จากาต้า กับ บันดุง ประชากรเกินล้าน GDPจากาต้า 900K บันดุง GDP 120K สุราบาย่า270K
ทั้งประเทศ 1.4ล้าน ไทย 530K

แล้วมากกว่า GDP คือประชากรค่ะ เกาะชวา เนื้อที่น้อยกว่าอีสานครึ่งหนึ่ง แต่ประชากร 150ล้าน
พอมันสร้างรถไฟมันก็เลยถึงจุดคุ้มทุนค่ะอีสัส

แล้วเมืองอย่างบันดุงมันใหญ่กว่า โคราช GDP ประชากรความเป็นเมืองมากกว่าทั้งหมด

แล้วในเอเชียประเทศที่เจริญแล้ว ไห้ไปเปรียบประเทศไหนอีก ก็ญี่ปุ่นไง เกาะฮนชุประชากร 110ล้าน มีชุมชนเมืองตั้งแต่เหนือจรดใต้ พอสร้างรถไฟฟ้ามันก็เลยถึงจุดคุ้มทุน

หันมาที่จีนทำไมสร้างได้ละคะ ก็เพราะประชากรมันเยอะ ในซีกตะวันออกไงค่ะ
มันก็เลยสร้างรถไฟความเร็วสูงเป็นโครงข่ายได้ มีเมืองที่เป็นมหานครไทย ติดๆกันเพียบ
หมายถึงเมืองที่ใหญ่กว่าและเท่าๆกทม มันมีเป็นร้อยๆเมืองไง หันมาที่โคราชบ้านเองให้ใหญ่เท่าเชียงรุ้งไห้ได้ก่อนเถอะค่ะ

ตรรกะที่ประเทศใหญ่เป็นอะไรที่ฟังไม่ขึ้น งั้น ทำไม ออสเตรเลีย เขามีได้? ทำไมสหภาพยุโรป เขามีรถไฟความเร็วสูง eurostar วิ่งเชื่อมต่อถึงกันทั้งทวีป?

อเมริกาเนี่ย มันเป็นประเทศ neoliberal แบบจัดๆ มันไม่เชื่อเรื่องคอมมิวนิตี้ ไม่เชื่อความเป็นสาธารณะ สังคมอเมริกา มันถูกครอบงำโดยกลุ่มทุนและเชื่อเรื่องความเป็นปัจเจกนิยม ทุนนิยมจัดๆ มาเจอกับ ปัจเจกนิยม เลยกลายมาเป็น สังคมแบบอเมริกา เมื่อแนวคิดพื้นฐานของนางเป็นแบบนี้ อย่าแปลก ถ้าระบบขนส่งสาธารณะ ระบบสาธารณสุข ของอเมริกามันจะกาก

ถ้าโง่แบบนี้ เป็นหนูหนูไม่ตอบนะคะ รฟท มีที่ทรัพยสินที่ดินมากมาย ละพัฒนาได้แค่นี้หัดคิดบ้างค่ะอิแก่

การต่อต้านจากกลุ่มผลประโยชน์ เช่น อุตสาหกรรมรถยนต์ อุตสาหกรรมสายการบิน อุตสาหกรรมน้ำมัน ซึ่งล้วนมีอิทธิพลในระบบการเมืองสหรัฐฯ

การคุ้มครองกรรมสิทธิ์ในที่ดินของเอกชน ต้นทุนที่สูงมากสำหรับการก่อสร้างรถไฟความเร็วสูง คือการเวนคืนที่ดิน การก่อสร้างทางรถไฟในสหรัฐฯ ในสมัยก่อนยังพอเป็นไปได้ เพราะราคาที่ดินในสมัยก่อนยังไม่สูงมาก แต่การจะเวนคืนที่ดินในราคาปัจจุบัน จะทำให้มีต้นทุนการก่อสร้างรถไฟความเร็วสูงที่สูงมากจนรับไม่ไหว

