้ไผ่พึมพำอย่างไม่พอใจแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน พี่เบิ้มยังคงนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ มองหน้าไอ้ไผ่อย่างโมโห “ ไงล่ะมึง ไหนว่าจะไม่พลาดแล้วไง นี่อะไรวะ หนีไปได้เฉยเลย ยังไม่ทันทำอะไรเลย ไอ้เหี้ย ทำงานประสาอะไรวะ “ ไอ้ไผ่หน้าซีด รีบแก้ตัวทันที “ ขอโทษจริงๆ พี่ ผมไม่รู้ว่าเด็กมันจะป๊อดขนาดนี้ “ พี่เบิ้มลุกขึ้นยืน แล้วเงื้อหมัดชกหน้าไอ้ไผ่เต็มแรง พลัวะ! “ โอ๊ยยยยยยยยยย “ ไอ้ไผ่ร้องด้วยความเจ็บปวด เลือดสดๆ ไหลทะลักออกมาจากจมูกมันเป็นสาย ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องหันมามองด้วยความตกใจปนหวาดกลัว พี่เบิ้มคำรางลั่น “ มึงไม่ต้องมาแก้ตัว ไปลากเหยื่อของมึงกลับมาให้ได้ ไอ้เหี้ย งานง่ายๆ แค่นี้เสือกทำพลาดอีก ถ้ามึงทำไม่ได้ มึงไม่เหลืออะไรแน่ๆ ควย “ ไอ้ไผ่ก้มหน้านิ่ง แล้วพูดเบาๆ “ ครับ ครับ “ . 2 วันต่อมา เสียงโทรศัพท์ที่ห้องไอ้นันดังขึ้นอีกครั้ง “ ฮัลโหล “ ไอ้นันกรอกเสียงลงไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก กำลังแดกเหล้ากับไอ้โจ้เพลินๆ มาขัดจังหวะกูได้ “ คืนนี้ไปเล่นบอลอีกนะ ไอ้นัน คืนนี้คู่เด็ดนะเว้ย ลุ้นๆ ดี “ เสียงที่คุ้นหูดังมาอีกครั้ง ไอ้นันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ ผมไม่ไปที่นั่นแล้วพี่ ผมไม่ชอบเล่นพนันบอล ขอโทษนะ พี่ไปคนเดียวเหอะ “ “ เฮ้ย สนุกนะเว้ย ไปเถอะ พี่ขอล่ะ พี่อยากพานายไปด้วย แล้วเดี๋ยวพอเล่นบอลเสร็จ พี่จะพานายไปแดกอาหารหรูๆ แล้วไปเปิดโรงแรมนอนกันด้วยนะเว้ย ไปเถอะ นายไม่อยากล่อกับพี่เหรอวะ “ คำเชิญชวนของไอ้ไผ่ช่างเย้ายวนใจไอ้นันยิ่งนัก แต่ไอ้นันก็ยังยืนกรานเสียงแข็ง “ ไม่ล่ะพี่ ผมไม่ว่าง ผมอยากพักผ่อน แค่นี้นะ “ “ เดี๋ยว ไอ้นัน โธ่เว้ย ไอ้สัตว์นี่ “ ไอ้ไผ่ด่าไอ้นันยาวเหยียด แต่ไอ้นันวางหูไปก่อนแล้ว “ ใครโทรมาวะ “ ไอ้โจ้ถาม ตอนที่ไอ้นันคุยโทรศัพท์อยู่นั้น ไอ้โจ้ลุกไปหยิบแก้วเหล้ามาเพิ่ม ไม่ได้ฟังว่าไอ้นันคุยอยู่กับใคร “ เพื่อนน่ะ อย่าไปสนใจเลย แดกต่อเถอะ “ ไอ้นันกับไอ้โจ้เลยนั่งดื่มเหล้ากันอย่างสนุกสนานต่อ พอเหล้าหมด ก็เล่นยากันต่ออย่างคึกจัด จนดึกดื่นก็เปลี่ยนมาเล่นประตูหลังกันรอบหนึ่ง แล้วจึงหลับไปทั้งคู่ ในขณะเดียวกัน ที่โต๊ะบอลประจำหมู่บ้าน ไอ้ไผ่กำลังยืนอยู่ต่อหน้าพี่เบิ้ม พี่เบิ้มกำลังโมโหมาก ถามไอ้ไผ่ด้วยน้ำเสียงโกรธๆ “ มันไม่มาเหรอวะ “ ไอ้ไผ่ก้มหน้านิ่ง ตอบไม่เต็มเสียง “ พูดยังไงมันก็ไม่ยอมมาครับพี่ ผมไม่รู้จะทำยังไงดี “ พี่เบิ้มมองหน้าไอ้ไผ่ตรงๆ ก่อนจะร่ายยาวเหยียด “ เด็กเหี้ยไรวะ กล่อมยากชิบเป๋ง กูรำคาญแม่งแล้ว ที่ผ่านมากูไม่เคยเจอเด็กแบบแม่งเลย เบื่อว่ะ กูว่านะ ถ้าไอ้เด็กเวรนั่นมันไม่ยอม ก็ไปเอาคนอื่นดีกว่า ยังมีไอ้เด็กหน้าอ่อนๆ ที่บ้าบอลอีกเยอะนี่หว่าในมหาลัยมึงน่ะ ไอ้เด็กเหี้ยหน้าจืดอย่างไอ้นันก็ปล่อยๆ มันไปเถอะ กูอยากได้ทุนคืนเร็วๆ จะให้รอถอนทุนคืนจากไอ้เด็กเหี้ยนั่นกูรอไม่ไหวแล้วสัด เงินกูยิ่งขาดมืออยู่ด้วยช่วงนี้ สัด “ “ แต่ไอ้เด็กนั่นมันติดยาของเราน่ะพี่ ติดหนักซะด้วย ผมว่าเราเอาเงินจากตรงนั้นก็ได้นี่ “ พี่เบิ้มมองหน้าไอ้ไผ่อย่างสมเพช “ นั่นมันไม่ใช่รายได้หลักของเรา ไอ้โง่ อันนั้นเราต้องเสียค่าเหี้ยไรให้เค้าอีกเยอะแยะ เงินที่เหลือมาถึงกูน่ะไม่เยอะเลย รายได้หลักของเรามาจากโต๊ะบอลเว้ย แต่ ก็ยังดีกว่าไม่ได้เลย เออเอางี้ก็ได้ มึงเอายาไปขายแม่งเยอะๆ เลยนะ เอาแบบแรงๆ ไปได้เลยกูอนุญาต เออ กูถามหน่อย ตอนนี้มึงขายมันเอง หรือผ่านลูกน้องมึงวะ “ “ ผ่านไอ้เหี้ยโจ้ ลูกน้องผมครับ “ “ ดีมาก ให้ไอ้โจ้ขายแม่งเยอะๆ เลยนะ กดราคาแม่งให้จั๋งหนับเลย เอาชุดใหญ่เลยมึง ในโกดังกูมีเยอะ มึงจะมาเอาไปเมื่อไหร่ ตอนไหน เท่าไหร่ก็ได้ แต่ตอนนี้ มึงต้องไปหาคนเล่นบอลคนใหม่มากูก่อน แทนไอ้เด็กเหี้ยคนนั้นที่มึงทำหลุดมือไป เข้าใจมั๊ยวะ “ ไอ้ไผ่ยิ้มก่อนจะรับปากเสียงดัง “ ครับ “ ค่ำวันต่อมา กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เด็กหนุ่มคนหนึ่งรีบวิ่งมารับทันที “ ครับ บีพูดครับ “ “ บีเหรอวะ นี่ลูกพี่ไผ่พูดนะเว้ย เออ หายไปซะนานเลย ตั้งแต่แข่งบอลที่สนามบอลโคลนวันนั้นก็ไม่เห็นพวกมึงอีกเลย สนใจจะมาเล่นบอลกับพวกกูอีกมั๊ย ชวนไอ้ซีมาด้วยนะ คืนนี้เลย เออ แล้วเจอกัน “ ไอ้บีหัวเราะเสียงใสด้วยความพอใจ “ โอเคครับลูกพี่ ผมไปแน่นอน ไม่ได้เล่นบอลกับลูกพี่มาตั้งนานแล้ว ครับ เจอกันแน่ครับ บายครับ “ ไอ้ไผ่กดปิดมือถือ แล้วคิดในใจ ..ไอ้บี ไอ้ซี มึงคือเหยื่อรายต่อไปของพี่เบิ้ม 55555 เสร็จกูแน่มึง

