ไอ้เอ็กซ์ ไอ้เอ็กซ์ เปิดประตูสิวะเสียงทุบประตูจากข้างนอกรัวๆทำเอาผมสะดุ้งตื่น ผมเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียงพบว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสองเท่านั้น และไอ้เอ็กซ์ยังคงหลับอยู่ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรถึงต้องมาเรียกกันกลางดึกแบบนี้ ผมหยิบบ็อกเซอร์ขึ้นมาใส่และรีบไปเปิดประตู พบไอ้บอลยืนอยู่หน้าประตู มันยืนหอบเหนื่อย ท่าทางรีบร้อนจนรู้สึกได้ว่าไม่ปกติเกิดไรขึ้นวะมึงผมถาม ประสาทตื่นตัวเต็มที่
ไอ้เชน...โดนไอ้เดชข่มขืน ตอนนี้มันอยู่ที่โรงบาล ผมช็อกไปเลยเมื่อได้ยินคำนั้น ทำไม มันเกิดอะไรขึ้น
เห้ย ได้ไงวะ มึงพูดจริงเหรอผมไม่คิดว่ามันจะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นหรอก ถ้ายังงั้นทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้
จริงสิวะ ลูกน้องไอ้แมนพึ่งโทรมาบอก มันสั่งให้พาไอ้เชนส่งโรงบาล ตอนนี้มันออกไปโรงบาลแล้ว แล้วก็บอกให้กูมาปลุกพวกมึงเนี่ยแหละ
เออๆ งั้นเดี๋ยวกูไปปลุกไอ้เอ็กซ์ก่อน มึงไปเรียกพวกไอ้กันข้างล่างที ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้อง เขย่าตัวไอ้เอ็กซ์ปลุกอย่างรวดเร็ว ทันทีที่มันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมันก็ตาวาวด้วยความตกใจ ก่อนที่ผมกับมันจะรีบแต่งตัว ผมลงมาข้างล่างที่คนอื่นๆแต่งตัวและนั่งรวมกันอยู่ที่โซฟา รีบโทรหาไอ้แมนและบอกว่าเราจะตามไปโรงพยาบาล แต่ไอ้แมนบอกว่าให้รอฟังข่าวอยู่ที่บ้านจะดีกว่า ถ้าพวกผมขนกันมานอกจากจะช่วยอะไรไม่ได้แล้วยังต้องเจอกับพ่อของไอ้เชนอีกด้วย ซึ่งดู่ทาจะเป็นหัญหาหนักเพราะตอนนี้พ่อไอ้แมนกำลังเจรจาอยู่ ตอนนี้ไอ้เชนออกจากห้องฉุกเฉินแล้วและไม่มีอันตรายอะไรมาก อยู่ฟังจากเสียงของไอ้แมนแล้วสถานการณ์คงตึงเครียดไม่น้อย
แล้วจะเป็นเรื่องใหญ่มั้ยวะผมถามไอ้แมน มันเองก็คงไม่คาดคิดว่าการใช้อิทธิพลมืดกับเรื่องเล็กๆน้อยๆของมันจะทำให้เกิดเรื่องบานปลายถึงขนาดนี้
กูคิดว่าคงไม่หรอก พ่อกูเค้าคงจัดการได้ ที่จะโดนหนักก็พวกกูเนี่ยแหละ กลายเป็นเรื่องใหญ่ซะขนาดนี้ไอ้แมนเสียงเครียด ไอ้เอ็กซ์บอกผมเปิดสปีดเกอร์ทุกคนจะได้ฟังด้วยว่าพวกเราคุยอะไรกัน
มันเกิดขึ้นได้ยังไง ผมถาม
กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ลูกน้องกูบอกว่าได้ยินเสียงเอะอะก็เลยเข้าไปดูในห้อง เห็นไอ้เหี้ยเดชกำลัง...เอ่อ ข่มขืนไอ้เชนอยู่เลย คนของกูก็หละหลวมด้วยแหละ คิดว่าพวกมันคงไม่ทำอะไรก็เลยไม่มีใครเฝ้า ไม่นึกว่าแม่งจะทำระยำกันขนาดนั้นรอบตัวผมเงียบสนิทจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง ทุกคนตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
ลูกน้องกูก็เลยรีบช่วยไอ้เชนแล้วพาส่งโรงบาล มันยังไม่ได้โดนรุมโทรมหรอกนะ ดูเหมือนเกือบจะเป็นยังงั้นแล้ว ดีนะลูกน้องกูไปเห็นก่อน แค่ไอ้เดชคนเดียว แต่ไอ้เชนมันช็อกไปซะแล้ว กรีดร้องโวยวายอย่างเดียวเลย มันคงเห็นภาพหลอนว่าตัวเองโดนข่มขืนไม่หยุด จนมาถึงโรงบาลเนี่ยแหละ
แล้วมันเป็นอะไรมากป่าววะผมถาม ไม่นึกว่าไอ้เชนจะต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายขนาดนี้
ไม่หนักเท่าไหร่หรอก แค่เป็นแผล จิตใจสิกระทบกระเทือนหนัก หมอบอกว่ามันไม่ได้สติเลย แต่ตอนนี้หลับไปแล้วว่ะ พ่อกุกำลังคุยกับพ่อไอ้เชนอยู่
เรื่องจะถึงตำรวจมั้ยวะ ไอ้เหี้ยแมน ไอ้นัทถามเสียงหวั่นๆ คนอื่นๆก็ดูกังวลเหมือนกัน คงไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องจะบานปลายได้ขนาดนี้
ไม่หรอก คนที่ลงมือมันคือไอ้เดชนะเว้ย ไม่ใช่พวกเรา อีกอย่างพวกมันก็ทำร้ายร่างกายไอ้โจเหมือนกัน ถ้าคิดจะเอาตำรวจเล่นงานเรา มันก็ต้องโดนไปด้วยน่ะแหละ
แล้วพวกไอ้เดชล่ะ ตอนนี้อยู่ที่ไหนไอ้เอ็กซ์ถาม จริงสิ ผมลืมคนก่อเรื่องไปซะสนิทเลย
พวกไอ้แม็คน่ะยังอยู่ที่บ้านกู กูต้องสอบสวนก่อนว่าทำไมมันถึงทำกับไอ้เชนอย่างงั้น ส่วนไอ้เดช.....มันหนีไปแล้วว่ะ ตอนช่วงที่ชุลมุนน่ะแหละ
ไหงงั้นวะไอ้เอ็กซ์ขมวดคิ้ว เสียงแข็งอย่างไม่สบอารมณ์
ช่างเถอะมึง ตอนนี้สนใจเรื่องไอ้เชนก่อนเถอะ ผมปรามมัน ก่อนจะหันมาพูดกับไอ้แมนต่อ
กูว่า มึงรีบปล่อยพวกไอ้แม็คกลับไปเถอะ แค่นี้เรื่องมันก็เลยเถิดไปมากละผมบอก
รู้แล้ว รอคุยกับพ่อไอ้เชนเสร็จก่อน กูจะรีบเคลียเลย ง่วงว่ะ นอนก็ไม่ได้นอน แม่ง
ให้พวกกูไปหามั้ย เผื่อช่วยอะไรได้มั่งไอ้ก๊อตถามครับ
ไม่ต้องหรอก มาก็วุ่นวายเปล่าๆ ขนาดกูยังทำอะไรไม่ได้เลยเนี่ย รอที่บ้านไอ้เอ็กซ์น่ะแหละ ถ้าจะให้ดีพวกมึงก็ไปนอนซะเถอะ ที่เหลือกูจัดการเองผมเงยหน้ามองคนอื่นๆเพื่อถามความเห็น และแน่นอนว่าทุกคนส่ายหน้าตอบรับ