ความนิยมในรถยนต์ สหรัฐฯ เป็นประเทศต้นกำเนิดอุตสาหกรรมรถยนต์ และมีวัฒนธรรมการใช้รถยนต์ที่แข็งแกร่งมาก คนสหรัฐฯ มักมองรถยนต์เป็นเสมือนปัจจัยที่ 5 สำหรับการดำรงชีวิต ดังนั้น การลงทุนโครงสร้างพื้นฐานในอดีตจึงเน้นที่การสร้างเส้นทางให้รถยนต์ เช่น การสร้างทางหลวงเชื่อมระหว่างรัฐ นอกจากนั้น ภายในตัวเมืองสหรัฐฯ ที่ไม่ใช่เมืองใหญ่ มักไม่มีระบบขนส่งมวลชนที่มีประสิทธิภาพ ดังนั้น แม้จะเดินทางถึงจุดหมายปลายทางด้วยรถไฟความเร็วสูง สุดท้ายก็ยังต้องใช้รถยนต์ภายในเมืองอยู่ดี ต่างจากหลายประเทศในยุโรปและเอเชียที่คนทั่วไปมักเลือกใช้ระบบขนส่งมวลชนภายในเมืองมากกว่าขับรถเอง

รถไฟสหรัฐฯ ใช้ขนส่งสินค้าเป็นหลัก คนในสหรัฐฯ ไม่นิยมและไม่คุ้นเคยกับการเดินทางด้วยรถไฟ ในการเดินทางระหว่างมลรัฐ หากไม่เดินทางด้วยรถยนต์ ก็เดินทางด้วยเครื่องบิน ส่วนรถไฟที่ใช้ขนส่งสินค้าไม่มีความจำเป็นต้องเป็นความเร็วสูง

ระบบการเมืองสหรัฐฯ ไม่เอื้ออำนวย สหรัฐฯ ปกครองด้วยระบบสหพันธรัฐ ประกอบด้วยรัฐบาลกลางและรัฐบาลของแต่ละมลรัฐ รัฐบาลกลางไม่สามารถให้ความสำคัญกับโครงการรถไฟความเร็วสูงในพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่งเป็นพิเศษได้ เพราะจะเป็นการลงทุนเพื่อเอื้อประโยชน์ให้พื้นที่หนึ่งเป็นการเฉพาะ ในทางกลับกัน รัฐบาลมลรัฐก็ไม่มีความสามารถที่จะประสานเพื่อสร้างรถไฟความเร็วสูงเชื่อมระหว่างมลรัฐได้ เมืองใหญ่ที่เหมาะสมในการสร้างรถไฟเชื่อม มักเป็นเมืองใหญ่ที่อยู่ในมลรัฐที่ต่างกัน เช่น การเชื่อมเมืองบอสตันในมลรัฐแมสซาชูเซตส์ เข้ากับเมืองนิวยอร์กในมลรัฐนิวยอร์ก ย่อมต้องอาศัยการประสานงานระหว่างรัฐบาลของมลรัฐทั้งคู่

ว้ายยยยย

ตอนนี้กูก็ทนอยู่ในประเทศขี้หี สถุน เหมือนกันค่ะ ขอชาตินี้ชาติเดียวพอ ชาติหน้าถ้าต้องมาเกิดประเทศกะหรี่แบบนี้อีก กูเป็นผีเร่ร่อนดีกว่า

กะลาแลนด์จะซื้อรถยนต์ก็แพง จะพึ่งระบบขนส่งสาธารณะก็คุณภาพเหี้ยสนิมเกาะอีก

ประเทศเหี้ยนี่ มันไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อประชาชน เพื่อชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีของประชาชนเลย

จากที่อ่านมาทั้งหมด 13 เม้น

ขอชื่นชมอินโดกับเมกาคร่ะ 55555

เอาโครงการของคนอื่นเขามาทำต่อ ทำช้ากล้ากำหนดไม่พอ ยังกระจุกตัวอยู่แค่ใน กทม อุบาทว์ อนาถ

กูเห็นพ่อมึงเคลมสนามบินสุวรรณภูมิ เคลมใช้หนี้ IMF แล้ว เหมือนหรือต่างกันยังไง จงอภิปราย

สุวรรณภูมิ กับ หนี้ IMF ฝั่งมึงไม่ถูกรัฐประหารนิคะ มึงยังทำกันไม่เสร็จสักที

นี่เพื่อไทยเขาไม่ได้อยู่ทำเสร็จ ก็มาโดนรัฐประหาร

อีโง่แบบมึง คงไม่เคยนั่งรถไฟตู้นอน CNR ใหม่ของไทยมั้งคะ เขาเปิดวิ่งมาหลายปีแล้วค่ะ แต่ราคาก็จะแพงนิดหนึ่ง สมกับความสะดวกสบาย
https://www.youtube.com/watch?v=YnOt94w4WRk