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >[b]ตอนที่ 18[/b] > >ค่ำวันอาทิตย์ >ไอ้นันมายืนรอไอ้ไผ่อยู่ที่หน้าหอ >วันนี้ไอ้ไผ่สัญญากับมันว่าจะพาไปเล่นบอล >แต่ทำไมมันนัดซะค่ำแบบนี้ล่ะ หรือมันจะพากูไปเตะบอลกลางคืนวะ >พิลึกจริงๆ .ไอ้นันคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นไอ้ไผ่เดินยิ้มมาแต่ไกล >มันรีบเรียกเสียงดัง >“ พี่ครับ ทางนี้ครับ “ >ไอ้ไผ่เดินสวบๆ เข้ามา แล้วยิ้มให้ไอ้นันนิดนึงก่อนจะพูด >“ รีบไปเหอะ “ >ระหว่างที่เดินไปด้วยกัน ไอ้นันอดสงสัยไม่ได้จึงถามไอ้ไผ่ว่า >“ พี่จะพาผมไปเล่นบอลที่ไหนครับเนี่ย “ >ไอ้ไผ่ยิ้มอย่างมีเลศนัย >“ เออน่า เดี๋ยวมึงก็รู้เอง “ >ไม่นาน >ไอ้ไผ่ก็พาไอ้นันมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง >ไอ้นันมองหน้าไอ้ไผ่อย่างสงสัยเต็มแก่ >“ นี่บ้านพี่เหรอครับ ใหญ่ชิบหายเลย “ >ไอ้ไผ่เอื้อมมือไปตบไหล่ไอ้นันเบาๆ >“ ไม่ใช่บ้านพี่หรอกเว้ย นี่เป็นโต๊ะบอลประจำหมู่บ้านพี่เอง “ >ไอ้นันอ้าปากค้างอย่างคาดไม่ถึง >“ หา! โต๊ะบอลเหรอพี่ ที่พี่บอกจะพาผมมาเล่นบอล >หมายถึงพามาเล่นพนันบอลเนี่ยนะ ไม่เอาอ่ะพี่ >ผมไม่ชอบเล่นการพนัน ยิ่งจนๆ อยู่ด้วยตอนนี้ “ >ไอ้ไผ่ยังคงยิ้มอยู่ ไม่ตอบอะไร >แล้วฉุดข้อมือไอ้นันให้เดินตามมันเข้าไปในบ้าน >ไอ้นันจำใจต้องเดินเข้าไป บรรยากาศในบ้านดูคึกคักมากจริงๆ >เด็กหนุ่มวัยรุ่นหลายสิบคนนั่งคุยไปพลาง ดูดบุหรี่ไปพลาง >นั่งรายรอบโต๊ะใหญ่ตัวหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางห้อง >บนโต๊ะเต็มไปด้วยเหล้า เบียร์ และกับแกล้มหลากหลายชนิด >หน้าโต๊ะมีโทรทัศน์จอยักษ์เครื่องหนึ่งเปิดทิ้งไว้ >เด็กหนุ่มทุกคนกำลังนั่งจ้องไปที่โทรทัศน์เครื่องนั้น >คาดว่าคงกำลังดูบอลอยู่ >ตรงหัวโต๊ะมีผู้ชายร่างอ้วนไว้หนวดไว้เคราครึ้มนั่งซดเหล้าอยู่อย่างสบายอารมณ์ >ไอ้ไผ่รีบพาไอ้นันเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น >แล้วแนะนำให้รู้จักไอ้นัน >“ พี่เบิ้มครับ นี่ไอ้นันครับ “ >ไอ้นันยกมือไหว้อย่างงงๆ พี่เบิ้มกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ >พลางจ้องหน้าไอ้นันเขม็ง >“ เออ เออ ไหว้พระเหอะ เพิ่งมาครั้งแรกเหรอ เออดี >เล่นตามสบายนะ ไอ้ไผ่มึงดูแลน้องเค้าด้วยนะ “ >ไอ้ไผ่รีบรับคำ >“ ครับ เอ้า ไอ้นันมานั่งตรงนี้มา บอลจะเริ่มแข่งแล้ว >วันนี้คู่เด็ดด้วยนะเว้ย มันส์แน่ๆ “ >ไอ้นันนั่งลงตรงเก้าอี้ว่างตัวหนึ่งตรงหน้าโทรทัศน์ >บอลเริ่มแข่งพอดี เผอิญเป็นคู่โปรดของมันซะด้วย >มันก็เลยดูอย่างตั้งอกตั้งใจ เด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆ >ส่งแก้วเหล้าให้มัน แล้วถามอย่างเป็นมิตร >“ เพิ่งมาครั้งแรกเหรอ “ >“ เออ ครั้งแรก “ >ไอ้นันหันกลับไปตอบสั้นๆ ก่อนจะดูบอลต่อ >พี่เบิ้มลุกขึ้นสะกิดไอ้ไผ่เบาๆ >ให้เดินไปคุยกันอีกมุมหนึ่งของห้อง >“ เด็กใหม่ของมึงนี่ใช้ได้นะ ท่าทางจะซื่อๆ โง่ๆ ดี >คงจะหลอกง่าย “ >“ แน่นอนครับพี่ คนนี้ผมเลี้ยงมากับมือ หัวอ่อน >รับรองพี่ได้ทุนคืนแน่ๆ “ >“ ขอเป็นอย่างงั้นเถอะมึง อย่าให้เหลวเหมือนคราวก่อนๆ ล่ะ แม่ง >กูยังเหนื่อยไม่หายกับเด็กที่มึงหามาให้กูคราวที่แล้วเลย >คราวนี้อย่าให้พลาดอีกนะเว้ย “ >“ ไม่พลาดแน่พี่ รับรอง คอยดูละกัน “ > .. > >บอลจบไปแล้วคู่หนึ่ง กำลังจะเริ่มคู่ 2 >ทุกคนควักกระเป๋าหยิบเงินมาวางไว้ตรงหน้าคนละหลายๆ พัน >ไอ้นันมองอย่างงงๆ ไอ้ไผ่ซึ่งยืนดูอยู่ข้างหลังบอกมันว่า >“ เอาหน่อยสิวะ ดูบอลเฉยๆ จะไปหนุกอะไร ต้องแทงด้วยถึงจะมันส์ >กี่บาทก็ได้ แต่อย่างต่ำๆ ต้องพันบาทขึ้นไปนะ “ >ไอ้นันหน้าซีด รีบลุกขึ้นยืนทันที >“ ถ้าเล่นแบบนี้ผมไม่เอาด้วยนะพี่ ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้น >อยากดูสนุกๆ มากกว่า ผมไม่แทงได้ป่ะ “ >แววตาของไอ้ไผ่เปลี่ยนเป็นไม่พอใจทันที >“ ไม่ได้เว้ย ทุกคนต้องแทง จะแทงมากแทงน้อยยังไงก็ต้องแทง >ลองหน่อยน่า ไม่เสียหายอะไรหรอก ถ้านายแทงถูก >นายจะได้เงินเยอะแยะเลยนะเว้ย เอาน่า มันส์ๆ ดี “ >ไอ้นันร้องคราง >“ พี่ ถ้างั้น ถ้าผมแทงเสีย ผมไม่ต้องหมดตูดรึไง “ >ไอ้ไผ่ไม่ตอบ >เด็กวัยรุ่นทุกคนที่นั่งอยู่หันมามองไอ้นันด้วยสายตาแปลกๆ >ไอ้นันรู้สึกใจคอไม่ดี >รีบหันหลังกลับแล้วเดินตรงไปที่ประตูทันที ปากก็พูดว่า >“ ผมขอกลับหอก่อนนะพี่ “ >ไอ้ไผ่ตกใจ รีบฉุดข้อมือไอ้นันไว้ไม่ให้เดินออกไป >แต่ไอ้นันเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยแล้ว .ไม่อยากเสียตังค์ว่ะ ชิ่งดีกว่า . >มันคิดแล้วก็กระชากมือไอ้ไผ่ออก >รีบเดินออกไปจากห้องด้วยความรวดเร็ว >ไอ้ไผ่รีบตะโกนเรียกเสียงดัง >“ เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป ไอ้นันเว้ย อย่าเพิ่งไป >กลับมาก่อน เหี้ย จะไปไหนของนายวะ เฮ้ย! “ >แต่ช้าไปซะแล้ว พอไอ้นันออกมาจากบ้านได้ ก็รีบวิ่งหนีทันที >ไอ้ไผ่พรวดพราดออกมาจากบ้านพลางร้องเรียกให้กลับไป >แต่ไอ้นันไม่สนใจ ครู่เดียวมันก็วิ่งหายไปกับความมืด >ไอ้ไผ่หยุดยืนมองไอ้นันอย่างแค้นใจ >“ ไอ้เหี้ย ไอ้สัตว์เอ๊ย ป๊อดชิบหาย >ยังไม่ทันลองเลยก็หนีซะแล้ว แม่งเอ๊ย! พลาดอีกจนได้กู >แล้วนี่กูจะไปพูดกับพี่เบิ้มยังไงวะเนี่ย สัด “ >ไอ้ไผ่พึมพำอย่างไม่พอใจแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน >พี่เบิ้มยังคงนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ มองหน้าไอ้ไผ่อย่างโมโห >“ ไงล่ะมึง ไหนว่าจะไม่พลาดแล้วไง นี่อะไรวะ หนีไปได้เฉยเลย >ยังไม่ทันทำอะไรเลย ไอ้เหี้ย ทำงานประสาอะไรวะ “ >ไอ้ไผ่หน้าซีด รีบแก้ตัวทันที >“ ขอโทษจริงๆ พี่ ผมไม่รู้ว่าเด็กมันจะป๊อดขนาดนี้ “ >พี่เบิ้มลุกขึ้นยืน แล้วเงื้อหมัดชกหน้าไอ้ไผ่เต็มแรง >พลัวะ! >“ โอ๊ยยยยยยยยยย “ >ไอ้ไผ่ร้องด้วยความเจ็บปวด เลือดสดๆ >ไหลทะลักออกมาจากจมูกมันเป็นสาย >ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องหันมามองด้วยความตกใจปนหวาดกลัว >พี่เบิ้มคำรางลั่น >“ มึงไม่ต้องมาแก้ตัว ไปลากเหยื่อของมึงกลับมาให้ได้ ไอ้เหี้ย >งานง่ายๆ แค่นี้เสือกทำพลาดอีก ถ้ามึงทำไม่ได้ >มึงไม่เหลืออะไรแน่ๆ ควย “ >ไอ้ไผ่ก้มหน้านิ่ง แล้วพูดเบาๆ >“ ครับ ครับ “ > . > >2 วันต่อมา เสียงโทรศัพท์ที่ห้องไอ้นันดังขึ้นอีกครั้ง >“ ฮัลโหล “ >ไอ้นันกรอกเสียงลงไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก >กำลังแดกเหล้ากับไอ้โจ้เพลินๆ มาขัดจังหวะกูได้ >“ คืนนี้ไปเล่นบอลอีกนะ ไอ้นัน คืนนี้คู่เด็ดนะเว้ย ลุ้นๆ ดี “ >เสียงที่คุ้นหูดังมาอีกครั้ง >ไอ้นันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ >“ ผมไม่ไปที่นั่นแล้วพี่ ผมไม่ชอบเล่นพนันบอล ขอโทษนะ >พี่ไปคนเดียวเหอะ “ >“ เฮ้ย สนุกนะเว้ย ไปเถอะ พี่ขอล่ะ พี่อยากพานายไปด้วย >แล้วเดี๋ยวพอเล่นบอลเสร็จ พี่จะพานายไปแดกอาหารหรูๆ >แล้วไปเปิดโรงแรมนอนกันด้วยนะเว้ย ไปเถอะ >นายไม่อยากล่อกับพี่เหรอวะ “ >คำเชิญชวนของไอ้ไผ่ช่างเย้ายวนใจไอ้นันยิ่งนัก >แต่ไอ้นันก็ยังยืนกรานเสียงแข็ง >“ ไม่ล่ะพี่ ผมไม่ว่าง ผมอยากพักผ่อน แค่นี้นะ “ >“ เดี๋ยว ไอ้นัน โธ่เว้ย ไอ้สัตว์นี่ “ >ไอ้ไผ่ด่าไอ้นันยาวเหยียด แต่ไอ้นันวางหูไปก่อนแล้ว >“ ใครโทรมาวะ “ >ไอ้โจ้ถาม ตอนที่ไอ้นันคุยโทรศัพท์อยู่นั้น >ไอ้โจ้ลุกไปหยิบแก้วเหล้ามาเพิ่ม >ไม่ได้ฟังว่าไอ้นันคุยอยู่กับใคร >“ เพื่อนน่ะ อย่าไปสนใจเลย แดกต่อเถอะ “ >ไอ้นันกับไอ้โจ้เลยนั่งดื่มเหล้ากันอย่างสนุกสนานต่อ >พอเหล้าหมด ก็เล่นยากันต่ออย่างคึกจัด >จนดึกดื่นก็เปลี่ยนมาเล่นประตูหลังกันรอบหนึ่ง >แล้วจึงหลับไปทั้งคู่ > > >ในขณะเดียวกัน