เอาเป็นว่ามึงเสร็จเรื่องแล้วโทรหาพวกกูด้วยแล้วกัน พวกกูจะนั่งรอกันเนี่ยแหละ หลับกันไม่ลงแล้วผมถามรายละเอียดเรื่องไอ้เชนอีกนิดหน่อย จนแน่ใจว่าไม่มีอะไรร้ายแรง ก่อนที่มันจะวางสายไป
อะไรวะเนี่ยย แม่งงไอ้นัทลากเสียงยาว ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟา
ไอ้เดชมันทำระยำอะไรของมันวะ โดนขังแล้วอยู่ๆก็เงี่ยนขึ้นมารึไงไอ้กันพูด แต่ละคนนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด
เชี่ยแม่ง น่ากลัวว่ะ กูว่าแล้วไอ้ครูนั่นแม่งโรคจิตไอ้นัทลูบแขนตัวเองไปมาอย่างขนลุก ผมเองก็ยังรู้สึกหวาดๆกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่เลย
แล้วเพื่อนแม่งเป็นอะไรกันไปหมดวะ ไม่คิดจะช่วยเพื่อนมั่งเลยรึไง
มันอาจจะมีเรื่องกันก็ได้นะเว้ย ไอ้เชนแม่งชอบด่าเพื่อนยังกะเป็นลูกน้องอยู่แล้ว
เป็นอะไรไป ไอ้เอ็กซ์ถามผมเมื่อเห็นผมนั่งเงียบในขณะที่คนอื่นๆยังคงถกเรื่องไอ้เชนกันต่อไป ไม่มีใครอยากไปนอน พอๆกับที่ไม่มีใครอยากตื่นมารับรู้เรื่องแบบนี้ และยิ่งคิดว่าไอ้เชนต้องเจอเรื่องแบบนั้นเพราะพวกเรามีส่วน ยิ่งทำให้รู้สึกไม่สบายใจ ไม่ใช่ว่าผมให้อภัยในสิ่งที่พวกไอ้เชนทำกับผม แต่ผมไม่อยากให้ใครต้องเจอประสบการณ์เลวร้ายเหมือนอย่างที่ผมเคยเจอ ผมรู้ดีว่ามันเลวร้ายขนาดไหน ผมไม่อยากให้ใครต้องเจอแบบนั้น แม้จะเป็นไอ้เชนก็เถอะ
ไอ้เชนมันจะเป็นอะไรมั้ยวะผมพูดอย่างกังวล ไอ้เอ็กซ์เอามือนวดขมับให้ผมเบาๆ
ไอ้แมนก็บอกไปแล้วนี่ว่าไม่เป็นอะไร มึงอย่าคิดมากเลย นอนดีกว่านะไอ้เอ็กซ์จะจับผมนอนลงตักมัน แต่ผมขืนตัวไว้
กูอยากไปเยี่ยมมัน ได้มั้ยผมถาม ไอ้เอ็กซ์ชะงักอย่างประหลาดใจ
จะไปทำไมอะ น้ำเสียงของมันราบเรียบ ไม่ได้แสดงการคัดค้าน
กูอยากแน่ใจว่ามันไม่เป็นไรแม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ผมก็รู้สึกเป็นห่วงมันจริงๆ
มึงแน่ใจเหรอ บางทีมันเห็นพวกเราแล้วมันอาจจะรุ้สึกแย่กว่าเดิมก็ได้นะที่ไอ้เอ็กซ์พูดก็มีเหตุผล แต่ความรู้สึกของผมบอกว่าผมไม่อาจปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเฉยๆได้ แม้ว่าจะเป็นไอ้เชนก็ตาม
จริงๆที่มันต้องเจอเรื่องแบบนี้พวกเราก็มีส่วนนะเว้ย กูไม่สบายใจเลยว่ะ
ไม่เอาน่า อย่าพูดอย่างงั้น มึงลืมสิ่งที่พวกมันทำกับมึงแล้วเหรอ สำหรับกู ยังไงก็ชดใช้ไม่หมดหรอกไอ้เอ็กซ์กดผมนอนลงบนตักจนได้ มันลูบหัวผมเบาๆ ผมหลับตา ซึมซับความอบอุ่นที่มันมอบให้