รถไฟไทยมีหลายระดับราคา ตั้งแต่ถูกสุดถึงแพงตามระดับราคา
มีทั้งรถไฟพัดลม จนถึงรถไฟแอร์ ตู้นอนแบบดี

รถไฟแอร์ของเขา ราคาเท่ารถไฟพัดลมของมึงเลยค่ะ อีกะเทยควายกะลาแลนด์

บ้านเขาไม่มีรถไฟพัดลมแล้วค่ะ คลาสต่ำสุดราคาเท่าพัดลมของในกะลาแลนด์ ก็ยังติดแอร์ เพื่อควายแบบมึงไม่รู้ค่ะ

ของมาเลเซียนี่ไร้รถร้อนมาเกือบ 20 ปี ประเทศมาเลเซียไม่มีรถไฟร้อนมาตั้งแต่ปี 2007 ทุกขบวน ทุกชั้น ทุกคลาสถูกเปลี่ยนเป็นขบวนรถปรับอากาศทั้งหมด แม้ในคลาสที่ล่างที่สุด ซึ่งเทียบกับรถไฟธรรมดาหวานเย็นชั้น 3 ของไทย ก็ยังเป็นรถปรับอากาศ เพราะเขาคิดว่าแอร์เย็นๆไม่ใช่ Option ที่ต้องจ่ายเงินเพิ่ม แต่เป็นความสบายขั้นพื้นฐานของขนส่งมวลชนที่ทุกคนเข้าถึง

ซึ่ง KTM มีโครงข่ายเส้นทางครอบคลุมทั้งประเทศที่ 98% ของเส้นทางรถไฟทั้งหมดในประเทศมาเลเซีย

ส่วนเส้นทางรถไฟรัฐซาบาห์ บนเกาะบอร์เนียวระยะทางเพียง 134 กิโลเมตร ซึ่งบริหารโดย Sabah State Railway เป็นเส้นทางรถไฟที่ทางรัฐซาบาห์สร้างและบริหารเอง ไม่เกี่ยวข้องกับ KTM และยังมีตู้โดยสารร้อนอยู่ แต่ก็เริ่มมีการเปลี่ยนบางตู้เป็นรถปรับอากาศแล้วโดยได้รับความช่วยเหลือจากทาง KTM

แม้กระทั่งระบบรถไฟชานเมืองหรือ Komuter ที่วิ่งออกจากเมืองสำคัญของรัฐต่างๆ ในมาเลเซียที่ไม่ใช่เพียงแค่เมืองหลวงของประเทศอย่างกรุงกัวลาลัมเปอร์ ก็เป็นระบบปรับอากาศทั้งหมด ที่ใกล้กับไทยที่สุดคือสาย KTM บัตเตอร์เวิร์ธ – ปาดังเบซาร์ ซึ่งเป็นจุดเชื่อมต่อเข้าสู่เกาะปีนังทั้งทางท่าเรือ และรถบัส ก็เป็นระบบปรับอากาศที่มีทั้งระบบไฟฟ้าและดีเซลราง และยังเป็นขบวนรถปรับอากาศทั้งหมด

หากเป็น KTM Platinum ซึ่งเป็นระบบรถด่วนจากปาดังเบซาร์ อ.สะเดา จ.สงขลา – เมืองสุไหงปัตตานี รัฐเคดะห์ ระยะทาง 150 กิโลเมตร ค่าตั๋วอยู่ที่ประมาณ 30 ริงกิต หรือ 245 บาท ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง

แต่ถ้าเป็นรถไฟชานเมือง Komuter จะมีค่าโดยสารประมาณ 8 ริงกิต หรือ 65 บาท ซึ่งจอดทุกสถานี ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง แต่ก็ยังเป็นระบบปรับอากาศทุกตู้เช่นกัน

ส่วนรถไฟจากปาดังเบซา – บัตเตอร์เวอร์ธ ราคาค่าโดยสารอยู่ที่ 11.6 ริงกิต หรือ 94 บาท กับระยะทาง 170 กิโลเมตร

ฉะนั้นรถไฟมาเลเซียที่เป็นรถท้องถิ่นซึ่งเป็นคลาสต่ำที่สุดเทียบได้กับรถไฟชั้น 3 ของประเทศไทย ก็ยังเป็นรถแอร์ทั้งหมดแล้ว อีกทั้งค่าโดยสารถือว่าถูกมากเมื่อเทียบกับรายได้ของคนมาเลเซียที่ราวๆ เกือบ 30,000 บาทต่อเดือน