ที่โต๊ะบอลประจำหมู่บ้าน >ไอ้ไผ่กำลังยืนอยู่ต่อหน้าพี่เบิ้ม พี่เบิ้มกำลังโมโหมาก >ถามไอ้ไผ่ด้วยน้ำเสียงโกรธๆ >“ มันไม่มาเหรอวะ “ >ไอ้ไผ่ก้มหน้านิ่ง ตอบไม่เต็มเสียง >“ พูดยังไงมันก็ไม่ยอมมาครับพี่ ผมไม่รู้จะทำยังไงดี “ >พี่เบิ้มมองหน้าไอ้ไผ่ตรงๆ ก่อนจะร่ายยาวเหยียด >“ เด็กเหี้ยไรวะ กล่อมยากชิบเป๋ง กูรำคาญแม่งแล้ว >ที่ผ่านมากูไม่เคยเจอเด็กแบบแม่งเลย เบื่อว่ะ กูว่านะ >ถ้าไอ้เด็กเวรนั่นมันไม่ยอม ก็ไปเอาคนอื่นดีกว่า >ยังมีไอ้เด็กหน้าอ่อนๆ ที่บ้าบอลอีกเยอะนี่หว่าในมหาลัยมึงน่ะ >ไอ้เด็กเหี้ยหน้าจืดอย่างไอ้นันก็ปล่อยๆ มันไปเถอะ >กูอยากได้ทุนคืนเร็วๆ >จะให้รอถอนทุนคืนจากไอ้เด็กเหี้ยนั่นกูรอไม่ไหวแล้วสัด >เงินกูยิ่งขาดมืออยู่ด้วยช่วงนี้ สัด “ >“ แต่ไอ้เด็กนั่นมันติดยาของเราน่ะพี่ ติดหนักซะด้วย >ผมว่าเราเอาเงินจากตรงนั้นก็ได้นี่ “ >พี่เบิ้มมองหน้าไอ้ไผ่อย่างสมเพช >“ นั่นมันไม่ใช่รายได้หลักของเรา ไอ้โง่ >อันนั้นเราต้องเสียค่าเหี้ยไรให้เค้าอีกเยอะแยะ >เงินที่เหลือมาถึงกูน่ะไม่เยอะเลย >รายได้หลักของเรามาจากโต๊ะบอลเว้ย แต่ ก็ยังดีกว่าไม่ได้เลย >เออเอางี้ก็ได้ มึงเอายาไปขายแม่งเยอะๆ เลยนะ เอาแบบแรงๆ >ไปได้เลยกูอนุญาต เออ กูถามหน่อย ตอนนี้มึงขายมันเอง >หรือผ่านลูกน้องมึงวะ “ >“ ผ่านไอ้เหี้ยโจ้ ลูกน้องผมครับ “ >“ ดีมาก ให้ไอ้โจ้ขายแม่งเยอะๆ เลยนะ กดราคาแม่งให้จั๋งหนับเลย >เอาชุดใหญ่เลยมึง ในโกดังกูมีเยอะ มึงจะมาเอาไปเมื่อไหร่ >ตอนไหน เท่าไหร่ก็ได้ แต่ตอนนี้ >มึงต้องไปหาคนเล่นบอลคนใหม่มากูก่อน >แทนไอ้เด็กเหี้ยคนนั้นที่มึงทำหลุดมือไป เข้าใจมั๊ยวะ “ >ไอ้ไผ่ยิ้มก่อนจะรับปากเสียงดัง >“ ครับ “ > > >ค่ำวันต่อมา >กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น >เด็กหนุ่มคนหนึ่งรีบวิ่งมารับทันที >“ ครับ บีพูดครับ “ >“ บีเหรอวะ นี่ลูกพี่ไผ่พูดนะเว้ย เออ หายไปซะนานเลย >ตั้งแต่แข่งบอลที่สนามบอลโคลนวันนั้นก็ไม่เห็นพวกมึงอีกเลย >สนใจจะมาเล่นบอลกับพวกกูอีกมั๊ย ชวนไอ้ซีมาด้วยนะ คืนนี้เลย >เออ แล้วเจอกัน “ >ไอ้บีหัวเราะเสียงใสด้วยความพอใจ >“ โอเคครับลูกพี่ ผมไปแน่นอน >ไม่ได้เล่นบอลกับลูกพี่มาตั้งนานแล้ว ครับ เจอกันแน่ครับ >บายครับ “ >ไอ้ไผ่กดปิดมือถือ แล้วคิดในใจ ..ไอ้บี ไอ้ซี >มึงคือเหยื่อรายต่อไปของพี่เบิ้ม 55555 เสร็จกูแน่มึง Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.