ความน่าแปลกใจก็คือ ประเทศไทยยังคงแบ่งคลาสของรถไฟ หรือรถเมล์โดยสาร โดยใช้คำว่า “รถปรับอากาศ” มาแบ่งแยกราคา ทั้งๆ ที่แอร์ไม่ใช่ของใหม่สำหรับประเทศไทย เพราะรถยนต์ หรือบ้านเรือนที่ทุกวันนี้ คนในชุมชนแออัดบ้านยังติดแอร์กันได้แล้ว คนไทยรู้จักแอร์มานานมากกว่า 30 ปี และแอร์ก็เข้าไปอยู่ในบ้านเรือน อาคารต่างๆ แบบที่คนทั่วไปเข้าถึงมานานกว่า 20 ปี

แต่แปลกที่ว่าระบบขนสงมวลชนของไทยยังคงใช้การติดตั้งระบบปรับอากาศทำความเย็นมาเป็นตัวแบ่งการบริการ ซึ่งในประเทศที่เรามองเขาเป็นคู่แข่งนั้น แอร์เย็นๆ ฉ่ำๆ ในรถสาธารณะเป็นสิ่งพื้นฐานที่ทุกคนต้องเข้าถึงได้ และเป็นความสะดวกสบายที่เบสิคที่สุดที่จะให้บริการกับประชาชน มันไม่ควร หรือไม่ใช่ Option พิเศษที่ต้องจ่ายแพงกว่าเพื่อที่จะได้นั่งสบายๆ ไม่ต้องทนร้อน ทนดมฝุ่นควันระหว่างทาง ท่ามกลางอุณหภูมิประเทศเมืองร้อนที่เราต้องเผชิญอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

ยังไม่ได้พูดถึงระบบรถเมล์มาเลเซียอย่าง rapidKL ที่ก็ไม่มีรถร้อนให้บริการมา 20 ปีแล้ว ซึ่งราคารถเมล์ใน KL เริ่มต้นที่ 1 ริงกิต หรือ 8 บาท และเป็นขนส่งมวลชนพื้นฐานที่สะดวกสบาย

ระบบตั๋วร่วมแบบบัตร Touch N' Go ที่บัตรเดียวใช้จ่ายได้ทั้งรถเมล์ รถไฟฟ้า รถไฟ ทางด่วน และร้านสะดวกซื้อ ซึ่งมีมาเป็น 20 ปีแล้วเช่นกัน แต่บัตรเดียวใช้ได้ทุกระบบนั้นในกรุงเทพก็พูดกันมาเป็น 10 ปียังไม่สามารถทำได้จริง จนตอนนี้เทคโนโลยีเปลี่ยนไปไกลแล้วก็ยังไม่สามารถทำสิ่งพื้นฐานนี้ได้เลย

ประเทศไทยยังมีปัญหาที่ต้องการการพัฒนาอีกมากมายในทุกๆ มิติ ฉะนั้นการมองเป้าหมายไปข้างหน้า เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตประชากร หรือการพัฒนาประเทศให้สูงขึ้นยังคงต้องพยายามให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ แม้แต่ประเทศพัฒนาแล้วหัวแถวของโลกยังไม่หยุดพัฒนาสิ่งต่างๆ เพื่อตอบสนองความต้องการที่ดีกว่าไปเรื่อยๆ ของผู้คนในชาติที่ไม่มีที่สิ้นสุด แล้วไทยในฐานะประเทศกำลังพัฒนามายาวนาน จะต้องพึงพอใจแค่นี้จริงๆ หรือ?

ฉะนั้นการเปรียบเทียบให้เห็นว่าประเทศอื่นๆ เขามีตรงไหนที่ดีที่เราควรเอาเป็นแบบอย่าง ไม่ใช่บอกว่าเรายกชาติไปเทียบแล้วเหยียดชาติตัวเองว่าด้อยกว่า แต่มันทำให้เรารู้ว่าเราต้องเร่งสปีดตัวเองอย่างไรให้ทันกับชาติที่อยู่ระดับสูงกว่าเรา เพราะโลกนี้ขับเคลื่อนด้วยการแข่งขันอยู่ตลอดเวลา ถ้าเราไม่เร่งตัวเอง สุดท้ายเรานี่แหละจะถูกโลกทิ้งไว้ข้างหลัง และลำดับความสำคัญของไทยในเวทีนานาชาติจะค่อยๆ ลดลง และจะส่งผลต่ออำนาจต่อรอง อัตราการแข่งขันทางการค้า การลงทุน หรือแม้แต่เศรษฐกิจของประเทศได้อีกด้วย

การเปรียบเทียบสิ่งที่ดีกว่าของประเทศอื่นๆ ให้เห็นไม่ใช้การเหยียบย่ำประเทศตัวเอง แต่เป็นการทำให้เราตระหนักว่าเราเองก็ต้องพัฒนาให้ทันให้ดีเท่าเขา ไม่ใช่เพื่อหน้าตาประเทศ แต่มันคือคุณภาพชีวิตโดยรวมของพลเมืองที่จะได้รับบริการที่ดีและสะดวกสบาย อันมาจากเงินภาษีของเรานั่นเอง

เคยเห็นรูปถ่ายรถไฟท้องถิ่นทางฝั่ง ซาราวัค ซาบาร์ มาเลย์หรือยังไงคะ เป็นรถร้อนเหมือนกันค่ะ

อีค่ะ สามกีบแถแบบโง่ๆอีกแล้ว ขึ้นชื่อว่าสามกีบโง่ทุกตัว
ในคลิป จากยอร์กจาร์กาตา(ไม่ใช่จาร์กาต่)ไปสุราบายา ระยะทาง 300 กว่าโล 4 ชั่วโมงกว่า ราคาตั๋ว 1000 บาท ไม่มีเตียงนอน ห้องส่วนตัว เขาขึ้นเพราะต้องการรีวิวโชว์
ถ้าคนฉลาดคงขึ้นรถทัวร์ค่ะ พอๆกับ กทม.ไปโคราช

https://youtu.be/228V6TwEHKs
อันนี้รถไฟไทยชั้น 1 กทม.ไปเชียงใหม่ มีเตียงนอน ห้องส่วนตัว ราคาไม่ถึง 1,500 บาท ระยะทาง 700 กว่าโล
มึงก็เทียบบัญญัติไตรยางค์เองนะ ว่าที่ไหนถูกกว่า สบายกว่า อีควายสามกีบ โง่ อยากย้ายประเทศแต่ไม่มีปัญญา

ชื่นชมป้าพังพอนค่ะ ฉลาด รู้จริง

ชั้นนั่งแอร์ของไทยก็มีค่ะ ราคาไม่ได้แพงเท่าตู้นอน เป็นนั่งแอร์ทั้งขบวนก็มี
ถ้าระยะสั้นนั่ง ก็มีราคา 50 บาทนะคะ กูนั่งจาก ศรีขรภูมิ ไปลงสถานีสุรินทร์
อย่างมึงคงไม่เคยนั่งหรอกค่ะ กะลาของจริง ไม่เคยมีประสบการณ์จริง ดีแต่เปิดเว็ปมาเทียบ

ใครเขาจะรากหญ้านั่งรถไฟ 50 บาท แบบมึงคะ อีจน

ราคาเขาก็คิดตามระยะทางค่ะอีดอก ศรีขรภูมิ กับ สุรินทร์มันอยู่ในเขตจังหวัดเดียวกันค่ะอีดอก เป็นชั้นนั่งแอร์ก็ราคาเท่านั้น

ส่วนถ้านั่งแอร์ สปินเตอร์ ด่วนพิเศษแนวเดียวกับในคลิปอินโด กทม เชียงใหม่ก็ 641 บาทค่ะ

ถ้ามึงอิจฉาก็รีบๆย้ายไปซะ กูอยากให้มึงไปซะที

อีไทยสะดวกเพราะประเทศอยู่บนแผ่นดินใหญ่ ไม่ใช่เพราะระบบข่นส่งดี ฝรั่งบนเรื่องการใช้บัตรร่วมไม่ได้กันเต็ม ควายแบบมึงไปอยู่ที่ไหน อีสัส!

อินโด มาเลเซีย ระบบขนส่งดีกว่าไทยแน่ๆ ถ้าวัดกันเฉพาะบนแผนดินใหญ่

แต่อย่าง อินโด ฟิลิปปินส์ ประเทศเขาเป็นเกาะ นั่งไปเที่ยวต่างเกาะอาจจะไม่สะดวกเหมือน ประเทศบนแผ่นดินใหญ่แบบไทย

ชั้นที่ในคลิปนี้ มันก็เทียบเท่าชั้นนั่งแอร์ สปินเตอร์ของไทยแหล่ะค่ะ ราคาก็แพงกว่าด้วย